Το μοντέλο της πολυπολιτισμικής κοινωνίας αποτυγχάνει παταγωδώς!!!
Στο βίντεο που θα παρακολουθήσετε παρακάτω, παρουσιάζεται η μαρτυρία μιας ελληνίδας καθηγήτριας, που αντιμετωπίζει καθημερινά τα ανυπέρβλητα εμπόδια που δημιουργεί στην εκπαίδευση η πολυπολιτισμικότητα.
Ανθρωποι διαφορετικής φυλής, πολιτισμού, κουλτούρας και θρησκείας δεν είναι δυνατόν να ενσωματωθούν με κανέναν τρόπο στην κοινωνία μας.
Η αλήθεια είναι οτι τα τελευταία 5 χρόνια, όλες οι πολυπολιτισμικές δυτικές κοινωνίες έχουν νοιώσει στο πετσί τους την αποτυχία του πολυφυλετικού και πολυπολιτισμικού μοντέλου.
Οπως μάλιστα αναφέρει στα αποτελέσματα της σημαντικότερης των ερευνών του, ο μέχρι πρότινος φανατικός υπερασπιστής του μοντέλου της πολυπολιτισμικής κοινωνίας, κ. καθηγητής Ρόμπερτ Πάτναμ, η πολυπολιτισμικότητα:
1) «…..οδηγεί και σε υπονόμευση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους γείτονές τους…»
2) «….Οταν το κοινωνικό κεφάλαιο είναι υψηλό, οι κοινότητες ευημερούν. Οι γειτονιές είναι πιο ασφαλείς, τα άτομα είναι πιο υγιή και υπάρχει μεγαλύτερη συμμετοχή στην πολιτική ζωή της χώρας…..»
(Όπως βλέπετε η μετανάστευση δεν βλάπτει μόνο την οικονομία της χώρας αλλά και την υγεία των πολιτών και τη σωματική και την ψυχική)
(Ο όρος κοινωνικό κεφάλαιο είναι αυτό που ονομάζουμε στην καθημερινή ζωή«γειτονιά». Στην έρευνα του κ. Πάτναμ χρησιμοποίησαν τον όρο «κοινωνικό κεφάλαιο» για να περιγράψουν με γενικό τρόπο τα κοινωνικά δίκτυα -από δίκτυα φίλων μέχρι ενώσεις γειτόνων- που παίζουν καθοριστικό ρόλο στην πολιτειακή ευημερία του ατόμου.)
3) «….Τα αποτελέσματα ήταν συνταρακτικά και εντελώς αντίθετα απ' αυτά που ανέμενε ο Πάτναμ.
Οπως γράφει ο ίδιος: «στις κοινότητες με τον μεγαλύτερο βαθμό ποικιλομορφίας τα άτομα τείνουν να μην εμπιστεύονται τους γείτονές τους -ανεξάρτητα από την εθνική καταγωγή ή το χρώμα του δέρματός τους-, να μην έχουν επαφή ακόμα και με τους στενούς τους φίλους, να αναμένουν τα χειρότερα από την κοινότητα και τους ηγέτες της, να προσφέρονται λιγότερο για εθελοντική εργασία, να ψηφίζουν σπανιότερα και να κάθονται δυστυχείς μπροστά στην τηλεόρασή τους».
4)Σε άλλο σημείο λέει: «….στις πολυεθνικές κοινότητες είναι ότι οι άνθρωποι συμπεριφέρονται σαν χελώνες -κρύβονται δηλαδή στο καβούκι τους….»
Αυτό που παρατηρείται είναι μεγαλύτερη απομόνωση του ατόμου από τον κοινωνικό του περίγυρο και μεγαλύτερη κοινωνική απάθεια -τα άτομα με άλλα λόγια «μπαίνουν στο καβούκι τους…δεν θέλουν να συμμετέχουν στα κοινά,δεν ψηφίζουν,δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την εγκληματικότητα και στο τέλος αντιμετωπίζουν και ανυπέρβλητα οικονομικά προβλήματα….»
Ανθρωποι διαφορετικής φυλής, πολιτισμού, κουλτούρας και θρησκείας δεν είναι δυνατόν να ενσωματωθούν με κανέναν τρόπο στην κοινωνία μας.
Η αλήθεια είναι οτι τα τελευταία 5 χρόνια, όλες οι πολυπολιτισμικές δυτικές κοινωνίες έχουν νοιώσει στο πετσί τους την αποτυχία του πολυφυλετικού και πολυπολιτισμικού μοντέλου.
Οπως μάλιστα αναφέρει στα αποτελέσματα της σημαντικότερης των ερευνών του, ο μέχρι πρότινος φανατικός υπερασπιστής του μοντέλου της πολυπολιτισμικής κοινωνίας, κ. καθηγητής Ρόμπερτ Πάτναμ, η πολυπολιτισμικότητα:
1) «…..οδηγεί και σε υπονόμευση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους γείτονές τους…»
2) «….Οταν το κοινωνικό κεφάλαιο είναι υψηλό, οι κοινότητες ευημερούν. Οι γειτονιές είναι πιο ασφαλείς, τα άτομα είναι πιο υγιή και υπάρχει μεγαλύτερη συμμετοχή στην πολιτική ζωή της χώρας…..»
(Όπως βλέπετε η μετανάστευση δεν βλάπτει μόνο την οικονομία της χώρας αλλά και την υγεία των πολιτών και τη σωματική και την ψυχική)
(Ο όρος κοινωνικό κεφάλαιο είναι αυτό που ονομάζουμε στην καθημερινή ζωή«γειτονιά». Στην έρευνα του κ. Πάτναμ χρησιμοποίησαν τον όρο «κοινωνικό κεφάλαιο» για να περιγράψουν με γενικό τρόπο τα κοινωνικά δίκτυα -από δίκτυα φίλων μέχρι ενώσεις γειτόνων- που παίζουν καθοριστικό ρόλο στην πολιτειακή ευημερία του ατόμου.)
3) «….Τα αποτελέσματα ήταν συνταρακτικά και εντελώς αντίθετα απ' αυτά που ανέμενε ο Πάτναμ.
Οπως γράφει ο ίδιος: «στις κοινότητες με τον μεγαλύτερο βαθμό ποικιλομορφίας τα άτομα τείνουν να μην εμπιστεύονται τους γείτονές τους -ανεξάρτητα από την εθνική καταγωγή ή το χρώμα του δέρματός τους-, να μην έχουν επαφή ακόμα και με τους στενούς τους φίλους, να αναμένουν τα χειρότερα από την κοινότητα και τους ηγέτες της, να προσφέρονται λιγότερο για εθελοντική εργασία, να ψηφίζουν σπανιότερα και να κάθονται δυστυχείς μπροστά στην τηλεόρασή τους».
4)Σε άλλο σημείο λέει: «….στις πολυεθνικές κοινότητες είναι ότι οι άνθρωποι συμπεριφέρονται σαν χελώνες -κρύβονται δηλαδή στο καβούκι τους….»
Αυτό που παρατηρείται είναι μεγαλύτερη απομόνωση του ατόμου από τον κοινωνικό του περίγυρο και μεγαλύτερη κοινωνική απάθεια -τα άτομα με άλλα λόγια «μπαίνουν στο καβούκι τους…δεν θέλουν να συμμετέχουν στα κοινά,δεν ψηφίζουν,δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την εγκληματικότητα και στο τέλος αντιμετωπίζουν και ανυπέρβλητα οικονομικά προβλήματα….»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου