Σε μια τριτοκοσμική χώρα ξέσπασε ξαφνικά ένα σκάνδαλο.
Οι κάτοικοι αυτής της χώρας είχαν συνηθίσει να βλέπουν σκάνδαλα: πολιτικά, οικονομικά, δικαστικά και άλλα. Είχαν εξοικειωθεί με την ύπαρξη τους, τα θεωρούσαν αναπόσπαστο κομμάτι της «πολιτικής ζωής» της χώρας. Είχαν δει πολλά:
- Πλοία να βουλιάζουν και να πνίγουν δεκάδες αθώους.
- Τα λεφτά τους να γίνονται φούσκες στο χρηματιστήριο και να μπαίνουν σε τσέπες τρωκτικών.
- Ιερωμένους να εμπλέκονται σε σεξουαλικά σκάνδαλα και να χρησιμοποιούν εμπόρους ναρκωτικών για τις βρωμοδουλειές τους.
- Δικαστές να «τα παίρνουν» για να βγάζουν αποφάσεις.
- Τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων να γίνονται ομόλογα και να μπαίνουν σε τσέπες τρωκτικών.
- Υπουργούς και βουλευτές, να βολεύουν τα μέλη της οικογένειας τους σε ανώτατες σχολές, στο στρατό, στο δημόσιο, να χτίζουν παράνομα κτίσματα και να γράφουν τους νόμους που ψήφιζαν στα παλιά τους τα παπούτσια.
- Ηθοποιούς, τραγουδιστές, μεγαλοδικηγόρους να συλλαμβάνονται με ναρκωτικά και να αφήνονται ελεύθεροι.
Όλοι σχεδόν οι πρωταγωνιστές των σκανδάλων ήταν πολιτικοί ή προστατευόμενοι πολιτικών κι από τα δυο κόμματα που μοιραζόταν τη εξουσία
Με όλα αυτά, δεν υπήρχε πολίτης αυτής της χώρας που να μην πιστεύει πως τα σκάνδαλα είναι κομμάτι της εξουσίας και σε πως οι εμπλεκόμενοι ΠΟΤΕ δεν τιμωρούνται . Όσοι πολίτες ή πολιτικοί καυτηρίαζαν την κατάσταση θεωρούνταν περιθωριακά γραφικά στοιχεία. Και η ζωή συνεχιζόταν.
Όμως το πιο πρόσφατο σκάνδαλο σοκάρησε τους πολίτες αυτής της χώρας. Είχε στοιχεία που μέχρι τότε δεν είχαν ξαναεμφανιστεί.
Ένας φίλος του πρωθυπουργού της χώρας, που ήταν τοποθετημένος σε κυβερνητικό πόστο από το οποίο περνούσαν «τρελά λεφτά», προσπάθησε να αυτοκτονήσει. πέφτοντας από τον 4ο όροφο. Όλοι κατάλαβαν το αυτονόητο: Κάποιες οικονομικές «λαδιές» που δεν μπορούσαν πια να κουκουλωθούν τον ανάγκασαν να πέσει στο κενό για να γλυτώσει τη δημόσια διαπόμπευση και τη φυλακή. Όμως, υπήρχε ένα πρόβλημα: στην τριτοκοσμική αυτή χώρα πράξεις με κίνητρο το φιλότιμο και την ευθιξία δεν συνηθίζονται από πολιτικά πρόσωπα, όπως γίνεται στις πολιτισμένες χώρες.
Αμέσως το μυαλό όλων πήγε στις πιέσεις που πρέπει να του ασκήθηκαν από το πρωθυπουργικό περιβάλλον. Κανένας δεν ξεχνούσε πως ο αυτόχειρας ήταν προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού (που κατά σύμπτωση ήταν επί χρόνια και υπουργός στο υπουργείο που δρούσε ο φίλος του). Άρα είτε ο πρωθυπουργός έπαιρνε «βιδάνιο» από τις λοβιτούρες του φίλου του είτε τις ήξερε και τις ανεχόταν. Έπρεπε πάσει θυσία να μη συσχετιστούν ο Δάμων (αυτόχειρας) με τον Φιντία (πρωθυπουργό). Ένα τέτοιο σκάνδαλο θα μπορούσε άνετα να ρίξει την κυβέρνηση και να βάλει στη θέση της το άλλο κόμμα (που μελαγχολούσε γιατί επί 4 χρόνια οι ψηφοφόροι δεν του επέτρεπαν να κάνει τις δικές του αρπαχτές και σκάνδαλα).
Όμως, ως «από μηχανής θεά» εμφανίστηκε η ηθική αυτουργός της πτώσης του πρωθυπουργικού φίλου. Μια νεαρή υπάλληλος που σχετίστηκε μαζί του με αντάλλαγμα ένα διορισμό που ποτέ δεν ήρθε. Η «θεά» κατηγορήθηκε πως εκβίασε τον εραστή της βινεοσκοπώντας τα όργια τους και τον εκβίαζε.
Η «δικαιοσύνη» της χώρας (που φημίζεται για τους ρυθμούς χελώνας που ακολουθεί) έδρασε ταχύτατα: Αμέσως, προφυλάκισε τη «θεά» ως εκβιάστρια και ηθική αυτουργό της αυτοκτονίας. Μετά την προφυλάκιση; βρέθηκε και το αποδεικτικό υλικό: ένα dvd με όλες τις γαργαλιστικές λεπτομέρειες. Το παρέδωσε στη «δικαιοσύνη» συνεργάτης του «πρωθυπουργού» αφού πρώτα το «πετσόκοψε» (μάλλον για να προστατέψει την «τιμή» του αυτόχειρα). Κι έτσι όλοι οι κακεντρεχείς που υποπτεύθηκαν πολιτικοοικονομικά σκάνδαλα με την ανοχή (τουλάχιστον) του πρωθυπουργού κατάπιαν τις γεμάτες δηλητήριο γλώσσες τους.
Όλα ήταν τέλεια αλλά κάτι έλειπε: Μια συνομωσία. Τα ΜΜΕ της χώρας αυτής λατρεύουν τις συνομωσίες. Ψάχνοντας ανακάλυψαν πως πίσω από την μοιραία γυναίκα υπήρχε ολόκληρη σπείρα εκβιαστών. Για «να μπει το μαχαίρι στο κόκαλο» (όπως συνηθίζεται εκεί) τους κάλεσαν για ανάκριση (αυτό είναι το πρώτο βήμα πριν την προφυλάκιση). Όμως, ένας από τους κατηγορούμενους πριν προλάβει να μιλήσει στον ανακριτή, έπεσε στις ρόδες ενός φορτηγού. Νέα απόπειρα αυτοκτονίας. Τόση ευθιξία πήγαινε πολλή για μια χώρα σαν κι αυτή.
Τότε οι κακεντρεχείς άρχισαν να παρατηρούν κάποιες περίεργες συμπτώσεις: Η απόπειρα αυτοκτονίας του δεύτερου αυτόχειρα ήταν τροχαίο περιστατικό. Μέσα σε λίγα λεπτά, εξακριβώθηκε η ταυτότητα του αυτόχειρα. Σε ακόμα λιγότερα, οι τροχονόμοι συσχέτισαν το τροχαίο με την υπόθεση του εκβιασμού και στο πρόσωπο του αυτόχειρα είδαν έναν από τους εκβιαστές. Σε λίγα λεπτά η «Ασφάλεια» πήρε τη θέση της. Σχεδόν ταυτόχρονα εμφανίστηκε και εισαγγελέας στο χώρο του τροχαίου. Η χώρα πια ζούσε ιστορικές στιγμές. Μόλις είχε εγκαταλείψει τη μιζέρια του τρίτου κόσμου και έμπαινε με τα τσαρούχια στο κλαμπ των χωρών με την αποτελεσματικότερη διωκτική και δικαστική εξουσία.
Βέβαια, οι μίζεροι συνέχιζαν να λένε πως όλα αυτά παραήταν «τέλεια» για να είναι αληθινά. Πρόσεξαν πως και τα ΜΜΕ λειτούργησαν άψογα. Ενώ τη μια στιγμή δεν γνώριζαν καν το όνομα του αυτόχειρα, τους πήρε λίγα λεπτά για να μεταδώσουν στην κοινή γνώμη τα πάντα, μέχρι και τις επιστολές αυτοκτονίας που είχε διαμοιράσει ως φέιγ βολάν ο αυτόχειρας. Η συνήθης αρλουμπολογία των σχολιαστών είχε κι αυτή «πεθάνει» δίνοντας τη θέση της σε αξιοπιστία που θα ζήλευε κι ο Λάρι Κιγκ.
Η υπόθεση δεν έχει κλείσει ακόμα. Ίσως πάρει πολύ χρόνο και κόπο για να πειστούν και οι πιο δύσπιστοι πως δόθηκε πολύ μεγάλη σημασία σε ένα προσωπικό σκάνδαλο με πρωταγωνιστές ένα σεξομανή και μια αδίστακτη υπάλληλο που πουλούσε το κορμί της για μια θέση στο δημόσιο. Πως η κυβέρνηση αυτής της χώρας είναι «σεμνή και ταπεινή», αγνή και άσπιλη αλλά αποφασισμένη να εφαρμόσει «το Νόμο και την Τάξη».
Όσο πιο γρήγορα κλείσει αυτή η υπόθεση θα είναι καλύτερο για όλους: κυβέρνηση, αντιπολίτευση, αλλά –κυρίως- για να πάψουν οι πολίτες αυτής της χώρας να πονηρεύονται και να βλέπουν συνομωσίες (ελεεινότερες κι από του Κατιλίνα) πίσω από προσωπικές παρεκκλίσεις των κατά τα άλλα «ευυπόληπτων» δημοσίων λειτουργών. Για να δουλέψουν επιτέλους σωστά και τα υπόλοιπα λαμόγια που αναγκάζονται να είναι προσεκτικά μέσα στο κλίμα της διαρκούς σκαναλολογίας.
Εμείς, ως πολίτες μιας χώρας που γέννησε τη δημοκρατία, το ήθος και την ισονομία να ευχηθούμε γρήγορα αυτή η τριτοκοσμική χώρα να βρει τη θέση της στις πολιτισμένες δημοκρατίες.
Και να μακαρίζουμε την τύχη μας που στη χώρα μας ΔΕ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΠΟΤΕ ΤΕΤΟΙΑ ΑΙΣΧΗ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου