Ένοπλη οργάνωση στην Κυπρο απειλεί με δολοφονίες πολιτικούς αρχηγούς

Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΚΑΙ Η ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΚΤΗ 

«Τελευταία Προειδοποίηση. Όλοι έχετε οικογένεια» είναι ο τίτλος της επιστολής της πρωτοεμφανιζόμενης ένοπλης οργάνωσης «Ένοπλη Ομάδα Απόδοσης της Δικαιοσύνης» που δραστηριοποιείται στην Κύπρο


Με την συγκεκριμένη επιστολή προειδοποιεί τους βουλευτές πως σε περίπτωση που υπερψηφιστεί το νομοσχέδιο για τις εκποιήσεις δε θα διστάσουν να προβούν σε δολοφονίες!

Χαρακτηριστικά αναφέρεται: «Εμείς δεν είμαστε τρομοκράτες και δολοφόνοι αλλά, αν χρειαστεί, θα γίνουμε για να υπερασπιστούμε τις περιουσίες μας και το μέλλον των παιδιών μας μέχρις εσχάτων... Ποτέ δεν θα πληρώσουμε εμείς για τα δικά σας λάθη και το φαγοπότι των τραπεζιτών.»

Συνεχίζοντας, η Ένοπλη Ομάδα υπογραμμίζει ότι: «Κάθε βουλευτής, πολιτικός ή τραπεζίτης, όπου και να πάει, θα πρέπει να συνοδεύεται με ολόκληρο στρατό 24 ώρες το 24ωρο, θα χάσουν τον ύπνο τους. Μια ολόκληρη ζωή θα φοβούνται γιατί θα έχουν τη ρετσινιά του προδότη. Δεν θα ξέρουν πού θα κρυφτούν...»

Έντονη ανησυχία επικρατεί στα κόμματα από τη στιγμή που έφτασε στα γραφεία τους η συγκεκριμένη επιστολή.

Προς το παρόν δεν έχουν ληφθεί τουλάχιστον επισήμως κάποια μέτρα από την αστυνομία, ενώ στο Υπουργικό Συμβούλιο δεν ετέθη καν το θέμα προς συζήτηση.

Η κοινωνία πλέον είναι ανάστατη, πολύς κόσμος έχει φτάσει στο... κόκκινο και η κατάσταση στη Μεγαλόνησο δείχνει να ξεφεύγει.

ΠΗΓΗ

Πόλεμοι χρέους και η μοίρα της Ευρώπης

Η Ελλάδα, η Κύπρος και η Πορτογαλία μετετράπησαν από σχετικά κυρίαρχα, ανεξάρτητα κράτη σε πλήρεις, dejure «αποικίες χρέους», κυβερνώμενες επίσημα από τρόικες δανειστών

Γράφει ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος 
  Ένας Γκουντέριαν στην Ευρώπη Από την άποψη των πιο ριζοσπαστικών δυνάμεων του κεφαλαίου, η εξέλιξη της ευρωπαϊκής κρίσης τα τελευταία τρία με πέντε χρόνια μπορεί να θεωρηθεί ως μια εκπληκτική επιτυχία, αν κρίνουμε από την ευκολία με την οποία επέβαλαν τις απόψεις τους επί κρατών και λαών στην Ευρώπη. Ο θρίαμβος αυτός προετοιμάστηκε, βέβαια, στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών μέσω της μακράς παρακμής τόσο της σοσιαλδημοκρατικής Αριστεράς όσο και της «εθνικής» Δεξιάς, γκωλικού ή χριστιανοδημοκρατικού τύπου, στην Ευρώπη και μέσω επίσης του επιτυχούς «εισοδισμού» των ανθρώπων του Χρήματος και της «Αυτοκρατορίας» (ΗΠΑ, Βρετανία, Ισραήλ) σε όλες τις σημαντικές θέσεις σε όλους τους ευρωπαϊκούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς και τα media. Ταυτόχρονα, η παγκοσμιοποίηση δημιούργησε ισχυρά εμπόδια σε οποιοδήποτε κράτος θέλει όχι να επικρατήσει επί των «αγορών», αλλά να διατηρήσει έστω κάποια ελευθερία ελιγμών. 

Στις συνθήκες αυτές, οι δυνάμεις της «αγοράς» είχαν τη δυνατότητα να ενορχηστρώσουν το πληροφορικο-χρηματιστικό ισοδύναμο ενός πολέμου εναντίον επιμέρους ευρωπαϊκών κρατών, αρχίζοντας με την Ελλάδα το 2009-2010, με την επιρροή μεγάλης κλίμακος επί των πολιτικών αποφάσεων και κινήσεων κεφαλαίου. Η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε ταυτόχρονα ως παράδειγμα, αποδιοπομπαίος τράγος, πεδίο πειραματισμού και «σκιάχτρο», παράδειγμα τιμωρίας προορισμένο να τρομοκρατήσει όλους τους άλλους στην Ευρώπη. Όταν η χώρα μας υπέκυψε στις πιέσεις των αγορών και της Γερμανίας, τον Απρίλιο - Μάιο του 2010, την επόμενη ακριβώς μέρα ο πόλεμος των αγορών συνεχίστηκε στις άλλες περιφερειακές χώρες, με τελευταίο παράδειγμα την Κύπρο το Μάρτιο του 2013. Το «πολεμικό σχέδιο» των αγορών θυμίζει την εκστρατεία του Χίτλερ στην Ευρώπη το 1939-1941 ή τις στρατιωτικές εκστρατείες στη Μέση Ανατολή μετά το 2001 (εναντίον διαδοχικά του Αφγανιστάν, του Ιράκ, του Λιβάνου, της Λιβύης, της Συρίας), οργανωμένων κατά τρόπο που να αποτρέψει τη συμμαχία των χωρών-θυμάτων. 

Οι ευρωπαϊκοί πόλεμοι χρέους δομήθηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να παράγουν διαφορετικές τάξεις θυμάτων, καθιστώντας πολύ δύσκολο στα θύματα να ενωθούν. Η Ελλάδα, η Κύπρος και η Πορτογαλία μετετράπησαν από σχετικά κυρίαρχα, ανεξάρτητα κράτη σε πλήρεις, dejure «αποικίες χρέους», κυβερνώμενες επίσημα από τρόικες δανειστών. Η Πορτογαλία παραμένει όμως μια σχετικά σταθερή αποικία, ενώ η Ελλάδα και η Κύπρος παραμένουν εντός «σπείρας θανάτου», για να χρησιμοποιήσουμε την ορολογία Σόρος, δηλαδή σε μια διαδικασία ταχείας οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής. Στην Κύπρο, ακόμα και η βραχυπρόθεσμη ύπαρξη του κράτους έχει τεθεί υπό αμφισβήτηση. Άλλες χώρες, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, γίνονται ή έχουν γίνει defacto όχι όμως dejure αποικίες χρέους. 

Όπως θα επιχειρήσουμε να δείξουμε, η ευρωπαϊκή κρίση χρέους, που στην πραγματικότητα είναι μόνο στην αρχή της, παράγει ήδη όχι μόνο μια σπουδαία στροφή στην οικονομική και κοινωνική πολιτική στην Ευρώπη, αλλά επίσης θεμελιώδεις μεταβολές στην κρατική δομή της ηπείρου, στο χαρακτήρα της Ένωσης, στην ιδεολογία της, στον τρόπο που οι ευρωπαϊκοί λαοί αντιμετωπίζουν τον εαυτό τους, ακόμα και στη γεωπολιτική κατάσταση, ενίοτε και ορισμένες «πολιτιστικές συνέπειες». Είμαστε μόνο στην αρχή μιας πολύ βαθιάς δομικής κρίσης στην Ευρώπη, κρίσης που έχει το δυναμικό να μετασχηματίσει κατά ριζοσπαστικό τρόπο την ήπειρο (και το ρόλο της στον κόσμο). Δεν μπορεί να προκαλέσει παρά, το λιγότερο, ένα ριζικό μετασχηματισμό προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση της ΕΕ. Στο πιο ριζοσπαστικό σενάριο, μπορεί να προκαλέσει ακόμα και τη διάλυση, καταστροφή της ΕΕ και χρηματοπιστωτικούς πολέμους «χρέους» μέσα στην Ευρώπη. 
Ανατολική Μεσόγειος Διαδικασίες όπως αυτές που περιγράψαμε θα επηρεάσουν πολύ τη «στρατηγική» κατάσταση του κόσμου. Η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όπου ο κόσμος του Άρη συναντά τον κόσμο της Αφροδίτης και ο τομέας του γεωπολιτικού ρεβιζιονισμού (Μέση Ανατολή) μερικά επικαλύπτεται με τον τομέα του ρεβιζιονισμού της αγοράς (Ευρώπη), θα είναι ο πρώτος που θα επηρεαστεί γεωπολιτικά. Η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου έχει κεντρική θέση μεταξύ της Μέσης Ανατολής και της Δυτικής Ευρώπης, της Ρωσίας και των «θερμών θαλασσών» και θα είναι πιθανώς η πρώτη που θα επηρεαστεί, και κατά γεωπολιτικό τρόπο, από την ευρωπαϊκή οικονομική κρίση. 

Το γεγονός ότι οι δύο χώρες της ΕΕ που ανήκουν στην περιοχή, η Ελλάδα και η Κύπρος, υφίστανται πολύ βαθύτερη ύφεση από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα συνιστά επίσης ισχυρή ένδειξη στην ίδια κατεύθυνση. (Βλ. το Παράρτημα 2 για το γεωπολιτικό και «ιδεολογικό» ρόλο και στη σημασία της Ελλάδας και της Κύπρου.) Αλλά και το αντίθετο είναι αλήθεια. Η Ελλάδα και η Κύπρος λειτουργούν τώρα ως καταλύτες πολύ ευρύτερων διαδικασιών. Είναι, όπως ήδη σημειώσαμε, πειραματόζωα, αποδιοπομπαίοι τράγοι, καταλύτες και σκιάχτρα. 
Η στρατηγική και «ιδεολογική» σημασία της Ελλάδας και της Κύπρου 
Είναι καταλληλότερο να αναφερόμαστε στην Ελλάδα και την Κύπρο ως έναν «ελληνικό στρατηγικό χώρο» στην Ανατολική Μεσόγειο, με δεδομένο το ότι η συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού πληθυσμού είναι Έλληνες (82% πριν από την τουρκική εισβολή του 1974) και με δεδομένη την πολλαπλότητα και σημασία των διαφόρων στρατηγικών δεσμών που συνδέουν τις δύο χώρες, την αμοιβαία και ισχυρή αλληλεξάρτησή τους. 

Αυτός ο «χώρος» είναι σημαντικός με πολλούς τρόπους. Εδώ η ένταση της οικονομικής κρίσης είναι η ισχυρότερη στην Ευρώπη και απειλεί την αναπαραγωγή αμφότερων των κοινωνικών σχηματισμών, τα πολιτικά καθεστώτα των δύο χωρών και την ίδια την ύπαρξη και λειτουργία των δύο κρατών. Ο ελληνικός χώρος συνδέει τη Μέση Ανατολή με τη Δυτική Ευρώπη και τη Ρωσία με τη Μεσόγειο. Η Κύπρος βρίσκεται απέναντι από το Ισραήλ και το Σουέζ, το Τσεϊχάν και τον Λίβανο, τη Συρία και τη Γάζα. Σε συνδυασμό με την Κρήτη, η Κύπρος ελέγχει όλη την Ανατολική Μεσόγειο και συνιστά μια θαυμάσια βάση για την κατάκτηση της αραβικής Ανατολής. 

Ορισμένοι ιστορικοί πιστεύουν ότι το ελληνικό έθνος στη σύγχρονη μορφή του ιδρύθηκε δέκα αιώνες πριν, ως «έθνος εξεγερμένων». Το κύριο χαρακτηριστικό των Ελλήνων στη διάρκεια της τελευταίας χιλιετίας ήταν η αντίστασή τους στους Οθωμανούς, που έρχονταν από την Ανατολή, και στους Σταυροφόρους κάθε είδους, που έρχονταν από τη Δύση, επιτιθέμενοι και προσπαθώντας να κατακτήσουν την Ελλάδα και την Κύπρο πριν απόκάθε μεγάλη εκστρατεία εναντίον της σλαβικής ή ισλαμικής Ανατολής. Οι Έλληνες δεν υπήρξαν ποτέ οργανικό τμήμα του ευρωπαϊκού αποικιακού σχεδίου, ήταν μάλλον το θύμα αυτών των σχεδίων. 
«Στρατηγική εξίσωση» Η στρατηγική εξίσωση της σύγχρονης Ελλάδας περιγράφηκε με τους ακόλουθους όρους από το Βρετανό πρέσβη στην Αθήνα SirEdmondLyons, σε ένα Υπόμνημα που απηύθυνε στην κυβέρνησή του το 1841: «Μια αληθινά ανεξάρτητη Ελλάδα είναι ένας παραλογισμός. Η Ελλάδα μπορεί να είναι είτε αγγλική είτε ρωσική, κι αφού δεν πρέπει να είναι ρωσική, αναγκαστικά θα είναι αγγλική» («AtrulyindependentGreeceisanabsurdity. Greece can be either English or Russian, and since she must not be Russian, it is necessary that she be English»). 

Το αυτό είναι αληθές για την Κύπρο, ίσως περισσότερο απ’ ό,τι για την Ελλάδα. Μια «αληθινά ανεξάρτητη» Κύπρος, μια Κύπρος διοικούμενη από τον πληθυσμό της (82% Έλληνες) ήταν πάντα –και εξακολουθεί να είναι– μια εξαιρετικά ανεπιθύμητη προοπτική για τη Μεγάλη Βρετανία, τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, δεδομένης της στρατηγικής σημασίας του νησιού για όλες τις πολιτικές και τους πολέμους στη Μέση Ανατολή. Αυτός είναι ο λόγος που πήραν ιστορικά την πρωτοβουλία να προκαλέσουν, να τροφοδοτήσουν και να χρησιμοποιήσουν την ενδοελληνική σύγκρουση στην Κύπρο και την ελληνοτουρκική σύγκρουση για την Κύπρο, τόσο τοπικά στο νησί, όσο και μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, προκειμένου να αποτρέψουν τους Έλληνες της Κύπρου είτε να ενωθούν με την Ελλάδα είτε να χρησιμοποιήσουν πλήρως τα δικαιώματά τους στο νησί. Η ανάγκη Αμερικανών και Ισραηλινών να «λύσουν» το κυπριακό πρόβλημα πιστεύεται ότι είναι η κύρια αιτία για την επιβολή στην Αθήνα της στρατιωτικής δικτατορίας των συνταγματαρχών (1967-1974), που είχε ως αποτέλεσμα το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και την ακολουθήσασα τουρκική εισβολή το 1974. 

Οι Βρετανοί επεχείρησαν να αρνηθούν το δικαίωμα των Κυπρίων στην αυτοδιάθεση χρησιμοποιώντας τη στρατιωτική ισχύ τους, αλλά τελικά υποχρεώθηκαν να αποδεχτούν την επίσημη ανεξαρτησία της αποικίας τους το 1960, με αντάλλαγμα ένα σύνταγμα που εξασφάλιζε στην πραγματικότητα εις το διηνεκές την ελληνοτουρκική διαμάχη στο νησί. Το 1974 ο Χένρι Κίσινγκερ επεχείρησε να καταστρέψει το κυπριακό κράτος χρησιμοποιώντας την ελληνική στρατιωτική χούντα και την Τουρκία αλλά απέτυχε. Το 2002 επιχειρήθηκε το ίδιο, όχι με στρατιωτική βία, αλλά με το Σχέδιο Ανάν για τη λύση του Κυπριακού. 

Το Σχέδιο Ανάν για τη λύση του Κυπριακού, που προτάθηκε το 2002 και απερρίφθη στο δημοψήφισμα του 2004, προέβλεπε τη δημιουργία ενός μεταμοντέρνου προτεκτοράτου στην Κύπρο. Η τελική εξουσία, εκτελεστική, δικαστική και νομοθετική σε αυτό το «μετα-κράτος», θα ασκούνταν από τρεις ξένους αξιωματούχους που διόριζε ο Κόφι Ανάν και οι οποίοι θα εξέλεγαν τους διαδόχους τους. Αυτό το «κράτος» θα ήταν αποστρατιωτικοποιημένο, αλλά ξένες χώρες θα διατηρούσαν στρατιωτικές δυνάμεις στην επικράτειά του και το νόμιμο δικαίωμα επέμβασης. 

Αυτό το είδος ρύθμισης θύμιζε τις προβλέψεις για τη Βοσνία, το Κόσοβο ή το Ανατολικό Τιμόρ, με τη διαφορά ότι η Κύπρος είναι μέλος της ΕΕ, τμήμα του πυρήνα του «Πρώτου Κόσμου». Μια τέτοια ρύθμιση έκανε με την ευκαιρία την Τουρκία έμμεσο μέλος της ΕΕ, με την έννοια ότι θα μπορούσε να μπλοκάρει της αποφάσεις της ΕΕ μέσω της κυπριακής ψήφου που θα ήλεγχε. Πιο σημαντικό ακόμα, η νέα κυπριακή ρύθμιση ήταν η πιο προχωρημένη προσπάθεια επίσημης κατάργησης των βασικών εξουσιών και αρμοδιοτήτων του κράτους και της Δημοκρατίας στην καρδιά του Πρώτου Κόσμου. 
Πρακτικά, ο πληθυσμός του νησιού έχανε το δικαίωμα να κυβερνά τον εαυτό του και την πατρίδα του. Στην πραγματικότητα, οι θεσμοί που το Σχέδιο Ανάν προέβλεπε για την Κύπρο μάς έδιναν μια σπάνια ιδέα του περιεχομένου του νέου, μεταμοντέρνου ολοκληρωτισμού, που αντανακλά την εξέλιξη του δυτικού πολιτικού συστήματος μετά την παρακμή της σοβιετικής «απειλής» και το νέο συσχετισμό δυνάμεων. 
Χώρα υπό έλεγχο Η ένταση των αυτοκρατορικών προσπαθειών να κρατηθεί η Κύπρος υπό έλεγχο και να αρνηθεί στον πληθυσμό της με κάθε δυνατό μέσο το δικαίωμα της αυτοκυβέρνησης μας κάνει να τείνουμε να πιστέψουμε ότι αυτή ακριβώς η επιδίωξη, ένα γεωπολιτικό μάλλον παρά οικονομικό κίνητρο, βρισκόταν πίσω από τη χωρίς προηγούμενο οικονομική επίθεση που δέχτηκε το κράτος αυτό από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και το ΔΝΤ το Μάρτιο του 2013. Ακόμα και μια πρόχειρη εξέταση των γεγονότων που οδήγησαν στο πραξικόπημα του Μαρτίου του 2013 θα επιβεβαίωνε αυτή την ερμηνεία. Οι αποφάσεις του Eurogroup και του ΔΝΤ του Μαρτίου του 2013, καταστρέφοντας σε μια στιγμή οποιαδήποτε εμπιστοσύνη στις κυπριακές τράπεζες, κατέστρεψαν στην πραγματικότητα την κυπριακή οικονομία, με δεδομένο ότι ο τραπεζικός τομέας είναι η μισή οικονομία της Κύπρου. 
Ταυτόχρονα, το κυπριακό κράτος υποχρεώθηκε να αποδεχτεί την ευθύνη για το τεράστιο δάνειο που έδωσαν σε μια κυπριακή τράπεζα, δάνειο που η Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα μπορέσει ποτέ να αποπληρώσει. 
Ακόμα και πριν συμβούν αυτά –εντονότερα αφότου συνέβησαν–, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί αξιωματούχοι άρχισαν να επαναλαμβάνουν πόσο επείγουσα είναι η λύση του κυπριακού προβλήματος. Ένα άλλο θύμα επίσης του πραξικοπήματος του Μαρτίου ήταν η ειδική σχέση Μόσχας και Λευκωσίας, της πιο ζωτικής σημασίας και για τη διατήρηση ακόμα του κυπριακού κράτους.

Εκτός από το γεωπολιτικό παράγοντα, υπάρχει μια ισχυρή «ιδεολογική» συνιστώσα και ένας πολιτικός υπολογισμός. Με δεδομένο το χαρακτήρα των Ελλήνων στην Ιστορία, λαό αρκετά «αναρχικό», αιώνιο «λαό της εξέγερσης», δύσκολο να κατασταλεί, ήταν και παραμένει σημαντικό για την Αυτοκρατορία να τσακίσει την αντίστασή του στα σχέδια δραστικού περιορισμού της ευρωπαϊκής Δημοκρατίας. 
Ταυτόχρονα, η Ελλάδα έχει μια υψηλή συμβολική αξία. Στην Αθήνα ο Άνθρωπος έδωσε την πιο αποφασιστική μάχη του κατά των κυρίων του Χρήματος, με τις μεταρρυθμίσεις του βασιλιά Σόλωνα. Είναι στη βάση αυτής της επιτυχίας που οι Αθηναίοι μπόρεσαν να πάνε στο πιο προχωρημένο και αξιοθαύμαστο πείραμα αυτοκυβέρνησης, Δημοκρατίας, που το ανθρώπινο είδος μπόρεσε να δημιουργήσει μέχρι τώρα και, εξαιτίας αυτού του δημοκρατικού κράτους, μπόρεσαν να νικήσουν τη φοβερότερη και ισχυρότερη Αυτοκρατορία του καιρού τους. 
Είναι φυσικό για την τάξη του Χρήματος να επιδιώκει να πάρει ακριβώς εδώ, στο ίδιο σημείο, την εκδίκησή της από την τάξη του Ανθρώπου.   Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ

ΘΑ ΠΑΡΩ ΜΙΑΝ ΑΝΗΦΟΡΙΑ - ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ

ΘΑ ΠΑΡΩ ΜΙΑΝ ΑΝΗΦΟΡΙΑ

Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

θα πάρω μονοπάτια

να βρω τα σκαλοπάτια

που παν στη Λευτεριά.

Θ’ αφήσω αδέρφια, συγγενείς

τη μάνα τον πατέρα

μες στα λαγκάδια πέρα

και τις βουνοπλαγιές.

Ψάχνοντας για τη Λευτεριά

θάχω παρέα μόνη

κατάλευκο το χιόνι

βουνά και ρεματιές.

Τώρα κι αν είναι χειμωνιά,

θαρθεί το καλοκαίρι

τη Λευτεριά να φέρει

σε πόλεις και χωριά.

Μα δεν μπορώ να καρτερώ.

Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

θα πάρω μονοπάτια

να βρω τα σκαλοπάτια

που παν στη Λευτεριά.

Τα σκαλοπάτια θ’ ανεβώ

θα μπω σ’ ένα παλάτι

το ξέρω θαν’ απάτη

δε θάναι αληθινό.

Μες στο παλάτι θα γυρνώ

ώσπου να βρω το θρόνο·

βασίλισσα μια μόνο

να κάθεται σ’ αυτόν.

Κόρη πανώρια, θα της πω,

άνοιξε τα φτερά σου

και πάρε με κοντά σου,

μονάχ’ αυτό ζητώ.

Γεια σας παλιοί συμμαθηταί. Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σάς.Κι όποιος θελήσει για να βρει ένα «χαμένον αδερφό», έναν παλιό του φίλο,

Ας πάρει μιαν ανηφοριά,

ας πάρει μονοπάτια

να βρει τα σκαλοπάτια

που παν στη Λευτεριά.

Με την Ελευθεριά μαζί

μπορεί να βρει και μένα.

Αν ζω θα μ’ εύρη εκεί.

Ευαγόρας Παλληκαρίδης 5.12.1955

ΔΙΑΦΘΟΡΑ Η ΛΙΣΤΑ ΛΑΓΚΑΡΝΤ ΣΤΙΣ ΚΑΛΕΝΔΕΣ

ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ. 

Ενα  «σίριαλ» είδαμε να παίζεται στις οθόνες μας προ ετους, είναι αυτό της περίφημης «λίστας Λαγκάρντ». Μια ομάδα πολιτικών και όχι μόνον ο κ. Παπακωνσταντίνου, δρώντας στην ουσία ως εγκληματική συμμορία, έκανε ακριβώς αυτά που έπρεπε για να μην πληρώσει κανείς το τίμημα των παράνομων πράξεών του. 

Το λεγόμενο πολιτικό σύστημα αντέδρασε και παρέπεμψε μόνον τον κ. Παπακωνσταντίνου, χωρίς να είμαστε σίγουροι αν τελικά θα τιμωρηθεί ή όχι.
Οι μήνες περασαν και  μπηκε ούτε ένα ευρώ στα ταμεία του κράτους από τους εγγεγραμμένους στη «λίστα Λαγκάρντ», τη στιγμή που άλλα κράτη έβαλαν στα ταμεία τους πολλά δισεκατομμύρια ευρώ από τις αντίστοιχες λίστες!  

Ο Βενιζέλος αναγνωρίζει το ψευδοκράτος

Φανερώνεται σιγά σιγά ο διπλός στόχος του καθεστώτος πίσω από την επικοινωνιακή καταιγίδα που εξαπολύθηκε εναντίον της Χρυσής Αυγής. Το πρώτο επίπεδο του στόχου και το σημαντικότερο για το καθεστώς είναι να πετάξουν άφθονες ποσότητες λάσπης εναντίον του Λαϊκού Συνδέσμου με σκοπό την εκλογική ανάκαμψη των κομμάτων καθεστώτος. Το δεύτερο επίπεδο του στόχου είναι η δημιουργία ενός παραπετάσματος καπνού στην ειδησεογραφία, ώστε να περάσουν οι πολιτικάντηδες ενέργειες που αλλιώς ουδέποτε θα τολμούσανε.

Ένα από τα ζητήματα, στα οποία είναι εξαιρετικά ευαίσθητος ο Ελληνισμός και δεν ανέχεται πολλές παρεκκλίσεις από την βούληση του είναι το Κυπριακό και γενικότερα τα Εθνικά Θέματα. Έτσι επιλέχθηκε η συγκεκριμένη χρονική «συγκυρία», προκειμένου να επιτελεσθεί άλλο ένα βήμα για το ξεπούλημα της Κύπρου, δηλαδή για την ευθυγράμμιση της πολιτικής του ελλαδικού υπουργείου εξωτερικών με την επίσημη τουρκική θέση για το κρίσιμο αυτό Εθνικό Θέμα.

Πήγε, λοιπόν, χθες στον ΟΗΕ ο Βενιζέλος και άρχισε να μιλά σε όλους για την Χρυσή Αυγή. Ένας από τους συνομιλητές του, που κάθισε και άκουσε το παραλήρημα του Βενιζέλου ήταν και ο Αχμέτ Νταβούτογλου. Όμως οι συζητήσεις μεταξύ των δύο υπουργών εξωτερικών δεν έμειναν εκεί. Αποφασίστηκε και ένα «νέο μομέντουμ στο Κυπριακό», όπως το περιέγραψε ο Βενιζέλος.

Αυτό το «νέο μομέντουμ», ουσιαστικά είναι η αναγνώριση του ψευδοκράτους ως κρατική οντότητα και η ένταξη του στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό. Όπως χαρακτηριστικά μεταφέρουν τα ρεπορτάζ, οι δηλώσεις του Βενιζέλου ήταν οι εξής: «επειδή η κυπριακή κυβέρνηση μας έχει ζητήσει να συναντηθούμε με τον Τουρκοκύπριο διαπραγματευτή, εμείς είμαστε έτοιμοι να συναντηθούμε, εφόσον φυσικά και η τουρκική κυβέρνηση δεχθεί να συνομιλήσει με τον Ελληνοκύπριο διαπραγματευτή. Αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό, είναι ένα νέο διαδικαστικό στοιχείο, που συμβάλλει στο να δημιουργηθεί αυτό το μομέντουμ στο Κυπριακό για το οποίο μιλήσαμε προηγουμένως».

Αρχικώς οφείλουμε να σταθούμε στο ότι οι συγκεκριμένες εξελίξεις έλαβαν χώρα κατόπιν προτροπής του Αναστασιάδη, γεγονός που αποδεικνύει ότι και στην Κύπρο υπάρχει μία αντεθνική δεξιά, όπως υπάρχει η Νέα Δημοκρατία στον ελλαδικό χώρο. Δεύτερον οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι η πρόταση που αποδέχτηκε με περίσσια χαρά ο Βενιζέλοςσυνιστά ουσιαστικά αναγνώριση του ψευδοκράτους και των «αξιωματούχων» του, αφού αυτό συνιστά η απευθείας και ισότιμη συνομιλία ανάμεσα στον υπουργό εξωτερικών ή διορισμένου υπηρεσιακού παράγοντα ενός θεωρητικά κυρίαρχου κράτους με εκπρόσωπο μίας οντότητας χωρίς νομική υπόσταση, ενός ψευδοκράτους.

Αντιλαμβανόμαστε συνεπώς ότι οι πολιτικάντηδες πέραν των ψηφοθηρικών τους σκοπών, έχουν και άλλα άνομα αίτια για να χαίρονται για την επίθεση εναντίον της Χρυσής Αυγής, αφού έτσι μπορούν να αρχίσουν συνομιλίες με τους δολοφόνους του Ισαάκ, του Σολωμού και άλλων χιλιάδων νεκρών αδερφών μας. 

Tο πραξικόπημα και η εισβολή στην Κυπρο ήταν σχεδιασμένα από την Ουάσινγκτον.

“Φάκελος Κύπρος”: Ο χάρτης που «κάρφωσε» τα διχοτομικά σχέδια της Αγκυρας και του Κίσινγκερ

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ - Τον Αύγουστο του 2001 -και μετά από 14 χρόνια έρευνας- είχαμε φτάσει στο γλυκό τέλος, για να ακολουθήσει ένα ντελίριο πανηγυρισμών έξω από τα αμερικανικά αρχεία, στο College Ρark της Πολιτείας του Μέριλαντ. Κρατούσαμε πια στα χέρια μας τον ΧΑΡΤΗ που αναζητούσαμε χρόνια, και ο οποίος -σύμφωνα με πρώην αξιωματούχο της εποχής Κίσινγκερ, που μας βοηθούσε- θα έλυνε όλες τις απορίες μας και θα απαντούσε στα πολλά βασανιστικά ερωτήματα, που έχουμε όλοι στην Κύπρο και αρκετοί στην Ελλάδα. Μαζί με τον χάρτη είχαμε καταφέρει να κερδίσουμε με διάφορους τρόπους, πάντα ΝΟΜΙΜΟΥΣ, τη συντριπτική πλειοψηφία των εγγράφων του Κίσινγκερ για την Κύπρο, την Ελλάδα, τη Χιλή, την Μπαγκλαντές και το Ανατολικό Τιμόρ.

13 Αυγούστου του 1974: Στα γραφεία της CΙΑ -και σε στενή συνεργασία με το επιτελείο του Κίσινγκερ, συμπεριλαμβανομένου και του νομικού του συμβούλου, Χέλμουντ Σόνενφελτ- τα μέλη της ομάδας Βureau of Ιntelligence and Research, που ασχολούνταν με την «Κυπριακή Κρίση», όπως είχε χαρακτηριστεί η εισβολή, σχεδίασαν ένα χάρτη με τον αριθμό 9. Ήταν ο ένατος μίας σειράς χαρτών, που απεικόνιζαν τις κινήσεις των τουρκικών στρατευμάτων από την 20ή Ιουλίου 1974, όταν άρχισε η εισβολή, μέχρι εκείνη την ημέρα, τη 13η Αυγούστου. Την επόμενη ημέρα, πραγματοποιήθηκε η δεύτερη εισβολή, που ολοκλήρωσε την τραγωδία. Οι οκτώ χάρτες καταστράφηκαν και ο ένατος διασώθηκε επειδή ο Κίσινγκερ είχε μία κακή, όπως αποδείχθηκε, συνήθεια να κρατά στο προσωπικό του αρχείο μερικά από τα σημειώματα των συνεργατών του. Η λεζάντα στο χάρτη έγραφε τα εξής: “9. Map done by the Bureau of Intellegence and Research projecting Turkish moves on Cyprus, August 13, 1974. SECRET”.

Ο χάρτης πρωτοδημοσιεύθηκε στο βιβλίο «Τα Μυστικά Αρχεία του Κίσινγκερ» (Εκδόσεις Λιβάνη) του Κώστα Βενιζέλου και του Μιχάλη Ιγνατίου. Ο Κίσινγκερ, δεν αμφισβήτησε ποτέ την εγκυρότητα του χάρτη και των εγγράφων. Μάλιστα, με επιστολή που έστειλε η προσωπική του γραμματέας στον Μιχ. Ιγνατίου, αποδέχεται και την ύπαρξη του Μνημονίου Σόνενφελντ.

Ο χάρτης, παρουσίαζε την προηγούμενη μέρα το νησί διχοτομημένο, όπως ακριβώς το έκοψαν στα δύο την επόμενη ημέρα (14 Αυγούστου του 1974), τα στρατεύματα του Αττίλα. Θυμάμαι, όταν τον παρουσίασα σε φίλο καθηγητή που μας συμβούλευε στη διάρκεια της έρευνας, ότι υπέστη το ίδιο σοκ με το δικό μας, όταν τον πρωτοπήραμε στα χέρια μας. Και πολύ ορθά μας υπογράμμισε, πως αυτός ο χάρτης αποδεικνύει όλα όσα υποστηρίξαμε κατά καιρούς, ότι το πραξικόπημα και η εισβολή ήταν σχεδιασμένα από την Ουάσινγκτον.

Τον χάρτη ανακαλύψαμε μαζί με ένα φάκελο γεμάτο έγγραφα, με τον χαρακτηρισμό “For ΕyesΟnly”. Για να αντιληφθεί ο αναγνώστης τη σημαντικότητά τους, αρκεί να εξηγήσουμε ότι το είδος των εγγράφων αυτών, καταστρέφονται μόλις διαβαστούν από τον παραλήπτη (που ήταν ο Κίσινγκερ). Δεν είναι περίεργο σε εμάς ότι ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, δεν τα κατέστρεψε. Ενιωθε άτρωτος και είχε σχεδιάσει να περάσει από τη Γερουσία μία τροπολογία, η οποία θα απαγόρευε την αποκάλυψη των εγγράφων του μέχρι το θάνατό του. Ομως, τον Αύγουστο του 2001, υπό την επιμονή και την πίεση των ερευνητών, Αμερικανών και ξένων, αποδέχθηκε τη δημοσιοποίηση μερικών εκ των εγγράφων του, τα οποία είχαμε ήδη εξασφαλίσει πάντα με νόμιμο τρόπο. Δεν μπορούσε να πράξει διαφορετικά. Πιστεύω ότι τα έγγραφα με τον χαρακτηρισμό “For ΕyesΟnly”, είναι καταστροφικά για τον Κίσινγκερ και απαντούν στους όψιμους υποστηρικτές του στην Ελλάδα και την Κύπρο. Σε ένα από αυτά, με ημερομηνία 14 Αυγούστου 1974 (ημέρα της δεύτερης εισβολής και ενώ οι μάχες μαίνονταν στην Αμμόχωστο και τη Μόρφου), ο νομικός του σύμβουλος γράφει στον Κίσινγκερ -ανάμεσα στα άλλα- και τα εξής:

«Τίποτα από ό,τι μπορώ να σκεφθώ δεν θα σταματήσει τους Τούρκους από το να προσπαθήσουν να εξασφαλίσουν διά της βίας όσα απαίτησαν στα τελεσίγραφά τους. Ουσιαστικά, όπως ήταν έτσι κι αλλιώς η αλήθεια, η μόνη πιθανή βιώσιμη λύση (modus vivendi) θα πρέπει να βασισθεί σε μια ντε φάκτο διαίρεση του νησιού, όποια και αν είναι η μορφή της. Εάν οι Τούρκοι κινηθούν γρήγορα και μετά αναγκασθούν να υποχωρήσουν, ίσως προκληθεί ελληνική αντίδραση και τότε ίσως μας δοθεί η ευκαιρία να προσπαθήσουμε για μια συμφωνία (η οποία, ίσως, σώσει και τον Καραμανλή).

Καθώς οι Σοβιετικοί μπορούν να λειτουργήσουν ως φόβητρο, πρέπει να τους κρατήσουμε σε απόσταση. Δεν μπορούν να εξελιχθούν σε διαιτητές μεταξύ συμμάχων των Ηνωμένων Πολιτειών. Τα συμφέροντά τους διαφέρουν ριζικά από τα δικά μας. Εμείς επιθυμούμε ένα modusvivendi μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, ενώ αυτοί θέλουν μια αδέσμευτη Κύπρο, και προτιμούν την Ελλάδα ή την Τουρκία, ή και τις δυο αποστασιοποιημένες από το ΝΑΤΟ.

Έτσι, θα πρέπει:

-Να προσπαθήσουμε, επειγόντως, να περιορίσουμε την ελληνική αντίδραση, τουλάχιστον για 24 ώρες.

-Να πούμε ξεκάθαρα στους Τούρκους ότι πρέπει να σταματήσουν σήμερα, ή το αργότερο αύριο (tomorrow at the latest).

-Να προειδοποιήσουμε τους Τούρκους ότι η Ελλάδα κινείται ταχύτατα προς τα αριστερά.

-Να στείλουμε έναν υψηλόβαθμο αξιωματούχο στην Αθήνα για να ασκεί συνεχή και άμεση επιρροή στον Καραμανλή.

-Με δεδομένο ότι οι Τούρκοι θα καταλάβουν γρήγορα την Αμμόχωστο, να διαβεβαιώσετε ιδιωτικά τους Τούρκους (privately assure Τurks) ότι θα τους εξασφαλίσουμε λύση που θα περιλαμβάνει το ένα τρίτο του νησιού, στο πλαίσιο κάποιου διακανονισμού ομοσπονδιακής φύσης.

-Να διαβεβαιώσουμε τους Ελληνες ότι θα περιορίσουμε τις τουρκικές απαιτήσεις και δεν θα επιτρέψουμε άλλους εγκλωβισμένους, κ.λπ.

Δεν πρέπει να εμπλακείτε άμεσα, άστε να σταματήσουν οι εχθροπραξίες. Αφού γίνει αυτό, πρέπει να το κάνετε διότι δεν υπάρχει εναλλακτική δυνατότητα, και μόνο εμείς έχουμε το βάρος (να το πράξουμε)».

Ο χάρτης, το Μνημόνιο του Σόνενφελντ και τα υπόλοιπα έγγραφα με τον χαρακτηρισμό “For Εyes Οnly”, αποδεικνύουν τον απαράδεκτο ρόλο του Κίσινγκερ στην κυπριακή τραγωδία. Όσες προσπάθειες και αν κάνουν οι κατευθυνόμενοι υποστηρικτές του, θα αποτύχουν, διότι ομιλούν από μόνα τους τα δικά του έγγραφα…

Η κρίση, οι επέτειοι και οι θύμησες…

Η 38η μαύρη επέτειος της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, ως επακόλουθο του χουντικού πραξικοπήματος εναντίον του Μακαρίου, πέρασε και έφυγε χωρίς πολλές αναφορές από τα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης. Αποδέχομαι ότι η οικονομική κρίση ισοπέδωσε τα πάντα, και ένα θέμα όπως η τραγωδία της Κύπρου, που δεν επηρεάζει τις ζωές των ανθρώπων, είναι λογικό να περνά απαρατήρητο. Αλλωστε, πρόκειται για μία μεγάλη εθνική ήττα, αλλά και ενοχή, που η Ελλάδα εδώ και χρόνια, προσπαθεί να ξεχάσει -αν και η φράση «να σβήσει από τη μνήμη της», αποτυπώνει καλύτερα την πραγματικότητα.

Τα τελευταία 2-3 χρόνια επιχειρείται να παρουσιαστεί το διπλό έγκλημα, το πραξικόπημα και η εισβολή, ως μία ανόητη πράξη του Δημήτριου Ιωαννίδη, και αυτή η προσπάθεια έχει θυμώσει δικαιολογημένα όσους ασχοληθήκαμε πραγματικά και χωρίς κομματικές παρωπίδες, με την αμερικανική ευθύνη, η οποία είναι αποδεδειγμένη, σε σημείο που δεν αμφισβητείται ούτε από τους ίδιους τους Αμερικανούς.

Άλλωστε, ο μακαρίτης Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, μίλησε και δημόσια και ιδιωτικά σε φίλους του δημοσιογράφους, για το αμερικανικό λάθος την περίοδο του πραξικοπήματος και της εισβολής.

Οταν ξεκίνησε η έρευνα για τα αρχεία του Χένρι Κίσινγκερ, καλοί μου φίλοι, που με αγαπούσαν πραγματικά, μου ομολόγησαν πως μερικές φορές τους θύμιζα τον «Δον Κιχώτη», και άλλες φορές έναν ονειροπαρμένο δημοσιογράφο, ο οποίος πιστεύει πως γίνονται θαύματα.

«Πώς θα βρείτε εσείς τα έγγραφα του Κίσινγκερ», μου είπε θυμωμένα ένας εξ αυτών, «όταν απέτυχαν τόσοι άλλοι». Προφανώς, όλοι ήθελαν πραγματικά να με προστατεύσουν από το τράνταγμα της απογοήτευσης, ως αποτέλεσμα μίας μεγάλης αποτυχίας της έρευνας, που αρχίσαμε με άλλους ερευνητές και φοιτητές που μας βοηθούσαν. Σημασία έχει ότι τα καταφέραμε και 12 χρόνια μετά, τα μέλη της ομάδας του Αυστραλού Ασάντζ παρουσιάζουν τη δική μας ερευνητική δουλειά ως μία μεγάλη δική τους επιτυχία…

1greek

http://greeknation.blogspot.gr/

Ο Γ.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΕΚΤΕΛΟΥΣΕ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΕ

Για "μυστικές υπηρεσίες", που χρησιμοποίησαν τον Παπανδρέου, γράφουν οι Γερμανοί !


  Πόλεμο μυστικών υπηρεσιών γύρω από την κρίση της Ελλάδας βλέπει ο Γερμανός “γκουρού” των χρηματιστηρίων Ντίρκ Μίλερ στο βιβλίο που δημοσιεύει. Ο Mr DAX όπως τον αποκαλούν δεν διστάζει να μιλήσει για ύποπτο ρόλο των ΗΠΑ αλλά και για συγκεκριμένους στόχους όπως οι ελληνικοί υδρογονάνθρακες.


Θα περίμενε κανείς μια πιο οικονομικής βάσης ανάλυση σε ότι έχει να κάνει με την ελληνική κρίση από τον άνθρωπο που παίζει τα χρηματιστήρια στα δάκτυλα. Ο Ντίρκ Μίλερ όμως προτιμά άλλου επιπέδου ανάλυση.

Βλέπει πόλεμο συμφερόντων μεταξύ Ε.Ε. και ΗΠΑ.

Οι ΗΠΑ, λέει, δεν ήθελαν ένα τόσο ισχυρό ευρώ. Ένα ισχυρό ευρώ απειλεί την παγκόσμια θέση του δολαρίου. Έτσι έψαξαν και βρήκαν τρόπο να χτυπήσουν την Ε.Ε.

Η Αχίλλειος Πτέρνα της Ε.Ε. Ήταν η Ελλάδα και εκεί χτύπησαν λέει ο Ντιρκ Μίλερ.



“Η Ελλάδα ήταν η χώρα, με την οποία μπορούσαν να ανατινάξουν το ευρώ”, υποστηρίζει ο Γερμανός “μπρόκερ”.
Αλλά όπως λέει δεν ήταν μόνο το ευρώ ο στόχος, οι Αμερικανοί στόχευαν και στο υπέδαφος της χώρας.

«Από τη μία πλευρά υπήρχε η ανάγκη να "φρενάρουν" το ευρώ, ενώ από την άλλη πλευρά ήθελαν πρόσβαση στους ελληνικούς υδρογονάνθρακες και αυτό ήταν πάρα πολύ δύσκολο με πρωθυπουργό τον Καραμανλή, ο οποίος αντιμετώπιζε με συμπάθεια τον Πούτιν και τη Ρωσία».



Ο Γερμανός αναλυτής υποστηρίζει ότι υπήρχε στοχευμένη αποσταθεροποίηση της Ελλάδας στο διάστημα 2008-2009. Αναφέρεται σε σχετική έκθεση των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών που πιστοποιούν ότι ήταν σε εξέλιξη σχέδιο αποσταθεροποίησης και με το οποίο ασχολείται η ελληνική δικαιοσύνη.

Ο συγγραφέας του βιβλίου θεωρεί ανεξήγητη την παθητική στάση που τήρησαν οι Ευρωπαίοι σε αυτή τη «σύγκρουση». Και αυτό ισχύει τόσο για το Παρίσι όσο και για το Βερολίνο.

Όλα ξεκίνησαν με την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Παπανδρέου
Πάντως με την ανάληψη της εξουσίας από τον Παπανδρέου έγινε η έκρηξη του ελληνικού βαρελιού, υποστηρίζει ο Ντιρκ Μίλερ παραπέμποντας στην αυτοκαταγγελία για το δημοσιονομικό έλλειμμα. «Ήταν ο επί των Οικονομικών υπουργός του που 14 ημέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του κατήγγειλε στις Βρυξέλλες ότι το έλλειμμα είναι μεγαλύτερο και στην ουσία έριξε την Ελλάδα στην κόψη του μαχαιριού… Αυτό ήταν που ενεργοποίησε όλους τους μηχανισμούς ενάντια στην Ελλάδα. Και όλα αυτά έγιναν με την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Παπανδρέου».

Στο βιβλίο του ο Γερμανός αναλυτής υιοθετεί την άποψη «ότι ο Παπανδρέου ήταν η εκτελεστική μαριονέτα των ΗΠΑ και αποστολή του ήταν με κάθε τρόπο να επιφέρει τη ρήξη στις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρώπη». Θεωρεί ανεξήγητη την απόφαση του πρώην πρωθυπουργού να προαναγγείλει δημοψήφισμα για την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη: «Θα πρέπει να τεθεί το ερώτημα, τι ρόλο έπαιξε ο Παπανδρέου. Για λογαριασμό ποιου έδρασε;»

Ο Παπανδρέου (αμερικανος πολιτης γεννημενος στην Μινεζοτα) και οι άνθρωποί του «έκαναν ό,τι πέρναγε από το χέρι τους για να στρέψουν την Ευρώπη και την Γερμανία εναντίον τους», γράφει χαρακτηριστικά στο βιβλίο του ο Μίλερ.



Διαμάχη Μέρκελ-Σόιμπλε για το ΔΝΤ. 
Ο Γερμανός μπρόκερ αναφέρεται και στις διαφωνίες που σημειώθηκαν το 2010 μεταξύ Μέρκελ και Σόιμπλε για τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας. «Ο υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε τάχθηκε το 2010 κατά της συμμετοχής του ΔΝΤ, καθώς φοβόταν την αύξηση της επιρροής των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Παρά ταύτα επικράτησε η άποψη της Μέρκελ και έτσι εντάχθηκε και το ΔΝΤ στο πρόγραμμα. Ακόμη δεν έχω καταλάβει γιατί», επισημαίνει ο Ντιρκ Μίλερ.

Τέλος, ο γερμανός χρηματιστής υποστηρίζει ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στην ευρωζώνη πλήττει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της. Εκτιμά ότι οι ελληνικές εξαγωγές και ο τουρισμός θα είχαν πολύ καλύτερη πορεία με ένα εθνικό νόμισμα.



Πηγή: Deutsche Welle



ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ

Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

θα πάρω μονοπάτια

να βρω τα σκαλοπάτια

που παν στη Λευτεριά.

Θ’ αφήσω αδέρφια, συγγενείς

τη μάνα τον πατέρα

μες στα λαγκάδια πέρα

και τις βουνοπλαγιές.

Ψάχνοντας για τη Λευτεριά

θάχω παρέα μόνη

κατάλευκο το χιόνι

βουνά και ρεματιές.

Τώρα κι αν είναι χειμωνιά,

θαρθεί το καλοκαίρι

τη Λευτεριά να φέρει

σε πόλεις και χωριά.

Μα δεν μπορώ να καρτερώ.

Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

θα πάρω μονοπάτια

να βρω τα σκαλοπάτια

που παν στη Λευτεριά.

Τα σκαλοπάτια θ’ ανεβώ

θα μπω σ’ ένα παλάτι

το ξέρω θαν’ απάτη

δε θάναι αληθινό.

Μες στο παλάτι θα γυρνώ

ώσπου να βρω το θρόνο·

βασίλισσα μια μόνο

να κάθεται σ’ αυτόν.

Κόρη πανώρια, θα της πω,

άνοιξε τα φτερά σου

και πάρε με κοντά σου,

μονάχ’ αυτό ζητώ.

Γεια σας παλιοί συμμαθηταί. Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σάς.

Κι όποιος θελήσει για να βρει ένα «χαμένον αδερφό», έναν παλιό του φίλο,

Ας πάρει μιαν ανηφοριά,

ας πάρει μονοπάτια

να βρει τα σκαλοπάτια

που παν στη Λευτεριά.

Με την Ελευθεριά μαζί

μπορεί να βρει και μένα.

Αν ζω θα μ’ εύρη εκεί.

Ευαγόρας Παλληκαρίδης 5.12.1955

(Τσάδα –επαρχίας Πάφου στην Κύπρο 28 Φεβρουαρίου 1936 – 

Φυλακές Λευκωσίας 13 Μαρτίου 1957)

Μάρτυρας του αγώνα των ελληνοκυπρίων για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και την Ένωση της Μεγαλονήσου με την Ελλάδα.

Γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1938 στο χωριό Τσάδα, της επαρχίας Πάφου. Μπήκε νωρίς στον αγώνα, από τα μαθητικά του χρόνια κιόλας. Το 1953, σε ηλικία 15 ετών, κατεβάζει και τεμαχίζει την αγγλική σημαία στο Κολέγιο της Πάφου, κατά την ημέρα στέψης της Βασίλισσας Ελισάβετ στο Λονδίνο. Δύο χρόνια αργότερα, συλλαμβάνεται ως μέλος της νεολαίας της ΕΟΚΑ, επειδή συμμετείχε σε παράνομη πορεία.

Στις 18 Δεκεμβρίου 1956 συλλαμβάνεται εκ νέου και κατηγορείται για κατοχή και διακίνηση παράνομου οπλισμού. Η δίκη του ορίζεται για τον Μάρτιο του 1957. Στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας δεν αφήνει περιθώρια στους δικηγόρους του για να τον υπερασπιστούν. Παραδέχεται την ενοχή του, με αξιοθαύμαστο τρόπο: «Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα το έκαμα ως Έλλην Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο».

Την επομένη της καταδίκης του Παλληκαρίδη σε θάνατο, ο κόσμος ξεσηκώνεται για να σώσει τον νεαρό μαθητή. Οι εκκλήσεις για την απονομή χάριτος από την Ελλάδα, την Αγγλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες απορρίπτονται από τον άγγλο κυβερνήτη Τζον Χάρντινγκ και την αγγλική διπλωματία.

Ο Βαγορής, όπως ήταν το χαϊδευτικό του, δεν πτοείται. Στο τελευταίο γράμμα του δηλώνει: «Θ' ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να 'ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το καθετί. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα, τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί.»

Τα μεσάνυχτα της 13ης Μαρτίου 1957 οδηγείται στην αγχόνη. Τραγουδά τον Εθνικό Ύμνο. Δύο λεπτά αργότερα (14 Μαρτίου) η καταπακτή ανοίγει και ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης περνά στην αιωνιότητα.

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

Γρηγόρης Αυξεντίου (1928-1957).

Μία από τις λαμπρότερες μορφές τού Απελευθερωτικού Αγώνα τού 1955-1959, εναντίον τής Αγγλικής κυριαρχίας, ο οποίος οδήγησε στην απελευθέρωση της Κύπρου και την ανακήρυξή της σε Ανεξάρτητη Δημοκρατία το 1960. Γεννήθηκε στην Λύση τής Αμμοχώστου. Τελειώνοντας τις Γυμνασιακές του σπουδές το 1948, πήγε στην Ελλάδα όπου και κατατάχθηκε στον Ελληνικό Στρατό. Υπηρέτησε εκεί μέχρι το 1952 με το βαθμό του Εφέδρου Ανθυπολοχαγού.Μετά την απόλυση του από τις τάξεις του Ελληνικού Στρατού ήρθε στην Κύπρο και βοήθησε τον πατέρα του στις ασχολίες του, κάνοντας τον οδηγό. Εκείνη την περίοδο αρραβωνιάζεται. Εντάχθηκε στην Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών (Ε.Ο.Κ.Α.) και έγινε Υπασπιστής τού Διγενή. Είχε το ψευδώνυμο «Ζήδρος» και υπήρξε ο πρώτος καταζητούμενος από τους Άγγλους, οι οποίοι τον επικήρυξαν με το ποσό των 5.000 λιρών επειδή ανατίναξε αγγλικές περιουσίες. Μετά την επικήρυξη του καταφεύγει στην οροσειρά τού Πενταδακτύλου. Εκεί μαθαίνει στους αγωνιστές την χρήση τών όπλων, καθώς και τεχνικές ανταρτοπολέμου. Η δράση του ήταν πλούσια τόσο στον Πενταδάκτυλο όσο και στο όρος Τρόοδος όπου κατέφυγε αργότερα. Στις 3 Μαρτίου τού 1957 και ενώ βρισκόταν κρυμμένος στον Μαχαιρά με άλλους 3 συντρόφους του, τον Αυγουστή Ευσταθίου τον Αντώνη Παπαδόπουλο και τον Φειδία Συμεωνίδη, τον ανακάλυψαν οι Άγγλοι. Τότε ο Γρηγόρης έπεισε τους συναγωνιστές του να παραδοθούν, ενώ αυτός έμεινε και πολέμησε μόνος επί 10 ώρες τους εχθρούς. Σε προτροπές τών Άγγλων να παραδοθεί είχε μόνο μία απάντηση να δώσει «Μολών Λαβέ». Τελικώς, μη μπορώντας να τον αναγκάσουν να βγει από την κρύπτη του, έριξαν βενζίνη και εμπρηστικές χειροβομβίδες και τον έκαψαν.Παρά το ότι ήταν πλέον νεκρός, η Αγγλική Διοίκηση του νησιού δεν επέτρεψε την ταφή του σε κανονικό κοιμητήριο. Ενταφιάσθηκε στα «Φυλακισμένα Μνήματα», δηλαδή στο κοιμητήριο των Κεντρικών Φυλακών Λευκωσίας.Την Τρίτη 5 Μαρτίου 1957, όλες οι πρωινές Αθηναϊκές εφημερίδες έγραψαν:
ΛΕΥΚΩΣΙΑ, 4/3/1957. ( Ιδ. Υπ. ) - Ο Γρηγόρης Αυξεντίου, φερόμενος ως υπαρχηγός της ΕΟΚΑ και υπασπιστής του αρχηγού της Διγενή, εφονεύθη προχθές, αφού επολέμησε ηρωικώς επί δέκα ολόκληρες ώρες, μόνος αυτός εναντίον ισχυρών βρετανικών δυνάμεων , στην περιοχή του όρους Τρόοδος σε μια σπηλιά πλησίον της Μονής Μαχαιρά. Η μάχη διεξήχθη υπό τις ακόλουθες συνθήκες.Οι δυνάμεις ασφαλείας είχαν την πληροφορία ότι στη Μονή Μαχαιρά εκρύπτετο ο καταζητούμενος αυτός πατριώτης , ο οποίος είχε επικηρυχθεί αντί 5.000 λιρών στερλινών. Τις απογευματινές ώρες του Σαββάτου απόσπασμα του βρετανικού στρατού από 60 άνδρες εκινήθη προς την Μονή, την οποία και εκύκλωσε για να συλλάβει τον καταδιωκόμενο αγωνιστή. Οι Βρετανοί στρατιώται ανεστάτωσαν κυριολεκτικώς την Μονή και έθεσαν υπό κράτησιν όλους τους μοναχούς, περιλαμβανομένου και του Ηγουμένου, τους οποίους και εκακοποίησαν για να τους αποσπάσουν πληροφορίες περί του ακριβούς σημείου όπου εκρύπτετο ο Αυξεντίου.Κανείς όμως μοναχός δεν είπε τίποτα. Κατά την διάρκεια της ερεύνης στην περιοχή γύρω από το μοναστήρι, οι Βρετανοί στρατιώται ανεκάλυψαν μια σπηλιά κρυμμένη μέσα σε θάμνους.Λέγεται ότι κάποιος βοσκός τους έδωσε την πληροφορία ότι μέσα στην σπηλιά ήταν κρυμμένος ο Αυξεντίου. Αμέσως οι βρετανικές δυνάμεις εκύκλωσαν την σπηλιά και εκάλεσαν τον Αυξεντίου να παραδοθεί.Ο επί κεφαλής του βρετανικού αποσπάσματος ανθυπολοχαγός Μίντλεντον πλησίασε την είσοδο της σπηλιάς και εφώναξε : " Ρίξε τα όπλα σου και παραδώσου, αλλιώς θα επιτεθούμε ". Κάποιος απήντησε : " Καλά παραδιδόμαστε ". Τέσσερες άνδρες βγήκαν έξω, δυο από αυτούς επικηρυγμένοι με 5.000 λίρες, όπως και ο Αυξεντίου. Ο Αυξεντίου δεν ήταν μεταξύ αυτών. Ο ανθυπολοχαγός Μίντλεντον τον εκάλεσε και πάλιν να παραδοθεί, αλλά έλαβε την υπερήφανη απάντησιν " Μολών λαβέ ".Αμέσως, τέσερες άνδρες όρμησαν μέσα στην σπηλιά. Ο ηρωικός μαχητής της κυπριακής ελευθερίας τους υπεδέχθη με καταιγισμόν πυρός. Oι τρεις από τους τέσερες Βρετανούς, οι οποίοι είχαν ελπίσει ότι θα εισέπραττον την επικήρυξιν του Αυξεντίου βγήκαν αμέσως έντρομοι, ενώ ο τέταρτος, τραυματισμένος στο στήθος κατέπεσε στο έδαφος, για να υποκύψει λίγες ώρες αργότερα στα τραύματά του. Ο επί κεφαλής των βρετανικών δυνάμεων ανθυπολοχαγός Μίντλεντον εζήτησε αμέσως ενισχύσεις, οι οποίες και κατέφθασαν με τα ελικόπτερα. Η μάχη συνεχίσθη έτσι επί 10 ολόκληρες ώρες, κατά την διάρκειά της δε οι Βρετανοί εχρησιμοποίησαν μεταξύ των άλλων δακρυγόνες βόμβες.
Μπροστά στο αλύγιστο θάρρος του Αυξεντίου και αφού προηγουμένως έκαναν χρήσιν όλων των ειδών των όπλων, οι Βρετανοί στρατιώται έρριψαν μέσα στην σπηλιά βόμβες πετρελαίου. Τεράστιες φλόγες εκάλυψαν το σπήλαιο για να τυλίξουν σε λίγο το κορμί του ηρωικού πατριώτη.
Η μάχη ετελείωσε στις 2 η ώρα την νύκτα. Το πτώμα του Αυξεντίου ανευρέθη απηνθρακωμένο.
Ο Αυξεντίου ήταν ηλικίας 29 ετών, το επάγγελμά του δε ήταν σοφέρ ταξί.Στον κατάλογο των καταζητουμένων από τους Άγγλους, ήταν εγγεγραμμένος δεύτερος μετά τον στρατηγό Γρίβα.
( Ακριβές αντίγραφο απ' τις εφημερίδες της 5ης Μαρτίου 1957 )

ΑΝΑΡΤΉΘΗΚΕ ΑΠΌ BLOG ΑΡΧΕΙΟ

Κομμουνιστική μπόχα στην Κύπρο

Τα σκάνδαλα της διακυβέρνησης του ΑΚΕΛ είναι τόσα πολλά, που οι δημοσιογράφοι και οι αρμόδιοι δεν προλαβαίνουν – ΑΚΕΛ, το κόμμα της μίζας, τους καρφώνουν πλέον οι δικοί τους

Διαβάστε: Μίζες εκατομμυρίων σε πολιτικούς και άλλους παράγοντες κατήγγειλε ο επιχειρηματίας Χαράλαμπος Λιοτατής στην Ερευνητική Επιτροπή για τις αγοραπωλησίες τουρκοκυπριακών περιουσιών. Ο κ. Λιοτατής είπε πως όταν έγινε η πώληση, από τα 9,2 εκ. που εισέπραξαν, ο ίδιος πήρε μόνον 600.000. Όταν ζήτησε από τον επιχειρηματία Νίκο Λίλλη ( άνθρωπο του ΑΚΕΛ) όλο το ποσό που του αναλογούσε και που ανερχόταν σε 1,6 εκ., ο κ. Λίλλης του απάντησε, σύμφωνα με την κατάθεση του κ. Λιοτατή, ότι «δεν έμειναν άλλα λεφτά αφού τα έφαγαν οι μίζες».Σύμφωνα με την κατάθεση του κ. Λιοτατή, πήρε 1 εκ. ευρώ ο Ντίνος Κατσουρίδης, του ΑΚΕΛ, 1 εκ. ο Στάθης Κιττής (Πρόεδρος της Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου ΑΤΗΚ, το ταμείο προνοίας των υπαλλήλων της οποίας συμμετείχε στην ''επένδυση''), κάποια χρήματα πήγαν σε υποθήκες 11 σπιτιών πολιτικών και πρώην παραγόντων της ποδοσφαιρικής ομάδας της Αλκής (πρόσκειται στο ΑΚΕΛ) που σχετίζονται με τον πρώην υφυπουργό παρά τω προέδρω του Χριστόφια, Τίτο Χριστοφίδη, τον Κώστα Νικολαΐδη και τον πρώην δήμαρχο Λάρνακας Αντρέα Μωυσέως.

Σύμφωνα με τον κ. Λιοτατή, ο Νίκος Λίλλης πήρε 500.000 ευρώ για να πληρωθούν οι παίκτες της Αλκής, ο γιος του Νίκου Κατσουρίδη, βουλευτή του ΑΚΕΛ, πήρε πέντε επιταγές των 10.000 ευρώ και μια επιταγή 500.000 ευρώ πήγε στο ΑΚΕΛ σαν κόμμα. Είπε ακόμα ότι άκουσε πως 150.000 ευρώ πήγαν στον Κώστα Καϊάφα (πρώην ποδοσφαιριστή της Ομόνοιας, και νυν προπονητή της Αλκής, ενώ 800.000 ευρώ πήρε ο Κυριάκος Λίγγης ως αποπληρωμή δανείου προς τον Κ.Λίλλη.

«Επειδή υπάγομαι στο ΑΚΕΛ έλεγα, αποκλείεται να συνεργάζονται με απατεώνες, ανάφερε στη Διερευνητική Επιτροπή η κυρία Λιοτατή».

«Επειδή υπάγομαι στο ΑΚΕΛ έλεγα αποκλείεται να συνεργάζονται με απατεώνες»

Μέχρι και στο Προεδρικό όπου είχε συνάντηση με τον διευθυντή του γραφείου του τέως προέδρου Δημήτρη Χριστόφια, Χρίστο Χριστοφίδη, είχε φτάσει η Παναγιώτα Λιοτατή, σύζυγος του επιχειρηματία Χαράλαμπου Λιοτατή, για να μάθει την αλήθεια εάν υπήρξαν μίζες, όπως εξομολογήθηκε χθες στην ερευνητική επιτροπή που ερευνά την πώληση Τ/κ γης στη Δρομολαξιά και την «επένδυση»' σ' αυτήν του Ταμείου Συντάξεων της ΑΤΗΚ.

ΕΙΜΑΙ ΤΟΥ ΑΚΕΛ

«Επειδή υπάγομαι στο ΑΚΕΛ έλεγα, αποκλείεται οι άνθρωποι αυτοί να συνεργάζονται με απατεώνες. θα διάλεγαν τους συνεργάτες τους εφόσον είναι άνθρωποι σεβαστοί»,σημείωσε η κ. Λιοτατή. Σύμφωνα με όσα ανέφερε, ζήτησε συνάντηση με τον πρώην πρόεδρο της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια στο Προεδρικό όταν βεβαιώθηκε ότι ο σύζυγος της είχε εξαπατηθεί από τον Νίκο Λίλλη:

«Μας δέχτηκε ο διευθυντής του γραφείου του προέδρου Χριστόφια, Χρίστος Χριστοφίδης και του είπα ότι ο κ. Λίλλης ισχυρίζεται ότι έδωσε χρήματα στον βουλευτή του ΑΚΕΛ κ. Κατσουρίδη και στον πρόεδρο της ΑΤΗΚ κ. Κιττή και δεν έμειναν λεφτά για μας. Εγώ ήθελα να ήμουν ξεκάθαρη και να μάθω αν ίσχυε ότι στελέχη του κόμματος του πρώην προέδρου Δημήτρη Χριστόφια (ΑΚΕΛ) είχαν πάρει μίζες και για αυτό δεν μπορούσε ο Νίκος Λίλλης να μας επιστρέψει τα χρήματά μας. Ο κ. Χριστοφίδης μου είπε τι φταίμε εμείς αν ο άντρας σου έδωσε λεφτά; Και με παρέπεμψε στον Γενικό Γραμματέα του ΑΚΕΛ, Άντρο Κυπριανού. Έτσι πήγαμε στο ΑΚΕΛ με τον άντρα μου. Ο Άντρος Κυπριανού δεν ήταν εκεί και τα είπα όλα στη γραμματέα του. Θέλω να επέμβετε ως ΑΚΕΛ, της είπα, να μου δώσουν τα λεφτά μου. Πήραν όλα τα λεφτά και ο Λιοτατής που εν καλός άνθρωπος να μείνει έξω;», ανέφερε η κ. Λιοτατή.

http://www.elkosmos.gr/ethnika-themata/ethnika-themata/cyprus/13063-2013-07-25-22-27-33.html

SCHAUBLE ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΑΛΛΑ ΑΠΟΚΡΥΠΤΕΙ ΠΕΡΙΤΕΧΝΑ  Η ΠΕΜΠΤΗ ΦΑΛΛΑΓΓΑ ΤΗΣ  ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΕΙΠΕ ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ  Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ. 

Οι ευθύνες ανηκουν στην ελίτ της χώρας ειπε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για την ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ της Ελλάδος.

Συγκεκριμένα μίλησε για την τεράστια κοινωνική ανισότητα και τον φορολογικό παράδεισο που απολαμβάνουν κάποιοι εις βάρος των αδυνάτων..

Και φυσικά εννοεί τη συγκεκριμένη νεοελληνική συμμορια με διαπλεκομενους  επιχειρηματίες και πολιτικούς, που λυμαινονται τον τοπο και διαθετουν κανάλια για να έχουν λαϊκή στήριξη και προβολή,να μπορούν να ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις "σωτηρίας" όποτε τους συμφέρει..


Βλεποντας τους γνωστους γκαιμπελισκους στα καναλια της διαπλοκης μου ερχεται στο νου η φραση  "Η Δημοσιογραφία είναι ένα χαμερπές επάγγελμα και ένας εθισμός χειρότερος από την ηρωίνη, ένας παράξενος, άθλιος κόσμος από απροσάρμοστους, μεθύστακες και αποτυχημένους."

Hunter S. Thompson, 1937-2005, Αμερικανός συγγραφέας

ΟΣΟΙ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΚΛΕΒΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ. 

 ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΙ

10,8 εκατ. Ελληνες τρέφουν τους 700.000 που τους «διοικούν»

Die Welt

Ιστορική αναδρομή στα 178 χρόνια κακοδιοίκησης της Ελλάδας με τίτλο «Ο δημόσιος τομέας της Ελλάδας διογκώνεται εδώ και 178 χρόνια» κάνει η γερμανική εφημερίδα Die Welt, παραθέτοντας ομοιότητες της Ελλάδας σήμερα με την Ελλάδα του 1835.

Το άρθρο ξεκινά με εκτενή αναφορά στις διαδηλώσεις των δημοσίων υπαλλήλων στην πρωτεύουσα εξαιτίας των προεξαγγελθέντων απολύσεων στον δημόσιο τομέα ενώ στη συνέχεια γίνεται συσχετισμός των κινητοποιήσεων με τις διαδηλώσεις της άνοιξης του 1935 όταν «εκατοντάδες πρώην αστυνομικοί διαδήλωναν ζητώντας περισσότερες θέσεις εργασίας στις δημόσιες υπηρεσίες. Το αποτέλεσμα ήταν στις 22 Απριλίου 1835 η κυβέρνηση να αποφασίσει την πρόσληψη περισσότερων από 1.000 ατόμων σε μια λεγόμενη 'ελίτ - φάλαγγα', την οποία φυσικά πληρώνει το κράτος».

Από το παράδειγμα αυτό «μπορείτε να κατανοήσετε ακριβώς την ημερίσια ποσοτική έκρηξη των ελληνικών δημόσιων υπηρεσιών», αναφέρει η εφημερίδα και συνεχίζει: «Εδώ και 178 χρόνια οι θέσεις στο Δημόσιο θεωρούνται ένα παχυλό 'επίδομα', το οποίο όμως οδήγησε τα 10,8 εκατομμύρια Ελλήνων του σήμερα να τρέφουν 700.000 ανθρώπους που τους διοικούν. Αν και η λέξη 'διοικώ' δεν είναι ακριβώς η σωστή λέξη».

«Μια ματιά στην Ελληνική Ιστορία είναι διαφωτιστική», συνεχίζει το άρθρο εξηγώντας πώς ο δημόσιος τομέας άρχισε να διογκώνεται. Ένα από τα παραδείγματα που χρησιμοποιεί είναι οι πρωτοστατούντες του απελευθερωτικού αγώνα:

«Σε όλη τη χώρα για ανθρώπους που περιέγραφαν τον εαυτό τους ως κορυφαίοι επαναστάτες, για τα στελέχη του απελευθερωτικού αγώνα κατά των Τούρκων, μόνο ένα πράγμα φαινόταν επιθυμητό. Να απολαύσουν τη φήμη τους ως συνταξιούχοι με έξοδα της κυβέρνησης», γράφει και συνεχίζει: «Οι πρεσβευτές των Μεγάλων Δυνάμεων και ο βασιλιάς της Βαυαρίας αποφάσισαν να εγκαθιδρύσουν ουσιαστικά τον κρατικό τομέα στις 22 Απριλίου του 1835. Εκτοτε ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα λειτουργεί ως φιλανθρωπικό ίδρυμα, μια "πλούσια πηγή κέρδους", όπως κάποτε διατύπωσε κι ένας Έλληνας πολιτικός. Το αποτέλεσμα ήταν μια επαναλαμβανόμενη εθνική χρεοκοπία».

«Τουρκική» η Ρόδος σε χάρτη των Βρυξελλών!

ΕΠΕΡΩΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΚΑΝΕ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ 2011 Η ΚΥΠΡΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΕΛΕΝΗ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ. 

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΠΡΟΣΠΕΡΝΟΥΝ ΑΔΙΑΦΟΡΑ... 

ΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Απίστευτη πρόκληση για την Ελλάδα αποτελεί η παρουσία χάρτη σε διεθνές αεροδρόμιο, στον οποίο εμφανίζεται η Ρόδος να ανήκει στην Τουρκία!

 Το εξωφρενικό είναι, ότι ο χάρτης αυτός δεν βρίσκεται σε κάποιο αεροδρόμιο της γείτονας χώρας – εξάλλου δεν θα ήταν ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία πρόκληση από την πλευρά της Τουρκίας - , αλλά στην «καρδιά» της Ευρώπης, τις Βρυξέλλες!

Συγκεκριμένα, στην πτέρυγα Α υπάρχει ένας χάρτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στον οποίο η Ρόδος δεν είναι χρωματισμένη με το μπλε της Ελλάδας, αλλά με το καφέ της Τουρκίας. Μάλιστα, απουσιάζει από το χάρτη η Κύπρος, αν και είναι μέλος της Ε.Ε. από το 2004!

Το θέμα έφτασε μέχρι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες, έπειτα από σχετική ερώτηση της Κύπριας Ευρωβουλευτού κα Ελένης Θεοχάρους. «Έκανα διάβημα πριν από τρεις μήνες. Δεν μου απάντησε κανείς. Όταν είδα τη Ρόδο να εμφανίζεται ως τουρκικό έδαφος, αποφάσισα να πάω και να σβήσω το χάρτη με σπρέι! Με απέτρεψαν, διότι όπως μου είπαν, θα ήταν βανδαλισμός» δηλώνει η κα Θεοχάρους, η οποία αν και Κύπρια, έδειξε μεγαλύτερο ενδιαφέρον και ταχύτερα εθνικά και πολιτικά αντανακλαστικά από τους Ελλαδίτες συναδέλφους της.

Ερώτηση στη Βουλή

Ερώτηση στο ελληνικό Κοινοβούλιο κατέθεσε πριν από λίγες ημέρες ο βουλευτής του ΛΑ.ΟΣ κ. Ιωάννης Κοραντής. Συγκεκριμένα, στις 22 Νοεμβρίου ρώτησε τον αρμόδιο υπουργό Εξωτερικών: «Σε μεγάλου μεγέθους χρωματιστό χάρτη της Ευρώπης, που έχει αναρτηθεί στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών, η Ρόδος παρουσιάζεται ως ανήκουσα στην Τουρκία (έχει δηλαδή το ίδιο χρώμα με εκείνο της γειτονικής μας χώρας), ενώ δεν εμφανίζεται καθόλου η Κύπρος. Είναι πρόδηλη συνεπώς η αρνητική και εσφαλμένη η εικόνα που αποκομίζουν όσοι ταξιδεύουν από και προς Βρυξέλλες, την πρωτεύουσα της Ευρώπης. Ερωτάται ο κ. Υπουργός: Έχει ενημερωθεί το ΥΠΕΞ για τον ανωτέρω χάρτη; Σε ποιες ενέργειες προτίθεται να προβεί, προκειμένου να διορθωθεί η απαράδεκτη αυτή εικόνα;».

newsbomb.gr

«Τουρκική» η Ρόδος σε χάρτη των Βρυξελλών!