Αυτοί οι κύριοι (Βουλευτές) φροντίζουν να τα μοιράζονται όλα μεταξύ τους και νοιώθουν μόνο μίσος γι αυτόν που θέλησε να αποτελέσει μονάδα μέσα στα μηδενικά. Το ένστικτό τους, τυφλό για ένα σωρό άλλα πράγματα, αποκτά σ’ αυτές τις περιπτώσεις μια εκθαμβωτική διαύγεια.
…οι εκπρόσωποι της πλειοψηφίας, της ηλιθιότητας δηλαδή, δεν μισούν τίποτα πιο πολύ από έναν ανώτερο άνθρωπο.
Φτάνει να δεις μια και μόνη φορά, αυτούς τους λωποδύτες της πολιτικής να εκλιπαρούν με αγωνία κάθε φορά που θα πάρουν μια απόφαση, την έγκριση της πλειοψηφίας, για ν’ αποκτήσουν έτσι τους αναγκαίους «συν-ένοχους» και να μπορέσουν μετά σε κάθε περίπτωση, να πλύνουν τα χέρια τους από κάθε ευθύνη· ένας δίκαιος άνθρωπος, ένας τίμιος δεν θα αισθανθεί παρά αηδία κι απέχθεια μπροστά σε τέτοιες παρόμοιες μεθόδους πολιτικής πρακτικής. Αυτός που αρνείται να πάρει πάνω του τις προσωπικές ευθύνες για τις πράξεις του και που ζητεί πάντα να καλύπτεται, δεν είναι παρά ένας άθλιος δειλός.
Ένα πράγμα δεν έχουμε το δικαίωμα να ξεχνάμε: η πλειοψηφία δεν μπορεί ποτέ να αντικαταστήσει το άτομο. Αντιπροσωπεύεται πάντα όχι μονάχα από ηλίθιους, αλλά ακόμη κι από δειλούς. Κι είναι αλήθεια πως εκατό τρελά μυαλά δεν αξίζουν ένα σωστό και εκατό δειλοί δεν θα πάρουν ποτέ έστω μια ηρωική απόφαση.
Αυτοί οι κύριοι χειρίζονται και λαμβάνουν αποφάσεις, με μια ελαφρότητα συχνά απίστευτη, προβλήματα που και τα πιο μεγάλα μυαλά θάχαν πολύ να συλλογιστούν πάνω σ’ αυτά. Κι όμως τους βλέπεις να παίρνουν τα πιο σοβαρά ζητήματα, αυτά που κρίνουν την τύχη ενός κράτους, σαν μια παρτίδα χαρτοπαίγνιου κι όχι σαν το μέλλον της φυλής.
Κανένας από αυτούς τους εκπροσώπους του λαού δεν θα μπορέσει ποτέ να συγκινηθεί από μια αλήθεια ανώτερη για να θελήσει κατόπιν να τη θέσει στην υπηρεσία του λαού. Όχι κανένας δεν θα ενεργήσει μ’ αυτά τα κίνητρα εκτός αν ελπίζει ότι έτσι θα διασώσει την επιτυχία του σε μια νέα εκλογή. Μόλις όμως αντιληφθούν ότι το κόμμα τους μπορεί να αποτύχει στις επόμενες εκλογές, αυτά τα πρότυπα ανδρικού θάρρους το εγκαταλείπουν κι ακολουθούν ένα νέο κόμμα ή μια νέα κίνηση που οι εκλογικές της πιθανότητες είναι μεγαλύτερες… Έτσι συμβαίνει, όταν ένα κόμμα επισύρει την τόσο εκδηλωμένη λαϊκή αποδοκιμασία που προδικάσει συντριπτική αποτυχία, να επακολουθεί μια μεγάλη μετανάστευση: Οι ποντικοί του κοινοβουλίου εγκαταλείπουν το πλοίο του κόμματος.
Ο κοινοβουλευτισμός δεν είναι δυνατόν παρά να σέρνει μέσα του την καταστροφή. από μόνο το γεγονός ότι το υποστήριξαν άνθρωποι που φορούν παρωπίδες και δεν βλέπουν γύρω τους ή δεν θέλουν να δουν.
Adolf Hitler Ο ΑΓΩΝ ΜΟΥ
