«Μην ελπίζετε εις ξένους και υιούς νενοθευμένους»

Του Στέλιου Παπαθεμελή

Προέδρου Δημοκρατικής Αναγέννησης

     

Ο προαγγελθείς κατοχικός διοικητής, ακραίο σύμβολο κατάλυσης της δημοκρατίας και της εθνικής κυριαρχίας, δεν θα έλθει. Ματαιώθηκε ο διορισμός του. Όχι από ορισμένη γενναία αντίσταση της τρικομματικής συγκυβέρνησης, όπως θα έπρεπε, αλλά ύστερα από εξέγερση ευρωπαίων που ανησύχησαν για θέσπιση μοντέλου, προηγουμένου.

Μην αναφωνήσουμε ωστόσο:

«Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.

Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις».

Αλλοίμονο! Οι βάρβαροι είναι εδώ και τις χειροπέδες απίστευτης σκληρότητας τις έχουν, συναινούντων των πολιτικών μας, περάσει στο λαό μας.

Το χρέος, από το 115% το έφτασαν στο 180%, τους ανέργους στο 1,5 εκατομμύριο, την ύφεση στο 6%. Οι τοκογλύφοι και οι αλληλέγγυοι (στους τοκογλύφους) εταίροι μας, εκβιάζουν την τρομοκρατημένη ηγεσία μας και αυτή τον λαό: «ευρώ ή θάνατος». Στο μεταξύ, ο θάνατος είναι εδώ με το ευρώ μαζί. Ασφαλώς και δαπανούσαμε υπεράνω των δυνάμεών μας, κάκιστα βεβαίως. Όμως αυτοί μας δάνειζαν, για να αγοράζουμε τα προϊόντα τους, από τα νεοπλουτίστικα Πόρσε-Καγιέν μέχρι τα άχρηστα και υπερτιμημένα οπλικά τους.

Ο Ρήγας αφύπνιζε και προσγείωνε ταυτόχρονα τους σκλάβους με αυτήν την ατράνταχτη αλήθεια:

«Μην ελπίζετε εις ξένους / και υιούς νενοθευμένους

Αλλά μόνον στην ανδρείαν/ των Ελλήνων την καρδίαν».

Τα υψηλά μας κλιμάκια, πλημμύρισαν από «υιούς νενοθευμένους».

Οι κατ’ Αριστοτέλην «ουκ ευδοκιμούντες παρά τοις επιεικέσι» (= οι ανέντιμοι), πλειοψηφούν ανάμεσα στους εξουσιάζοντες και φευ ανάμεσα σ’ αυτούς που συνωστίζονται να τους διαδεχθούν.

Οι άλλοι είτε εγκλωβίσθηκαν και βουβάθηκαν, είτε ψάχνονταν «τράβα με κι ας κλαίω», είτε στους «εντός, εκτός κι επί τα’ αυτά», που το παίζουν «εκτός», κανείς τους δεν αντιτάχθηκε, ούτε θα αντιταχθεί στον εξευτελισμό, τον εξανδραποδισμό και την ατίμωση.

Αυτό το σύστημα σάπισε, το προσωπικό του χρεοκόπησε. Πρέπει να πάει σπίτι του.

Αυτοί που κατέστρεψαν τον τόπο, δεν μπορούν να τον σώσουν. Τον εαυτό τους πασχίζουν να σώσουν.

Το θνήσκον πολιτικό σύστημα αναπνέει με τεχνητή υποστήριξη. Οι εντολείς του πάντως το κρατούν στη ζωή, όχι μέχρι να στήσουν τη διάδοχη κατάσταση- αυτήν την έχουν πάντοτε «απίκο»- αλλά μέχρι να προετοιμάσουν το λαό να την δεχθεί. Και αυτή θα είναι φτυστή η απερχόμενη. Κατ’ εικόνα και ομοίωσή της. «Κυβέρνηση των αρίστων» φαντασιώνεται η Ηγερία του ψευδώνυμου εκσυγχρονισμού, όπου σίγουρα ως αρίστην πασών, τοποθετεί εαυτήν!

Γνωστοί Ανανιστές, αθεράπευτοι εραστές της μονόπλευρης τουρκοελληνικής φιλίας, πανταχού παρόντες και τα ελλείποντα υπογραφών αναπληρούντες πανεπιστημιακοί, πολυώνυμοι εθνομηδενιστές συστρατεύονται σε «πρωτοβουλίες σωτηρίας». Παράπλευρα, εκ των ερειπίων τούποτε κραταιού ΠΑΣΟΚ, ξεμυτίζουν συναυτουργοί της καταστροφής, ευαγγελιζόμενοι αναιδέστατα και αυτοί την λύτρωσή μας από τα δεινά τα οποία οι ίδιοι εισκόμισαν στην έρημη χώρα.

Τα σχήματα που επωάζονται για την χειραγώγηση των πολιτών εν όψει εκλογών, με τα αδίστακτα καθεστωτικά ΜΜΕ πρωταγωνιστούντα στην επιχείρηση, πρέπει να αφυπνίσουν τους απελεύθερους των κατεστημένων κομμάτων. Οι απεξαρτημένοι πρώτον να μην παγιδευθούν και δεύτερον να επιβάλουν στους ικανούς καλής μαρτυρίας να συσπειρωθούν σε ένα κατ’ αρχήν εκλογικό σχήμα, με στόχο την Βουλή και την Εξουσία. Η εποχή των κινημάτων διαμαρτυρίας έχει παρέλθει. Είναι επιτακτική η ανάγκη της συγκρότησης ενός Αντιμνημονιακού Κινήματος Εξουσίας με στόχο την απαλλαγή της χώρας απ’ τα κατάπτυστα μνημόνια, την απονομιμοποίηση του αμαρτωλού συστήματος, την διαγραφή του επονείδιστου χρέους και την οικοδόμηση μιας νέας Ελλάδας.

Δεν πρέπει ο λαός να αφεθεί στα χέρια των δημίων του.

Η χώρα έχει φοβερά συγκριτικά πλεονεκτήματα και ο λαός της  εκπληκτικές δημιουργικές δυνάμεις.

Την ηγεσία θα την βρει ανάμεσα στους τίμιους, τους «ευδοκιμούντας εν τοις επιεικέσι».