Μια εξεταστική επιτροπή για την Οικονομία δεν μπορεί να περιλαμβάνει μόνο την παραποίηση των στοιχείων. Κι’ αν ο πρωθυπουργός λέει ότι η έρευνα θα πάει μέχρι το 2001, υποθέτουμε ότι δεν αναφέρεται μόνο στα περίφημα σουάπς, αλλά και στις παραποιήσεις στοιχείων που, διαπιστωμένα και με την βούλα της Κομισιόν, έγιναν μετά το 2002.
Όλα όσα αναφέρονται στην έρευνα που ξεκινάμε σήμερα κόστισαν χρήματα. Πολλά εκατομμύρια ευρώ. Που σήμερα δεν τα έχουμε. Και τα ζητάμε από τον περίφημο μηχανισμό στήριξης αποδεχόμενοι επώδυνους όρους. Οι υπεύθυνοι πρέπει να πληρώσουν. Το πρώτο βήμα είναι η αποκάλυψη των πράξεων και των παραλείψεών τους.
Το καλοκαίρι του 1999 (όπως γράφουμε και στο σημερινό πρώτο θέμα μας), η τότε κυβέρνηση για να μειώσει επίπλαστα στο χρέος κατέφυγε στα λεγόμενα «σύγχρονα χρηματοοικονομικά εργαλεία», τα περίφημα «μετατρέψιμα ομόλογα». Το χρέος μειώθηκε, αλλά όταν ήλθε η ώρα του λογαριασμού το Δημόσιο κλήθηκε να πληρώσει εκατομμύρια ευρώ για να εξοφλήσει αυτά τα μετατρέψιμα ομόλογα, που μας βοήθησαν να μπούμε στην ΟΝΕ. Παράδειγμα, τα 895 εκ ευρώ που το κράτος πλήρωσε τον Ιούλιο του 2003 για το μετατρέψιμο (σε μετοχές) ομόλογο της Εθνικής του Ιουνίου 1999.
Το Δημόσιο ξαναγόρασε την κάθε μετοχή προς 61,5 ευρώ, αλλά όταν τρεις μήνες αργότερα θέλησε να τις ξαναπουλήσει, τις πούλησε προς 17,40 ευρώ. Δηλαδή, το μετατρέψιμο ομόλογο του 1999, το πληρώσαμε το 2003 σε χρυσάφι. Το ίδιο συνέβη και με μετοχές του ΟΤΕ και των ΕΛΠΕ. Η αποπληρωμή των λεγομένων νέων τοκομεριδίων (για τα οποία δεν υπήρχε πρόβλεψη στον προϋπολογισμό) κόστισε στο ελληνικό Δημόσιο μόνο το 2004, 1,4 δις ευρώ. Αυτά δεν είναι χρήματα που μας λείπουν σήμερα; Θα περιληφθεί αυτό το σκάνδαλο σε μια εξεταστική για την οικονομία;
Τον Οκτώβριο του 2004 προσκομίστηκε στην Κεντρική Τράπεζα της Ολλανδίας προς εξόφληση ένα ομόλογο που δεν είχε καταγραφεί στο χρέος. Λόγω του εντοπισμού του στην Ολλανδία, ονομάστηκε… ιπτάμενο ομόλογο! Ανήκε στην κατηγορία των λεγομένων «Νέων Τοκομεριδίων», που χρησιμοποιήθηκαν για επίπλαστη μείωση του δημοσίου χρέους και η αποκάλυψή τους αύξησε το χρέος κατά 5,5 δις ευρώ. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Παρόν» της 17ης Οκτωβρίου 2004, το ομόλογο ήταν ονομαστικής αξίας 796 εκ ευρώ, αλλά δεν ήταν καταχωρισμένο στους καταλόγους που γνωστοποιούν οι κεντρικές τράπεζες με τα αντίστοιχα ομόλογα των κρατών-μελών.
Το γεγονός γνωστοποιήθηκε με επιστολή στην Τράπεζα της Ελλάδος, καθώς οι Νομισματικές Αρχές της Ολλανδίας δεν μπορούσαν να δεχτούν το συγκεκριμένο ομόλογο. Μεταξύ του Δημοσίου και των Τραπεζών υπήρχε ένας άγραφος κώδικας, ο οποίος τις δέσμευε να μη ρευστοποιούν τα ομόλογα αυτά λαμβάνοντας ως αντάλλαγμα υψηλότερο επιτόκιο.
Την πρακτική της κεφαλαιοποίησης των τόκων, δηλαδή της «μετατροπής» των τόκων που έπρεπε να εξοφληθούν στις τράπεζες σε ομόλογα το ελληνικό Δημόσιο άρχισε να την εφαρμόζει από την περίοδο 1997 - 1998. Με τον τρόπο αυτό οι «τόκοι» που έπρεπε να εξοφληθούν κατά το, συνήθως βεβαρημένο με δαπάνες, τρίτο τρίμηνο του έτους, μετατρέπονταν σε ομόλογα, τα οποία όμως δεν ήταν διαπραγματεύσιμα στη δευτερογενή αγορά. Ως εκ τούτου προκαλεί εντύπωση πώς ένα τέτοιο ομόλογο ... ταξίδεψε ως την Ολλανδία.
Στις 18 Οκτωβρίου, η «Ελευθεροτυπία» κυκλοφόρησε με τίτλο «Ιπτάμενο κρυφό χρέος 796 εκ ευρώ». Αυτά δεν είναι χρήματα που μας λείπουν σήμερα; Θα περιληφθεί αυτό το σκάνδαλο σε μια εξεταστική για την οικονομία;
Τον Νοέμβριο του 2000, με απόφαση του τότε υπουργού των Οικονομικών, εκχωρήθηκαν μελλοντικά έσοδα του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, ύψους 740 εκ ευρώ, ως το 2010, στην εταιρία «Hellenic Securitization», με έδρα το Λουξεμβούργο, από την οποία προεισέπραξε το ποσό αυτό, καταβάλλοντας προμήθεια 2,6 εκ. ευρώ; Αυτά δεν είναι χρήματα που μας λείπουν σήμερα; Θα περιληφθεί αυτό το σκάνδαλο σε μια εξεταστική για την οικονομία;
Τον Οκτώβριο του 2001 εκχωρήθηκαν μελλοντικά έσοδα από το Γ’ ΚΠΣ συνολικού ύψους 2 δισ. ευρώ (για την περίοδο ώς τον Ιανουάριο 2007), στις εταιρίες «Αίολος», «Αριάδνη» και «Άτλας» με έδρα το Λουξεμβούργο, στις οποίες καταβλήθηκαν προμήθειες ύψους 7 δισ. δρχ. Δεσμεύθηκαν εθνικοί πόροι για 5, 10 και 19 χρόνια, που αντιστοιχούν στις επόμενες πέντε κυβερνήσεις και στις επόμενες γενιές. Αυτά δεν είναι χρήματα που μας λείπουν σήμερα; Θα περιληφθεί αυτό το σκάνδαλο σε μια εξεταστική για την οικονομία;
Στο Λουξεμβούργο συστήθηκαν επί Πασόκ και δύο παράκτιες εταιρίες των Βρετανικών Νήσων της Παρθένου που αντιπροσωπεύτηκαν από την εταιρία «Interconsult, Luxembourg International Consulting SA» με συμμετοχή δύο παράκτιων εταιριών, για μετοχικό κεφάλαιο 42, 5 εκ. δρχ. σε ποσοστά που ανέρχονται σε 48% για την εταιρία Dahmer Ltd και 52% για τη Liburd Ltd. Ποτέ δεν μάθαμε ποιοι κρύβονταν πίσω από τις παράκτιες του Δημοσίου.
Ανάλογες δραστηριότητες αναπτύχθηκαν για προείσπραξη 300 εκ ευρώ από μελλοντικά έσοδα του Στιγμιαίου Λαχείου, με σύμβαση πενταετούς διάρκειας και με τις ανάλογες προμήθειες. Αυτά δεν είναι χρήματα που μας λείπουν σήμερα; Θα περιληφθεί και αυτό το σκάνδαλο σε μια εξεταστική για την οικονομία;
Ένα άλλο τρυκ που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον ήσαν οι κεφαλαιοποιήσεις τόκων. Την περίοδο 1995-2000 το σύνολο των τόκων που δεν εξόφλησε το Δημόσιο αλλά τακτοποίησε λογιστικώς με την διαδικασία της κεφαλαιοποίησης έφθασε τα 5,2 δις ευρώ.
Το σκάνδαλο των Ολυμπιακών Αγώνων
Το όργιο που συντελέστηκε κατά την προετοιμασία των ολυμπιακών αγώνων και την κατασκευή των διαφόρων φαραωνικών έργων αποτέλεσε αποφασιστικό παράγοντα στην καταστροφή της οικονομίας. Ο εγκεκριμένος προϋπολογισμός (31/12/03) των αγώνων ήταν 1.507.177.599 ευρώ (τέτοια ακρίβεια!). Το κόστος των αγώνων κατέληξε να αγγίξει τα 7 δις ευρώ. Τρομακτική απόκλιση, για την οποία κάποιοι πρέπει να απολογηθούν. Και δεν μιλάμε για υποχρεώσεις που σκόπιμα δεν είχαν μπει στον προϋπολογισμό, όπως το ολυμπιακό επίδομα στα σώματα ασφαλείας. Μιλάμε για τρομερές υπερβάσεις σε όλα τα έργα, που καμιά τους δεν ήταν μικρότερη των δέκα εκατομμυρίων ευρώ! Έχουμε και λέμε:
Κέντρο Γραπτού Τύπου: Αρχικός προϋπολογισμός 55,6 εκ ευρώ. Τελικό κόστος 66,5 εκ ευρώ.
Κέντρο Αντισφαίρισης στο ΟΑΚΑ: Αρχικός προϋπολογισμός 36,7 εκ ευρώ. Τελικό κόστος 47,5 εκ ευρώ
Γυμναστήριο Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης στο Γαλάτσι: Αρχικός προϋπολογισμός 50,2 εκ ευρώ. Τελικό κόστος 60,4 εκ ευρώ.
Σκοπευτήριο στο Μαρκόπουλο: Αρχικός προϋπολογισμός 50,5 εκ ευρώ. Τελικό κόστος 60,6 εκ ευρώ.
Κέντρο Κολύμβησης στο ΟΑΚΑ: Αρχικός προϋπολογισμός 15 εκ ευρώ. Τελικό κόστος 22 εκ ευρώ.
ελτιώσεις στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας: Αρχικός προϋπολογισμός 18,7 εκ ευρώ. Τελικό κόστος 29,6 εκ ευρώ.
Ιππικό Κέντρο και Νέος Ιππόδρομος: Αρχικός προϋπολογισμός 83,2 εκ ευρώ. Τελικό κόστος 110,4 εκ ευρώ.
Αισθητική ενοποίηση ΟΑΚΑ - Ειδικές κατασκευές: Αρχικός προϋπολογισμός 80,2 εκ ευρώ. Τελικό κόστος 120,2 εκ ευρώ.
Εθνικό Στάδιο – Παγκρήτιο, αποπεράτωση εγκαταστάσεων: Αρχικός προϋπολογισμός 48,6 εκ ευρώ. Τελικό κόστος 63,7 εκ ευρώ.
Παμπελοποννησιακό Εθνικό Στάδιο Πάτρας: Αρχικός προϋπολογισμός 31,1 εκ. ευρώ. Τελικό κόστος 45,1 εκ ευρώ.
Καυταντζόγλειο Στάδιο: Αρχικός προϋπολογισμός 45,9 εκ ευρώ. Τελικό κόστος 67,9
Το κόστος των ολυμπιακών έργων αρμοδιότητας ΥΠΕΧΩΔΕ εκτοξεύθηκε από το 1,6 δις ευρώ στα 2,2 και τα έργα αρμοδιότητας του υπουργείου Πολιτισμού εμφάνισαν υπέρβαση άνω των 520 εκ ευρώ.
Για την περίφημη στέγη του Καλατράβα πληρώθηκε «καπέλο» της τάξης των 115 δις δραχμών, ενώ υπήρχε μελέτη για στέγαστρο που θα κόστιζε μόνο 5 δις δραχμές.
Ο ίδιος ο Πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής Ζακ Ρογκ, σε συνέντευξή του στην βελγική εφημερίδα «Λε Σουάρ» (8 Ιουνίου 2004), απέδωσε τις υπερβάσεις στην «ελληνική μεγαλομανία» (σ.σ. προφανώς δεν επρόκειτο περί αυτού) και είπε ότι η ΔΟΕ δεν έχει καμία ευθύνη.
Είπε επί λέξει ο κ. Ρογκ: «Λυπούμαι, αλλά οι Έλληνες πρέπει να τα βάλουν με τον εαυτό τους και να κάνουν μια μακρά αυτοκριτική μετά το τέλος των Αγώνων. Ένα πράγμα είναι σίγουρο: Οι δημοσιονομικές υπερβάσεις δεν οφείλονται στη ΔΟΕ, διότι εμείς ζητήσαμε από την αρχή λιτές εγκαταστάσεις, που θα ήταν έτοιμες έγκαιρα. Δεν είμαστε εμείς που θέλαμε τη Στέγη Καλατράβα του Ολυμπιακού Σταδίου, η οποία κόστισε 230 εκ δολάρια Επιμείνανε και δεν μπορούσαμε να έλθουμε σε αντίθεση με τις αποφάσεις της κυβέρνησης ενός κυρίαρχου κράτους. Αλλά να μην έρθουν να μας πουν ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες κόστισαν ακριβά, κοιτώντας μας στα μάτια».
Το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων αυξήθηκε και από τις μεγάλες καθυστερήσεις που σήμερα μπορούμε να πούμε ότι ενείχαν και το στοιχείο του δόλου. Όταν από το 1997 γνωρίζεις ότι το 2004 θα οργανώσεις Ολυμπιακούς Αγώνες και τελικά φθάνεις στο παραπέντε, είναι βέβαιο ότι το κάνεις για να καταλήξεις στις απευθείας αναθέσεις.
Γνωστά και τα παρατράγουδα με το σύστημα ασφαλείας των Αγώνων, που εμπλέκεται στο σκάνδαλο της Ζήμενς, που μαζί με την ανάδοχο εταιρία SAIC ουδέποτε ανταποκρίθηκαν στις υποχρεώσεις τους, ενώ το κράτος είχε προπληρώσει το σύστημα με το ποσό το 250 εκ ευρώ.
Ένα σύστημα που δεν λειτούργησε ποτέ – και οπωσδήποτε όχι στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Τελικά το αμαρτωλό C4I παρελήφθη το 2008. Πέραν των αρχικών 250 εκ ευρώ πληρώσαμε και άλλα 60 εκ ευρώ, που κινήθηκαν μέσω off shore στις Παρθένες Νήσους και εξανεμίστηκαν σε υπερτιμολογήσεις και αμοιβές συμβούλων.
Για χάρη των Ολυμπιακών Αγώνων αποκτήσαμε σκανδαλωδώς και τραμ. Αν και τα προβλήματα από αρχαιολογικής πλευράς ήταν γνωστά από τον Μάιο του 2001 (για να μην πούμε από την… αρχαιότητα, λόγω της ύπαρξης της Πύλης του Αδριανού)και οι αρμόδιες Εφορείες Αρχαιοτήτων προειδοποιούσαν με έγγραφα, η χάραξη της διαδρομής έγινε ερήμην των ιδιαιτεροτήτων και κόστισε 2 δις δρχ.
Όταν άρχισε να σείεται συθέμελα η Πύλη του Αδριανού, αποφασίστηκε η επαναχάραξη της διαδρομής. Ετσι το κόστος εργασιών και μελετών για την αρχική εκσκαφή μήκους 150 μέτρων στη Λεωφόρο Αμαλίας κόστισε 180.000 ευρώ (62 εκ δρχ), αλλά πληρώσαμε επιπλέον 1.430.000 ευρώ για την μελέτη των επιπλέον 482 μέτρων που απαίτησε η παράκαμψη της Πύλης!
Τελικά, σημειώθηκε υπέρβαση 120 εκ ευρώ για την κατασκευή του Τράμ και του Προαστιακού! Την ίδια ώρα, η ΕΡΓΟΣΕ πλήρωνε περίπου 3.000 ευρώ την ώρα στην κοινοπραξία «Αττική Οδός» για διαφυγόντα έσοδα από τα διόδια. Προκειμένου, τον Ιούνιο του 2004, η ΕΡΓΟΣΕ να προχωρά, κυρίως σε νυχτερινές ώρες, στον αποκλεισμό τμημάτων του αυτοκινητοδρόμου λόγω των έργων που βρίσκονταν σε εξέλιξη στον σταθμό Νεραντζιώτισσας του Προαστιακού.
Αλλά και εκείνη η φούσκα που άκουγε στο όνομα Ζέπελιν, που μισθώθηκε έναντι 1.676.000 ευρώ κατέληξε σε κωμωδία έως ότου τελικά πετάξει, διότι οι προδιαγραφές του ορίστηκαν χωρίς να ληφθούν οι καιρικές συνθήκες (άπνοια) του Ιουλίου.
Η περίφημη Μαραθώνια Διαδρομή πληρώθηκε 2,5 φορές. Αν και ήταν γνωστό ότι καρκινοβατούσε, οι πληρωμές στον ανάδοχο γίνονταν κανονικά μέχρι το τέλος του Ιανουαρίου 2004. Το ύψος των πληρωμών ανήλθε σε 26.500.000 ευρώ, μεγαλύτερο κατά 3,5 εκ ευρώ από την αρχική σύμβαση. Το συμφωνητικό του έργου, ύψους 23 εκ ευρώ προέβλεπε το δρόμο κατά 5 μέτρα φαρδύτερο. Στο κόστος των 26,5 εκ ευρώ που καταβλήθηκε στον έκπτωτο εργολάβο προσετέθη το κόστος της νέας εργολαβίας ύψους 23 εκ ευρώ.
Τελικά πληρώσαμε 1 δις δρχ. ανά χλμ για δρόμο πλάτους 22 μέτρων χωρίς γέφυρες, ανισόπεδους κόμβους ή μεγάλα τεχνικά και αντιπλημμυρικά έργα που δεν έγιναν ποτέ. Υπό κανονικές συνθήκες ένα τέτοιο έργο δεν θα κόστιζε πάνω από 450 εκ δρχ. ανά χλμ.
Το συνολικό κόστος των ολυμπιακών αγώνων θα μπορούσε να είχε περιοριστεί στο μισό αν οι αθλητικές εγκαταστάσεις είχαν ενταχθεί στο Γ΄ ΚΠΣ. Αλλά δεν εντάχθηκαν διότι οι καθυστερήσεις δεν επέτρεπαν να ακολουθηθούν οι ρυθμοί που επιβάλλουν οι κοινοτικές διαδικασίες. Ακούστηκε μάλιστα και το επιχείρημα πως δεν θα ήταν σωστό επικοινωνιακά (!) να περάσουν οι Αγώνες της Αθήνας ως Αγώνες που χρηματοδοτήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Έτσι, τα ολυμπιακά έργα έγιναν με δανεισμό και με διάρκεια αποπληρωμής 30 με 35 χρόνια!
Όλα αυτά δεν είναι χρήματα που μας λείπουν σήμερα; Θα περιληφθεί και το σκάνδαλο των Ολυμπιακών Αγώνων σε μια εξεταστική για την οικονομία;
http://www.elzoni.gr/html/ent/396/ent.2396.asp
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου