Γράφει ο Κ. Σ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
Ένα σκίτσο από αμερικανική εφημερίδα ενέπνευσε blogger και στη συνέχεια τη στήλη. Είναι απόλυτα αποδοτικό της πραγματικότητας που ζούμε, τη συζητάμε, την αποδεχόμαστε, αλλά δεν την έχουμε ακόμα εντάξει στη συνείδηση μας και στη μέθοδο αποκωδικοποίησης των πολιτικών δεδομένων του κόσμου και βέβαια της Ελλάδας.
Η αποκάλυψη της αληθείας που βοά, αλλά ακόμα κάποιοι -πολλοί δυστυχώς- ελπίζουν παράλογα ότι είναι αναστρέψιμη, υπονοείται στο διάλογο πατέρα και γιου. Δηλώνει στη λεζάντα ο μικρός στον πατέρα του (στο στιλ «αποφάσισα να γίνω αστροναύτης, γιατρός κ.λπ.»):
-«Μπαμπά, σκέφτομαι να κάνω καριέρα στο οργανωμένο έγκλημα…».
Και ο πατέρας καθόλου σοκαρισμένος ρωτάει:
-«Στην κυβέρνηση, ή στον ιδιωτικό τομέα»;
Με άλλα λόγια, οι εποχές που ακούγοντας «οργανωμένο έγκλημα» το μυαλό μας πήγαινε στη μαφία, στους γκάγκστερ κ.λπ. έχουν παρέλθει. Σήμερα το οργανωμένο έγκλημα θεωρείται δεδομένο ότι υπάρχει και μέσα στις κυβερνήσεις και τον κρατικό μηχανισμό.
Φαντάζομαι ότι ένας τέτοιος διάλογος δεν θα ήταν περίεργος για έναν ευφυή, ακομπλεξάριστο πατέρα που έχει θητεύσει στην αρχή έρευνας για το μαύρο χρήμα. Το περίεργο είναι ότι οι άνθρωποι αρνήθηκαν επίμονα να ενσωματώσουν αυτή την αλήθεια στην πολιτική τους συνείδηση παρότι έχει διαπιστωθεί εδώ και δυόμισι χιλιάδες χρόνια!
Γράφει ο Σοφοκλής στον «Οιδίποδα τύραννο»:
«Ανόητο εγχείρημα την εξουσία να κυνηγάς
Χωρίς λαό και φίλους. Την εξουσία την κατακτάς
Μόνο με χρήματα και το λαό κοντά σου».
Και τα χρήματα συνήθως δεν είναι δικά σου και δεν σου δίνονται με τιμολόγιο παροχής. Είναι χρήμα πολύ, μαύρο και κινείται σε υπόγεια ρεύματα.
Είναι το χρήμα που δόθηκε αποδεδειγμένα σε ένα τουλάχιστον κόμμα εξουσίας όπως αποκαλύφθηκε από τον τότε διαπραγματευτή, πανίσχυρο στέλεχος του κόμματος… και σταμάτησε εκεί.
Το υπόλοιπο σκάνδαλο διερευνήθηκε και ξαναδιερευνάται, αλλά κανένας δεν αναφέρεται σε αυτή την καραμπινάτη αποκάλυψη, λες και δεν υπήρξε. Το κόμμα δεν θυμάται να τα πήρε και ασφαλώς δεν τα καταχώρισε στα επίσημα βιβλία του και ο λαός, που και σήμερα το ακολουθεί, δεν θέλει ούτε να το θυμάται ούτε να το θυμίζουν.
Μετά από αυτά, εξακολουθεί κανείς να πιστεύει ότι αυτή η χώρα θα αλλάξει για να μη βουλιάξει; Ασφαλώς όχι. Θα βουλιάξει για να μην πονέσουν οι λαϊκές ομάδες που στηρίζουν τα κόμματα, εδώ και δυόμισι χιλιάδες χρόνια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου