EΙΝΑΙ μελαγχολικό να βλέπεις ανύπαρκτους να συχνάζουν στα ίδια παλιά στέκια, στα ίδια πανάκριβα εστιατόρια, να συζητούν εν στενώ κύκλω τα πάθη της κοινωνίας και να προτείνουν (μεταξύ τους) λύσεις για προβλήματα που η ανικανότητά τους δημιούργησε.