Στις 2/4/2006 το πρωί όλοι παρατηρήσαμε μια ασυνήθιστη νευρικότητα στην έδρα κι μια αισθητή αλλαγή, πιο προσεγμένο ντύσιμο όλοι, πιο σφιγμένοι κόμποι, πιο σοβαρά φορέματα. Η κα εισαγγελέας μάλιστα είχε και νέα κόμμωση.
Η εξήγηση φανερή, ήταν η μέρα που κατέθετε στο δικαστήριο σας η υπουργός εξωτερικών.
Δε μπορέσατε κύριοι δικαστές και κύριοι εισαγγελείς δε μπορείτε αλλά ούτε θέλετε πιστεύω να κρύψετε το ποιους υπηρετείτε. Μπροστά σε ποιους στεκόσαστε προσοχή και δείχνετε σεβασμό. Δε μπορείτε να κρύψετε το από ποια πλευρά είστε γιατί είστε ένα ταξικό δικαστήριο.
Σήμερα όμως είναι η δική μου σειρά να δείξω σεβασμό. Η δική μου σειρά να σταθώ προσοχή. Γιατί σήμερα ήρθαν οι δικοί μου άνθρωποι. Οι δικοί μου δεν είναι υπουργοί δεν είναι οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες δεν είναι διασημότητες. Είναι απλοί άνθρωποι του καθημερινού μόχθου, είναι εργάτες στις οικοδομές και στα εργοστάσια, είναι αγρότες και κτηνοτρόφοι, είναι καθηγητές σε σχολεία, τεχνίτες, ταξιτζήδες, βιοπαλαιστές. Είναι ίσως για τα δικά σας γούστα κακοντυμένοι είναι ίσως για τα δικά σας κριτήρια απλοϊκοί δεν είναι ίσως άριστοι ομιλητές είναι όμως άνθρωποι απλοί και αγνοί. Αυτοί είναι οι δικοί μου άνθρωποι αυτοί που ζήσαμε -δουλέψαμε– αγωνιστήκαμε μαζί μια ζωή. Αυτοί οι δικοί μου άνθρωπο που με στήριξαν αταλάντευτα από την πρώτη στιγμή αυτής της περιπέτειας και συνεχίζουν να με στηρίζουν ακόμη και ήρθαν εδώ με μια και μοναδική επιθυμία να πουν μόνο την αλήθεια γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή απ’ την αλήθεια γιατί δε γνωρίζουμε άλλο τρόπο απ’ την αλήθεια. Ήρθαν απ' όλη την Ελλάδα. Ήρθαν εδώ με μεγάλη προθυμία ότα τους το ζήτησα.
Δε φοβήθηκαν.
Δε δίστασαν.
Γιατί ήρθαν εδώ να στηρίξουν έναν δικό τους άνθρωπο.
Σας ευχαριστώ φίλοι μου και σύντροφοι.
18-9-2006
Να προσθέσω ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήταν πρόθυμοι να καταθέσουν και στην 1η δίκη παρά το ζοφερό κλίμα που όλοι γνωρίζουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου