"Κάθε φορά που μια μεγάλη χαρά ή μια θλίψη έρχεται να συνταράξει ως τις εθνικές του ρίζες ένα λαό, τα άτομα που τον αποτελούν αισθάνονται τη βιολογική ανάγκη να συμπλησιαστούν και να συνειδητοποιήσουν όσο περισσότερο μπορούν την ομαδική τους αλληλεγγύη. Το ίδιο γίνεται όταν ένας μεγάλος κίνδυνος σταθεί πάνω από το εθνικό σύνολο.
Τότε κάθε άτομο υπακούει σε μια μυστική, κεντρομόλο δύναμη, που το σπρώχνει να συσπειρωθεί γύρω στην κοινή, την παλιά και αγαπημένη εθνική εστία. Το αποτέλεσμα είναι θαυμαστό. Το απομονωμένο άτομο αισθάνεται τότε μέσα του τη δύναμη της ομογένειας του συνόλου, ο καθένας γίνεται η συνισταμένη όλων των συγκλινουσών θελήσεων. […]
Κάθε φορά που το Γένος σύσσωμο αισθανθεί αυτό το θαύμα, νοιώθει συγχρόνως πως καμιά υλική δύναμη δε μπορεί να το καταπονήσει και να το βάλει κάτω. Αυτό το ξέρουν καλά –καλύτερα από μας- όλοι οι εχθροί που κατά καιρούς επιχείρησαν να εξαφανίσουν την Ελληνική φυλή που στέκεται πεισματικά ριζωμένη πάνω σε τούτο το βράχο σαν τα δυνατά πουρνάρια επί τριάντα αιώνες. Οι σημερινοί το ξέρουν επιστημονικά. Γι’ αυτό και εφαρμόζουν για την υποταγή των λαών ολόκληρο σύστημα μιας ψυχοτεχνικής, σατανικά μορφής, μελετημένης και πειραματισμένης επί τριάντα χρόνια μέσα στα μυστικά εργαστήρια της ψυχολογίας των λαϊκών μαζών. Και γι’ αυτό οι επιθέσεις τους εκδηλώνονται με λύσσα και μανία σε όλους εκείνους τους παράγοντες που αποτελούν τους συνδετικούς κρίκους για την εθνική μας ενότητα. Τη σημαία, τη θρησκεία, το σχολειό, τα ήθη και έθιμα, τη γλώσσα, τα τραγούδια και τις παραδόσεις της οικογένειας. Γνήσιος κομμουνιστής είναι εκείνος που θα μπορέσει, κάτω από μια σοφή, βαθειά ψυχολογημένη και επίμονη κατηχητική καθοδήγηση, να σκοτώσει μέσα του όλα αυτά τα λογικά και συναισθηματικά στοιχεία, που αποτελούν την ιδιομορφία του εθνικού πολιτισμού μας. […]
Είναι μια μέθοδος σατανική για την κατασκευή μιας νέας φυλής. Ο κομμουνιστής είναι μέλος μιας νέας φυλής, ενός νέου τύπου ανθρώπου, όπως ακριβώς ήταν ο Ναζί. Η νέα αυτή φυλή κατασκευάζεται σαν ένα είδος κουρελά, μέσα στο εργαστήριο του πανσλαβισμού, από τα ρετάλια όλων των φυλών, όλων των λαών, όλων των εθνών. Η δύναμη που κινεί τη σατανική μηχανή του είναι το μίσος. Ο κομμουνιστής για να προχωρήσει πρέπει να μη λυπάται τον άνθρωπο. Για να γίνει αυτό πρέπει να πιστέψει πως η θρησκεία της αγάπης είναι απάτη. Πως το έγκλημα, η ψευτιά, η λεηλασία, η εκπόρνευση, η κλεψιά, ο βιασμός, δεν είναι πια κακουργήματα μόνο, είναι πράξεις πολιτικές, που επιτρέπονται και επιβάλλονται για ένα πιστό του κόμματος. Πως η ελευθερία του ατόμου είναι εφεύρεση των αστών, και πως η δημοκρατία, που ως τώρα εσήμαινε το πολιτικό σύστημα διακυβερνήσεως σύμφωνα με τον οποίο η πλειοψηφία ενός λαού καθόριζε τον τρόπο ζωής της ολότητας των πολιτών, η δημοκρατία αυτή, είναι μέθοδος τυραννίας. Η αληθινή δημοκρατία είναι η δικτατόρευσις πάνω στην ολότητα μιας κομματικής μειονότητας συνωμοτικής, οπλισμένης, αποφασισμένης να σφάξει όλους όσους έχουν αντίθετη γνώμη με τη δική της. […]
Δεν υπάρχουν Έλληνες κομμουνιστές. Όταν κανείς γίνει συνειδητός κομμουνιστής παύει να είναι Έλληνας.[…]
Εκατόν είκοσι χιλιάδες υπολογίζονται οι άοπλοι και αθώοι άνθρωποι που σφάχτηκαν από του κομμουνιστές της Ελλάδος, από τα χρόνια της κατοχής ως σήμερα. Μόνο γιατί επέμεναν να είναι Έλληνες αδιαφοροποίητοι.
Ο Άρης Βελουχιώτης το είχε διακηρύξει αφελέστατα. «Εφτάμιση εκατομμύρια Έλληνες είναι, είπε σε μια συζήτηση. Απ’ αυτούς θα μείνουν τρία εκατομμύρια, και πολύ τους».
Ποιος είναι λοιπόν ο μυστικός αυτός προστάτης των συνοδοιπόρων, των δημοσιογράφων, των λογίων, των δημοσιογράφων, των υπαλλήλων, που εμποδίζει το χέρι της Ελλάδας να ξετινάξει από πάνω της τα παράσιτα της σιγανής φθοράς; Δεν είναι καθόλου μυστικός. Και δεν είναι ένας. Δύο είναι. Ο ένας εσωτερικός. Ο πολιτευόμενος που ξέχασε πως είναι εθνικός απόστολος και εθνικός αγωνιστής και έγινε επαγγελματίας της βουλής και δούλος της αλλαγής. Ο άλλος είναι εξωτερικός. Είναι ο διεθνής κομμουνισμός που το χρώμα του αρχίζει από το αιματηρό κόκκινο του μπολσεβίκου και φτάνει ως το πιο υποκριτικά δυσδιάκριτο τριανταφυλλί, της συνοδοιπορίας, της ουδετερότητας, της δήθεν ανθρωπιάς, της δήθεν δημοκρατίας, της δήθεν ελευθερίας της σκέψεως. Όλες αυτές τις ωραίες λέξεις που αποκοιμίζουν τη συνείδηση των νωθρών, των άνανδρων, και των καιροσκόπων, κομμουνιστής προπαγανδιστής τις μεταχειρίζεται για να διαλύσει την εθνική ενότητα. Και γι’ αυτό βλέπετε κάθε φορά που πάει η Ελλάδα να κάνει μια αποφασιστική κίνηση για να κόψει με το νυστέρι τον κακό καρκίνο που της κατατρώει τα σπλάχνα, ακούγονται από μέσα από τον τόπο καθώς και από όλα τα πέρατα της γης, από τα σλαυόδουλα κράτη εις τα Κοινοβούλια και τις εφημερίδες των δημοκρατιών, ακούγονται κραυγές και βρισιές και συκοφαντίες ενάντια στην Ελλάδα. Ενάντια στην Ελλάδα που υποφέρει, που αιμορραγεί οχτώ συνεχή χρόνια, που αγωνίζεται για όλους τους λεύτερους λαούς και καίγεται και ρημάζεται και δεν έχει λεφτά για να οπλιστεί όπως οπλίστηκε το 40-41. Και δεν έχει λεφτά να ξοδέψει στο εξωτερικό για να απαντήσει στη διεθνή συκοφαντική επίθεση που της γίνεται. Και δεν έχει ηγέτες άξιους να μπουν επικεφαλής ενός πανελλήνιου συναγερμού. Ηγέτες άξιους αυτού του λαμπρού λαού, του προδομένου.
Ενός συναγερμού που να μην ενδιαφέρεται για τα κόμματα, και για τους κομματάρχες και για τις ωραίες λέξεις τις αδειανές που είναι ηχηρές, ακριβώς γιατί είναι αδειανές, όπως είναι ηχηροί οι άδειοι ντενεκέδες.
Ενός συναγερμού που να μην ενδιαφέρεται για τα κόμματα, και για τους κομματάρχες και για τις ωραίες λέξεις τις αδειανές που είναι ηχηρές, ακριβώς γιατί είναι αδειανές, όπως είναι ηχηροί οι άδειοι ντενεκέδες.
Τότε λοιπόν; Θα μας ρωτήσετε. Είστε ένας απελπισμένος;
Καθόλου δεν είμαι απελπισμένος. Είμαι απεναντίας ένας αισιόδοξος, ένας Έλληνας γεμάτος πίστη για το μέλλον και για το παρόν της φυλής μου, ένας άνθρωπος γεμάτος από χαρά και περηφάνια για το λαό στον οποίο ανήκει. Γιατί κάθε μέρα αυτός ο λαός μας δίνει νέες αποδείξεις για τη θαυμάσια ποιότητά του. Το δείχνει με την αντίστασή του προς τα μολύσματα της αποσύνθεσης που τον ποτίζουν. Το δείχνει με τα έργα του τα καταπληκτικά. Με το θάρρος του το ακατανίκητο. Με την τιμιότητά του την αμόλυντη. Με τη λεβεντιά του την αλύγιστη που κάνει την ιστορία του των 3.000 χρόνων μια αδιάσπαστη σειρά από γεγονότα ομοιόμορφα και υπέροχα."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου