Η Ελλάδα σήμερα δεν είναι πια Ευρώπη

East Journal

Σήμα κινδύνου για τη μετάδοση της εξαθλίωσης που επικρατεί στην Ελλάδα σε ολόκληρη την Ευρώπη εκπέμπει σε πρόσφατο δημοσίευμα του, το ανεξάρτητο ιταλικό σάιτ πολιτικού προβληματισμού για την νοτιοανατολική Ευρώπη.


Φαίνεται ότι δεν ακούμε πια να μιλούν για την Ελλάδα. Όχι γιατί η κατάσταση δεν είναι πια κρίσιμη, αλλά γιατί η φτώχεια έπαψε ν' αποτελεί είδηση. Τι "νέο" να πεις εξάλλου; ο κόσμος περιμένει πάντα στην ουρά για ψωμί, η ανέχεια διαβρώνει την κοινωνία, την εξαγριώνει, οι βίαιες συγκρούσεις δεν λείπουν, οι απεργίες έχουν γίνει συνήθεια, η δυσαρέσκεια του πληθυσμού αυξάνεται, η πολιτική δεν βρίσκει λύσεις και το κράτος γίνεται όλο και πιο αυταρχικό. Αλλά κατά βάθος ποιος νοιάζεται; Η Ελλάδα σήμερα δεν φαίνεται να είναι πια Ευρώπη. Για εμάς είναι στην άλλη άκρη της θάλασσας, αλλά ενδιαφερόμαστε περισσότερο για την Ινδία. Ο δικός μας Τύπος σιωπά, ίσως για να μας κάνει να μένουν ήσυχοι, ίσως από αδιαφορία και αμέλεια.

Τα θεμέλια της αδικίας
Υπάρχουν οι αριθμοί, στυγνοί και άγριοι που μπορούν να αφηγηθούν την τραγωδία: η ανεργία αυξήθηκε στο 27,9% τον Ιούνιο. Η γεννητικότητα μειώθηκε κατά 10% από το 2009. Οι αυτοκτονίες διπλασιάστηκαν από το 2009. Η παράταση που κέρδισε η κυβέρνηση της Αθήνας για να ισορροπήσει τον προϋπολογισμό είναι ευτελής: ήδη μιλάνε για νέο κούρεμα. Εκτός από την πολιτική των περικοπών αυτό που λείπει είναι μια στρατηγική για την ανόρθωση της χώρας που εδώ και τρία χρόνια δεν μπορεί να σταματήσει τον κατήφορο στον Άδη. Μέχρι κι η ελληνική εφημερίδα Καθημερινή αναρωτιέται: Θέλουμε να θυσιάσουμε την Ελλάδα για να σώσουμε την Ευρώπη; Αλλά η Ευρώπη που θα γεννηθεί θα είναι θεμελιωμένη πάνω στην αδικία.

Ανάμεσα στα ληγμένα και τον υποσιτισμό


Το δημοσίευμα του ιταλικού σάιτ.

Για την καταπολέμηση της κρίσης (και τον υποσιτισμό που χτυπάει όλο και περισσότερους ανθρώπους, μέχρι και παιδιά) πρόσφατα επιτράπηκε η πώληση ληγμένων προϊόντων στα σούπερ μάρκετ. Όλοι ξέρουμε ότι η ημερομηνία λήξης προφυλάσσει γενικότερα από την αλλοίωση του προϊόντος, αλλά αυτό δεν αλλάζει κάτι από από τη σοβαρότητα μιας τέτοιας επιλογής. Επιπλέον είναι προσβολή για την αξιοπρέπεια των Ελλήνων. Του λαού που έχει πληρώσει με το παραπάνω τις υποχρεώσεις του και που τώρα θα σωθεί.

Η Oxfam (Επιτροπή της Οξφόρδης για την Ανακούφιση από την Πείνα) είναι μια ομοσπονδία μη κυβερνητικών οργανισμών που ασχολείται με την καταπολέμηση της φτώχειας και της πείνας. Σε πρόσφατη έκθεση της σήμανε συναγερμό, καθώς ήδη τώρα βρίσκεται και επιχειρεί στην Ελλάδα. Στην δική μας Ευρώπη κι όχι στην εξαθλιωμένη Αφρική ή σε κάποια συφοριασμένη χώρα της Ινδοκίνας. Και το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: όχι μόνο η Ελλάδα αλλά ολόκληρη η Ευρώπη οφείλει να αντιμετωπίσει μια χαμένη δεκαετία από την οποία θα βγει φτωχότερη. Η αύξηση των φτωχών θα φτάσει περί τα 15 με 25 εκατομμύρια άτομα το 2025 (μέσα σε λίγο περισσότερο από δέκα χρόνια, δηλαδή αύριο).

Η λιτότητα που φτωχαίνει
Ο Μαξ Λόουσον, ένας από τους δύο υπεύθυνους της Oxfam δήλωσε στην βρετανική εφημερίδα The Guardian ότι "η Oxfam ιδρύθηκε το 1942 εξαιτίας του λιμού στην Ελλάδα. Δεν είχαμε σκεφτεί ποτέ ότι θα έπρεπε να επιστρέψουμε εβδομήντα χρόνια αργότερα για να βρούμε τη χώρα σε τόσο τρομερές συνθήκες". Και καταγγέλλει: "Τα μέτρα λιτότητας που στο παρελθόν έφεραν την κατάρρευση χωρών της Λατινικής Αμερικής ή της Ασίας, εφαρμόζονται στην Ευρώπη. Οι μόνοι ωφελημένοι από αυτά τα μέτρα είναι οι πλούσιοι, εκείνο το 10% του πληθυσμού που έχει πολλαπλασιάσει τους οικονομικούς του πόρους". Και καταλήγει: "Το ευρωπαϊκό μοντέλο δέχεται επίθεση".

"Η Ιταλία θα είναι η επόμενη Ελλάδα". Δεν το γράφει καμιά επίσημη έκθεση, δεν το λέει ο διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας, ούτε ο υπουργός Οικονομικών. Το λέει η διευθύντρια του ταχυδρομείου μιας μικρής επαρχιακής πόλης, με 20 χιλιάδες κατοίκους. Κι ενώ ο πολιτισμός μας εκπίπτει εμείς καθόμαστε και κοιτάμε σαν ναρκωμένοι. Το τέλος έχει τη δική του ηδονή κι εμείς οι Ευρωπαίοι λατρεύουμε την τραγωδία. Στο θέατρο της Επιδαύρου σκηνοθετούν το τέλος. Αλλά το αληθινό δράμα είναι ότι δεν θα μείνει ούτε σκυλί για να δει την Ευρώπη να κατρακυλάει στην κόλαση.