Τόνωση του Ανοσοποιητικού συστήματος

Τόνωση του Ανοσοποιητικού συστήματος με την Ομοιοπαθητική ΙατρικήΆρθρο για το περιοδικό "Vita" Οκτώβριος 2006.Ο ανθρώπινος οργανισμός δεν αποτελείται από όργανα και συστήματα ασύνδετα και άσχετα μεταξύ τους. Αντιθέτως, αποτελεί ένα ενιαίο σύνολο, με νευρο-ενδόκρινο-ανοσολογικό προφίλ, στα πλαίσια μίας ευφυούς πολυπλοκότητας με διπλό στόχο την εξέλιξη και την επιβίωση. Αυτήν ακριβώς την πολυπλοκότητα αντιλαμβάνεται και σε αυτήν απευθύνεται η Ομοιοπαθητική Ιατρική. Ο Ομοιοπαθητικός Ιατρός, λαμβάνει πάντα ένα κλασσικό ιατρικό ιστορικό από κάθε ασθενή, καθώς και ένα πιο εμπεριστατωμένο ιδιοσυγκρασιακό ιστορικό, με σκοπό την ανίχνευση της βασικής ιδιοσυγκρασιακής παρέκκλισης του κάθε ατόμου. Με αυτόν τον τρόπο ανιχνεύεται η ιδιοσυγκρασία του ασθενούς αλλά και ο «χαρκτήρας» της παθολογίας του.Τα αίτια της πτώσης του ανοσοποιητικού συστήματος και της επιρρέπειας σε νοσήματα, δεν είναι κοινά για κάθε οργανισμό. Μπορεί να αφορούν εκτροπές σε διατροφικό, σωματικό, μεταβολικό, ορμονικό, αλλά και σε ψυχικό επίπεδο. Η χρήση χημικών φαρμάκων είναι επίσης ένας σημαντικό παράγοντας αποδιοργάνωσης της άμυνας του ανθρώπινου οργανισμού. Λίγοι ασθενείς γνωρίζουν για παράδειγμα ότι η συχνή χρήση αντιβιοτικών θεραπειών για τις λοιμώξεις, ανοίγει τις πύλες εισόδου για πιό ανθεκτικά και πιό επίμονα βακτηρίδια, που στη συνέχεια ταλαιπωρούν περισσότερο συχνά και πιο έντονα τον οργανισμό. Η εξατομικευμένη αντιμετώπιση μίας οξείας λοίμωξης, για παράδειγμα , με την Ομοιοπαθητική θεραπεία, δίνει την δυνατότητα στον οργανισμό να νικήσει τον ιό ή το βακτηρίδιο ενισχύοντας τις δικές του δυνάμεις, να διατηρήσει αυτή τη μνήμη, με τελικό αποτέλεσμα τη συνολική ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος. Φανταστείτε έναν αθλητή άρσης βαρών, που κάθε φορά που προσπαθεί να σηκώσει ένα βάρος, εμφανίζεται μία ανυψωτική μηχανή και τον βοηθά. Ποτέ δεν θα μπορέσει να το σηκώσει από μόνος του και τα χειρότερα θα φανούν όταν κάποια στιγμή δεν εμφανιστεί η μηχανή. Πρέπει να αναρατηθεί κανείς πως, παρά τη τεράστια πρόσβαση του πληθυσμού στην ιατρική ενημέρωση, τη διατροφή, την άθληση, οι νέοι άνθρωποι αρρωσταίνουν όλο και πιο συχνά και όλο και πιο σοβαρά, δυσαναλόγως με αυτούς της προηγούμενης γενεάς που δεν είχαν δυνατότητα αυτής της πρόσβασης. Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση δεν είναι ο τρόπος ζωής, διότι οι συνθήκες διαβίωσης και εργασίας παλαιότερα ήταν σαφώς πιο επιβαρημένες. Η απάντηση στο φαινόμενο αυτό κρύβεται μέσα στον χημικό τρόπο αντιμετώπισης των οξέων νοσημάτων (λοιμώξεων και μη) από την πρώιμη παιδική ηλικία. Η αλόγιστη χρήση χημικών κατασταλτικών φαρμάκων για κάθε ενοχλητικό σύμπτωμα, ιδιαίτερα στην παιδική ηλικία, οδηγεί , όπως το παράδειγμα του αθλητή, σε ένα απαίδευτό και τελικά «συρρικνωμένο» ανοσολογικό σύστημα, που μπορεί μεν να έχει εξειδικευμένη ειδική άμυνα εναντίον παιδικών νοσημάτων, αλλά δεν έχει καθόλου ανεπτυγμένη γενική άμυνα εναντίον των καθημερινών εισβολέων, ιών και βακτηριδίων.Από τα παραπάνω είναι φανερό ότι το «ισχυρό ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα» δεν είναι μόνο υπόθεση μίας, απλά, καλής διατροφής, κάποιων συμπληρωμάτων και ενός καλού τρόπου ζωής. Συνάμα με όλα αυτά θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι λοιμώξεις από μικρή ηλικία, ώστε ο ενήλικας να αποκτήσει ένα ανοσοποιητικό σύστημα με έντονη αντιδραστική ικανότητα. Ο κόσμος δεν πρέπει να ξεχνά ότι υψηλός πυρετός σημαίνει καλή άμυνα. Είναι γνωστό ότι ύστερα από τη χρήση πολλών χημικών φαρμάκων, αρχίζει μία σταδιακή ανικανότητα του οργανισμού να ανεβάσει υψηλό πυρετό, οπότε συνήθως στο στάδιο αυτό οι λοιμώξεις διαδέχονται η μια την άλλη αφού η άμυνα του οργανισμού έχει μειωθεί. Το σημείο αυτό είναι πολύ κρίσιμο, διότι περαιτέρω χρήση χημικών φαρμάκων, θα οδηγήσουν τον οργανισμό να μην αντιδρά καθόλου εύκολα, να μην εμφανίζονται πιά οξείες λοιμώξεις και να εμφανίζεται ένα βαρύτερο χρόνιο νόσημα. Για παράδειγμα, ένα παιδί που ύστερα από την αλόγιστη χορήγηση αντιβιοτικών για φαρυγγίτιδες του εμφανίζει στη συνέχεια άσθμα και οι φαρυγγίτιδες σταματούν, χωρίς να συνδέει κανείς το ένα φαινόμενο με το άλλο. Στην Ομοιοπαθητική Ιατρική, τα φαινόμενα αυτά συνδέονται και αναγνωρίζονται ως πτώση της άμυνας του οργανισμού, ενώ στην κλασσική Ιατρική δεν υπάρχει δυστυχώς η εκπαίδευση του ιατρού να συνδέει τα παλαιά οξέα νοσήματα με τα τρέχοντα χρόνια, με αποτέλεσμα όλα τα τελευταία να θεωρούνται ως «αγνώστου αιτιολογίας».Στην Ομοιοπαθητική Ιατρική, οι ιδιοσυγρασιακές προδιαθέσεις του κάθε ασθενούς και ο «χαρακτήρας» της παθολογίας, αποτελούν οδηγά σημεία για να βρεθεί το φάρμακο που θα ταιριάζει με τον κάθε ασθενή που θέλουμε να τονώσουμε την άμυνά του. Ακολουθούν μερικά παραδείγματα.Ο νευρικός ασθενής, που είναι τελειοθηρικός, κριτικός, ανυπόμονος, πάσχει από αϋπνία σκεπτόμενος τις υποχρεώσεις του, από γαστρικές ενοχλήσεις και δυσκοιλιότητα, και αναπτύσσει εύκολα λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού με την έκθεση στο κρύο, θα θεραπευτεί από όλα τα παραπάνω με ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο που λέγεται Nux Vomica και που θα πρέπει να του συνταγογραφήσει ο ειδικός Ομοιοπαθητικός Ιατρός.Ο ευαίσθητος έφηβος που συμπάσχει υπερβολικά με τους συνανθρώπους του αναπτύσσοντας φόβους υγείας, κρυώνει, έχει τάση ρινορραγίας για αυτό αναζητά τα παγωμένα ροφήματα, αλλά αναπτύσσει έντονες βρογχίτιδες το χειμώνα, των οποίων όμως τα συμπτώματα βελτιώνονται στον ανοιχτό αέρα, θα θεραπευτεί με το ομοιοπαθητικό φάρμακο Phosphorus , χορηγούμενο πάντα από τον ειδικό Ομοιοπαθητικό Ιατρό.Ο καταπιεσμένος λόγω της περιβαλλοντικής καταστολής της έκφρασης αρνητικών συναισθημάτων ασθενής, που παύει να διεκδικεί τα δικαιώματά του, ενώ ωστόσο «βράζει από θυμό» μέσα του, αρχίζει να υποφέρει από θυρεοειδοπάθεια και από συχνές λοιμώξεις, θα επανέλθει σε κατάσταση υγείας με το ομοιοπαθητικό φάρμακο Staphysagria , το οποίο μαζί με την άμυνα θα του επανατοποθετήσει τη θέση του σε κατάσταση υγιούς διεκδίκησης και αληθούς έκφρασης των συναισθημάτων του. Μόνο τότε θα πάψει να αρρωσταίνει εύκολα και η θυρεοιειδοπάθεια θα θεραπευτεί.Ο σωματικά και συναισθηματικά επιβαρημένος εργαζόμενος που οδηγείται στο σημείο της αμβλύνοιας, της αδυναμίας σκέψης και συγκέντρωσης, της επιθυμίας να μείνει μόνος, του φόβου για την παρουσία σε άλλους ανθρώπους, της απάθειας που κρυολογεί στον ομιχλώδη και υγρό καιρό παρουσιάζοντας εύκολα ρίγος, τρεμούλα, μούδιασμα και βάρος στα βλέφαρα θα θεραπευτεί με το ομοιοπαθητικό φάρμακο Gelsemium , ύστερα από την οδηγία του ιατρού.Σε όλα αυτά τα ελάχιστα παραδείγματα θα πρέπει να υπερτονιστεί ότι:Γίνεται κατανοητό πόσο σημαντική είναι η εξατομίκευση στην Ομοιοπαθητική θεραπεία, ώστε η θεραπεία για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος να περιλαμβάνει την τόνωση του σωματικού, συναισθηματικού και του διανοητικού συστήματος. Η επίσκεψη στον Ομοιοπαθητικό ιατρό ώστε να ανιχνεύσει την ιδιοσυγκρασία και τις προδιαθέσεις του κάθε ασθενούς και να χορηγήσει το κατάλληλο ομοιοπαθητικό φάρμακο, αποτελεί απόλυτη βοήθεια στην πρόληψη και αντιμετώπιση των λοιμώξεων, στα πλαίσια της ανάπτυξης ενός υγιούς και ισχυρούς ανοσοποιητικού συστήματος.Σπύρος Α. ΚυβέλλοςΙατρός ΟμοιοπαθητικόςΓ.Γ. Έρευνας Διεθνούς Ακαδημίας Κλασσικής Ομοιοπαθητικής

Τόνωση του Ανοσοποιητικού συστήματος με την Ομοιοπαθητική Ιατρική