Vodafone, θέλεις να φύγεις, αλλά δεν σου το επιτρέπει...

ΜΙΑ ΕΤΑΙΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ  ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η αυθαιρεσία, τα καρτέλ, η παρανομία, η παράνομη διαχείριση των ευαίσθητων προσωπικών τηλεπικοινωνιακών δεδομένων υπάρχει και μεγαλουργεί στην Ελλάδα από τις πολυδιαφημισμένες εταιρείες που ατιμώρητες και ανεξέλεγκτες εφαρμόζουν τις εταιρικές τους πολιτικές καταπατώντας κάθε έννοια υγιούς επιχειρηματικότητας αλλά και το σύνολο -σχεδόν- των ευαίσθητων δεδομένων των πολιτών.

Το φαινόμενο δεν είναι μονοσύνθετο. Αντίθετα μάλιστα, είναι σύνθετο στον απόλυτο βαθμό και άκρως παράνομο, αφού ενέχονται σε αυτό τα ευαίσθητα τηλεπικοινωνιακά δεδομένα του χρήστη – πολίτη, ο οποίος εξαναγκάζεται να πληρώνει «νταβατζιλίκι» σε τηλεφωνικές εταιρείες, χωρίς να έχει καμία απολύτως διάθεση να είναι πελάτης εκείνων που ανερυθρίαστα και για «λογιστικούς λόγους» τον εκβιάζουν.

Η Vodafone, λοιπόν, αφού ανανεώνει μονομερώς συμβόλαια με τους πελάτες της και προχωρά σε νέες τιμολογήσεις αυθαίρετα, με την πρόφαση των για λογιστικών πράξεων αρνείται να «κλείσει» λογαριασμούς (χωρίς τις επιπρόσθετες χρεώσεις που προκύπτουν από τις αυθαίρετες εκ μέρους της ανανεώσεις συμβολαίων) κι έτσι κρατά δέσμιους τους «πελάτες» (δεν επιτρέπει την οποιαδήποτε φορητότητα), οι οποίοι υποχρεούνται να παραμένουν στην Vodafone και να πληρώνουν τους λογαριασμούς που η εταιρεία τους εμφανίζει, έως ότου υπάρξει κάποια υποχώρηση εκ μέρους της εταιρείας και έως ότου τακτοποιηθεί λογιστικά το θέμα. Δηλαδή, οι πελάτες της Vodafone καλούνται να πληρώσουν στο ακέραιο τις αυθαίρετες και παράνομες χρεώσεις των συμβολαίων που ανανεώνονται μονομερώς από την Vodafone, ελπίζοντας ότι -μετά από συμφωνία- κάποια στιγμή θα μηδενιστεί η πίστωση στην οποία εξαναγκάζονται να προχωρήσουν προκειμένου να διατηρήσουν τους τηλεφωνικούς αριθμούς (οι οποίοι ανήκουν στους πελάτες και όχι στην εταιρεία).

Βέβαια, το «φαινόμενο» δεν παρουσιάζεται μόνο στη Vodafone, αλλά είναι πάγια τακτική όλων των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας (έχουμε δηλαδή την δημιουργία ενός καρτέλ), οι οποίες αποφασίζουν ως προς τα συμφέροντά τους και χρησιμοποιούν τις αποφάσεις τους ως «νόμους», ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για ωμούς εκβιασμούς προς τους «πελάτες» τους.

Εάν προσεγγίσουμε όμως το θέμα νομικά, διαπιστώνουμε πως ουσιαστικά πρόκειται για κατάφωρη παραβίαση των προσωπικών ευαίσθητων τηλεπικοινωνιακών δεδομένων του πολίτη (πελάτη της Vodafone ή ό,ποιας άλλης εταιρείας εφαρμόζει τις αποφάσεις της παραβιάζοντας κάθε έννοια νομιμότητας ως προς την ανανέωση συμβάσεων (ο νόμος ορίζει με απόλυτη σαφήνεια πως οποιαδήποτε σύμβαση μεταξύ δύο μερών ανανεώνεται μόνο εάν συμφωνήσουν εγγράφως και τα δύο μέρη). 

Σε αυτό το σημείο, με την αυθαίρετη ανανέωση των συμβολαίων εκ μέρους των εταιρειών υπάρχει ένα σοβαρό νομικό θέμα (για το οποίο για άγνωστους λόγους δεν έχει παρέμβει καμία αρχή προστασίας του πολίτη), ενώ το ακόμη πιο σοβαρό είναι η παράνομη διατήρηση των τηλεπικοινωνιακών ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων του πολίτη από κάποιον ιδιώτη, χωρίς τη συγκατάθεση του «ιδιοκτήτη» των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων. Δηλαδή, η διαχείριση ευαίσθητων πληροφοριών (οικονομικών και όχι μόνο) παρά τη θέληση κάποιου πολίτη, η Vodafone (αλλά και κάθε άλλη τηλεφωνική εταιρεία) συνεχίζει αυθαίρετα και παράνομα να χρησιμοποιεί και να εμπλουτίζει τα ευαίσθητα προσωπικά τηλεπικοινωνιακά του δεδομένα, έως ότου εξοφληθεί το χρηματικό ποσό – διαφορά που έχει προκύψει μεταξύ πολίτη – πελάτη και εταιρείας, που έχει προκύψει μετά από καταφανή αυθαιρεσία – παρανομία της ίδιας της εταιρείας…! 
(Για παράδειγμα: Εάν κάποιος πήγαινε σε ένα εστιατόριο και παρήγγειλε φαγητό, αλλά στη συνέχεια ζητούσε τον λογαριασμό και διαπίστωνε ότι είναι υπέρογκος και ζητούσε εξηγήσεις, ο εστιάτορας έχει το δικαίωμα να συνεχίσει αυθαίρετα να του "φορτώνει" το τραπέζι με νέες παραγγελίες; Φυσικά όχι! Αλλά η κάθε Vodafone μπορεί να το κάνει χωρίς να τιμωρείται...!)

Μήπως θα έπρεπε, επιτέλους, να παρέμβει κάποιος εισαγγελέας;

Δεν έχουμε απλά την δημιουργία και ανεμπόδιστη δράση ενός καρτέλ τηλεπικοινωνιών, αλλά έχουμε την κατάφωρη παραβίαση των πολιτικών, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και των προσωπικών δεδομένων που διαχειρίζονται ΠΑΡΑΝΟΜΑ οι τηλεφωνικές εταιρείες.

Τελικά, υπάρχει νόμος σε αυτή τη χώρα;

Τελικά υπάρχει κάποιος που να σέβεται το νόμο σε αυτή τη χώρα;

Τελικά υπάρχουν υπεύθυνοι που να εργάζονται προς την κατεύθυνση προστασίας των πολιτών και δη των ευαίσθητων προσωπικών τους δεδομένων, τα οποία γίνονται βορά στα χέρια παράνομα ενεργούντων εταιρειών;

Περιμένουμε κάποια ενέργεια από κάποιον ευαισθητοποιημένο εισαγγελέα, από κάποιον άνθρωπο της Δικαιοσύνης. Γιατί, δεν είναι δυνατόν, να επιτρέπεται η απόλυτη ασυδοσία, στον απόλυτο βαθμό, στους πολίτες που μένουν ανυπεράσπιστοι και μη δυνάμενοι να προσφύγουν στην Δικαιοσύνη αντιμετωπίζοντας σωρεία προσωπικών εξόδων για να διεκδικήσουν την δικαίωσή τους απέναντι σε εταιρείες που διαθέτουν πληθώρα νομικών…

Ειλικρινά, μη έχοντας την πίστη πως υπάρχει κάποιο θεσμικό όργανο που σέβεται το νόμο, αναμένουμε τις ό,ποιες εξελίξεις…

Κωνσταντίνος

ΥΓ: Και, επιτέλους, αυτό το «είναι κανονισμός της εταιρείας» κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσει, γιατί υπάρχουν και νόμοι σε αυτή τη χώρα. Εκτός και εάν οι αρμόδιοι και οι κυβερνώντες αναγνωρίζουν ως μεγαλύτερης βαρύτητας τις «εταιρικές αποφάσεις» από τους νόμους που διέπουν ή υποτίθεται ότι θα έπρεπε να λειτουργούν σε αυτό το κράτος…

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους