Ο Θουκιδίδης, περιγράφει εξαίρετα την ανακατανομή της ισχύος στο διεθνές γεωπολιτικό περιβάλλον με τον διάλογο μεταξύ Αθηναίων και Μηλίων.
Όταν οι τελευταίοι λένε στους Αθηναίους, ότι είναι άτοπο να τους επιβληθεί με το…έτσι θέλω να προσχωρήσουν στην Αθηναϊκή συμμαχία παρότι δεν είναι Ίωνες αλλά Δωριείς, δηλαδή δεν είναι δίκαιο οι Μήλιοι να γίνουν έρμαιο των Αθηναϊκών βουλήσεών, οι Αθηναίοι τους απαντούν το περίφημο:
«Η έννοια του δικαίου νοείται μόνο μεταξύ ισάξιων αντιπάλων. Ειδάλλως, ο δυνατός προχωρεί, όσο του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύνατος υποχωρεί, όσο του επιτρέπει η αδυναμία του!».
Όταν δε οι Μήλιοι απηυδισμένοι κραύγασαν, ότι οι θεοί θα καταραστούν τους Αθηναίους γι’ αυτή τους την ύβρη, οι τελευταίοι ξανααπαντούν το ακόμη πιο θαυμαστό:
«Δεν θα μας λείψει η εύνοια των θεών διότι δε ζητούμε και δεν κάνουμε τίποτε που να βρίσκεται έξω από ένα φυσικό νόμο, ο οποίος επιβάλλει πάντα την εξουσία σε αυτούς, που είναι πιο δυνατοί. Τον νόμο αυτόν, ούτε εμείς τον θεσπίσαμε ούτε θεσπισμένο πρώτοι εμείς τον εφαρμόσαμε , αλλά τον βρήκαμε να υπάρχει από τον Δία, ο οποίος παρέδωσε την εξουσία στους πρώτους ανθρώπους και θα τον αφήσουμε να υπάρχει παντοτινά, και τον εφαρμόζουμε ξέροντας ότι κι εσείς και άλλοι, αν αποκτούσατε την ίδια δύναμη με μας, θα κάνατε τα ίδια. Έτσι γίνονταν κι έτσι θα γίνεται πάντα…»
Αυτά διενήχθησαν στην Ελλάδα του Πελοποννησιακού Πολέμου.
Όταν οι τελευταίοι λένε στους Αθηναίους, ότι είναι άτοπο να τους επιβληθεί με το…έτσι θέλω να προσχωρήσουν στην Αθηναϊκή συμμαχία παρότι δεν είναι Ίωνες αλλά Δωριείς, δηλαδή δεν είναι δίκαιο οι Μήλιοι να γίνουν έρμαιο των Αθηναϊκών βουλήσεών, οι Αθηναίοι τους απαντούν το περίφημο:
«Η έννοια του δικαίου νοείται μόνο μεταξύ ισάξιων αντιπάλων. Ειδάλλως, ο δυνατός προχωρεί, όσο του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύνατος υποχωρεί, όσο του επιτρέπει η αδυναμία του!».
Όταν δε οι Μήλιοι απηυδισμένοι κραύγασαν, ότι οι θεοί θα καταραστούν τους Αθηναίους γι’ αυτή τους την ύβρη, οι τελευταίοι ξανααπαντούν το ακόμη πιο θαυμαστό:
«Δεν θα μας λείψει η εύνοια των θεών διότι δε ζητούμε και δεν κάνουμε τίποτε που να βρίσκεται έξω από ένα φυσικό νόμο, ο οποίος επιβάλλει πάντα την εξουσία σε αυτούς, που είναι πιο δυνατοί. Τον νόμο αυτόν, ούτε εμείς τον θεσπίσαμε ούτε θεσπισμένο πρώτοι εμείς τον εφαρμόσαμε , αλλά τον βρήκαμε να υπάρχει από τον Δία, ο οποίος παρέδωσε την εξουσία στους πρώτους ανθρώπους και θα τον αφήσουμε να υπάρχει παντοτινά, και τον εφαρμόζουμε ξέροντας ότι κι εσείς και άλλοι, αν αποκτούσατε την ίδια δύναμη με μας, θα κάνατε τα ίδια. Έτσι γίνονταν κι έτσι θα γίνεται πάντα…»
Αυτά διενήχθησαν στην Ελλάδα του Πελοποννησιακού Πολέμου.
