24 07 2013...
Κάθε χρόνο την ιδια μερα οι Ελληνες υφιστανται αδυσωπητη θεατρικη παράσταση ανεπαγγελτων και καλοθρεμμενων πολιτικων, που παρελαυνουν μπροστά από τα φωτα των μεσων εξαπατησεως και επαναλαμβανουν τα ιδια καλοστημένα παραμυθια.
Την τραγωδία της Κυπρου, με ανταλλαγμα την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Και είναι εμετικό, προκλητικο και εκνευριστικο να υφίστανται οι Ελληνες αυτή την...θεατρικη παρασταση χωρις να μπορουν να δείξουν εμπρακτα τα συναισθηματα τους , την απογνωση, την αποστροφη, την οργη τους.
Όταν, 38 χρονια μετα την τραγωδια της Κυπρου, η αληθεια εξακολουθει να παραμενει επτασφραγιστο μυστικο δια νομου που επεβαλε την εθνικη σιωπη.
Βέβαια, η επιρροή του μύθου είναι αδύνατον να καλυψει πάντοτε τα αποσιωπούμενα πραγματικά γεγονότα. Αν όχι όλοι, πάντως οι περισσότεροι των Ελλήνων αναγνωρίζουν.. Ότι η ανατροπή της κυβερνήσεως Γ.Παπαδοπούλου- Σ.Μαρκεζίνη και η ανάληψις της εξουσίας, από το απρόσωπο καθεστώς Ιωαννίδη με τα μεθοδευμένα γεγονότα του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973, ήταν απότοκος της αρνήσεως της, να επιτρέψη τον ελλιμενισμό του 6ου στόλου στην Ελευσίνα και την χρήση της αεροπορικής βάσεως στη Σούδα, κατά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, τον Σεπτέμβριο του 1973. Ενώ τέλος η αποκατασταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα επετευχθη με την ναυτικώς ανεμπόδιστο, εκ μέρους της Ελλάδος, εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο και την αυτοκατάλυση του καθεστώτος.
Έτσι , όλοι «το ’χουν τούμπανο και μείς κρυφό καμάρι». Ότι, ούτε ο λαός ούτε οι ανύπαρκτοι «αντιστασιακοί», ανέτρεψαν την ΄΄χούντα΄΄ την 24 Ιουλίου 1974, όπως έχουν βαλθεί να μας πείσουν ακουραστα 37 χρόνια τώρα, οι «ιστορικοί και εκπαιδευτικοί» των Μέσων Ενημερώσεως και οι πολιτικοί μας, . Εφ’ όσον με συνθήματα στους τοίχους και «κροτίδες» - πρέπει κάποτε να το ομολογήσουν - δεν ανετράπη ούτε εκινδύνευσε το στρατιωτικό καθεστώς. Αντιθέτως μακροημέρευσε, διαρκεσαν 6 ολόκληρα χρόνια και 8 μήνες σε δύο φάσεις (από 21/4/1967 έως 25/11/1973 και 25/11/1973 έως 23/7/1974).
Την εξουσίαν παρέδωσε εκουσίως σε πολιτική κυβέρνηση, χωρίς να ανατραπει.
Μάλιστα τον αποκληθέντα από τους «ιστορικούς και εκπαιδευτικούς» των Μέσων Ενημερώσεως , «Εθνάρχην» Καραμανλήν, ο οποίος τότε μόνον συνειδητοποίησε την γεωγραφική αποσταση της Κύπρου από την Ελλάδα ειπων ότι «η Κύπρος είναι μακράν» ώρκισεν στρατιωτικός. Ο Πρόεδρος του αυτοκαταλυθεντος καθεστώτος, στρατηγός Φαίδων Γκυζίκης.
Και είναι πανθομολογουμενον οτι:
Ιστορικώς , τόσον εκ των στόχων της δράσεως, όσον και των αυστηρώς προσωπικών διακυβεύσεων, δύο (2) υπηρξαν οι αυθεντικοί αντιστασιακοί. Ο Αλέξανδρος Παναγούλης, που με κίνδυνο της ζωής του, προσπάθησε να δολοφονήση τον Γ. Παπαδόπουλο και ο τέως Βασιλεύς Κωνσταντίνος. Ο πρώτος αποτυχών συνελήφθη αμέσως και τελικώς αμνηστευθείς έτυχεν χάριτος την 21.8.1973 οτε απεφυλακίσθη. Ενώ ο τέως Βασιλεύς, απώλεσε τον θρόνο του με το αποτυχόν κίνημα της 13/12/1967.
Βεβαίως την επομένην της παραδόσεως της εξουσίας , αιφνιδίως αποκτήσαμε περί τα εννέα εκατομμύρια αντιστασιακους.
« Ελάχιστοι αντιστασιακοί. Τους πολλούς θα τους συναντήσετε την επομένη της ανατροπής της χούντας.»
Όμως να θυμίσουμε τι έγραφε στο «Βήμα» της 19.11.1978, σε άρθρο του ο Π.Παλαιολόγος.
Τα ιδια και στο χρονογράφημα της Ελένης Βλάχου, με τον τίτλο «Αλήθειες» την 16.06.1985. « .. Σκύψτε να σας θυμίσω μια αλήθεια , που ζήσαμε όλοι μας και κανείς δεν τολμα τώρα ούτε να ψιθυρίσει. Εκεί τέλος του εξήντα οι περισσότεροι Ελληνες θαυμάζανε τον στρατιωτικό αρχηγό, τον παρακολουθούσανε εντυπωσιασμένοι και χειροκροτούσαν ελεύθερα τις ρητορείες του..Ο ίδιος και οι σύντροφοι του γύριζαν την Ελλάδα και υπήρχε ένα πλήθος κόσμου, που τους υπεδέχετο με ζητωκραυγές..» Και σε άλλο χρονογράφημα της με τίτλο «η φυγή» (11.1.1987) γράφει. «…Πόσες φορές δεν διάβασα γραμμένο σοβαρά, απο σοβαρούς ανθρώπους, σε σοβαρά έντυπα για την ΄΄ολοκληρωμένη αντίσταση του Ελληνικού λαού εναντίον της στρατιωτικής δικτατορίας΄΄.
Και είναι πανθομολογουμενον οτι:
Ιστορικώς , τόσον εκ των στόχων της δράσεως, όσον και των αυστηρώς προσωπικών διακυβεύσεων, δύο (2) υπηρξαν οι αυθεντικοί αντιστασιακοί. Ο Αλέξανδρος Παναγούλης, που με κίνδυνο της ζωής του, προσπάθησε να δολοφονήση τον Γ. Παπαδόπουλο και ο τέως Βασιλεύς Κωνσταντίνος. Ο πρώτος αποτυχών συνελήφθη αμέσως και τελικώς αμνηστευθείς έτυχεν χάριτος την 21.8.1973 οτε απεφυλακίσθη. Ενώ ο τέως Βασιλεύς, απώλεσε τον θρόνο του με το αποτυχόν κίνημα της 13/12/1967.
Βεβαίως την επομένην της παραδόσεως της εξουσίας , αιφνιδίως αποκτήσαμε περί τα εννέα εκατομμύρια αντιστασιακους.
« Ελάχιστοι αντιστασιακοί. Τους πολλούς θα τους συναντήσετε την επομένη της ανατροπής της χούντας.»
Όμως να θυμίσουμε τι έγραφε στο «Βήμα» της 19.11.1978, σε άρθρο του ο Π.Παλαιολόγος.
Τα ιδια και στο χρονογράφημα της Ελένης Βλάχου, με τον τίτλο «Αλήθειες» την 16.06.1985. « .. Σκύψτε να σας θυμίσω μια αλήθεια , που ζήσαμε όλοι μας και κανείς δεν τολμα τώρα ούτε να ψιθυρίσει. Εκεί τέλος του εξήντα οι περισσότεροι Ελληνες θαυμάζανε τον στρατιωτικό αρχηγό, τον παρακολουθούσανε εντυπωσιασμένοι και χειροκροτούσαν ελεύθερα τις ρητορείες του..Ο ίδιος και οι σύντροφοι του γύριζαν την Ελλάδα και υπήρχε ένα πλήθος κόσμου, που τους υπεδέχετο με ζητωκραυγές..» Και σε άλλο χρονογράφημα της με τίτλο «η φυγή» (11.1.1987) γράφει. «…Πόσες φορές δεν διάβασα γραμμένο σοβαρά, απο σοβαρούς ανθρώπους, σε σοβαρά έντυπα για την ΄΄ολοκληρωμένη αντίσταση του Ελληνικού λαού εναντίον της στρατιωτικής δικτατορίας΄΄.
Μεγαλύτερο ψέμα, πιο φανταστικό παραμύθι μπορούσε ποτέ να λεχθή;
Τα κρύψαμε όλα κάτω απο ένα χρυσοκέντητο βέλο με φανταστικές απεικονίσεις ηρωικών εκδηλώσεων..»
Κι ενώ επιεικώς μόνον απογοήτευση προκαλεί στους σκεπτομένους Έλληνες αυτός ο άκαιρος και άστοχος συν-θλιπτικός «εορτασμός» που συμπίπτει με την τραγική επέτειο του διαμελισμού της Κύπρου.
Οι φιλότιμες προσπάθειες να συνδεθη με ο,τι προκαλεί συζήτηση. Όπως η εγκυκλο-παιδικη αποψις της αριστερας «για το τελος μιας εποχης, οπου , το κυρίαρχο μοντέλο οργάνωσης της οικονομίας αμφισβητείται εκ των πραγμάτων» ή « για την κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών απέναντι στο πολιτικό σύστημα, ..γιατί κάποιοι εκπρόσωποι του λαού χρησιμοποιούν την πολιτική ως εφαλτήριο για τρυφηλή ζωή.»Προκαλουν νευρικα γελια ατελειωτα:
Διοτι:
Τον θανατο του ελευθερου καπιταλισμου κε Προεδρε, τον ακουμε από την εποχη του Λενιν και του Σταλιν τον διαβαζουμε καθημερινως στον Ριζοασπαστη, τελικως όμως αυτό που ειδαμε ΟΛΟΙ ηταν το αληθινο τελος του σταλινικου κομμουνισμου το 1989 με την καταρευση του υπαρκτου , ανυπαρκτου πλεον σοσιαλισμου στην Ευρωπη και την Ρωσια και τις χιλιαδες των μεταναστατων από τις χωρες αυτές για κάθε επαγγελμα μεχρι το αρχαιοτερο ..
Ενω στον καθ όλα εντιμοτατο αλλα σιωπηλο Προεδρο μας, να εξηγησουμε τι διερχεται του νοος μας, οσακις τον ακουμε, να μας ομιλει περι διαφανειαςκαι αξιακης κρισεως.
(http://archive.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=03.05.2003,id=2435332
«…Στις αρχές του 1995 η βίλα πολυαπασχόλησε τα μέσα και τον ίδιο χρόνο το θέμα φούντωσε όταν δημοσιεύτηκε το «πόθεν έσχες» του 1994 περιλαμβάνοντας για πρώτη φορά τη βίλα. Σ' εκείνο το «πόθεν έσχες» αναφερόταν η αγορά του οικοπέδου της Εκάλης, έκτασης 3,7 στρεμμάτων, με κτίσμα 532 τ.μ. με το ποσό των 170 εκατ. δραχμών. Το «πόθεν έσχες» του 1995 αναφερόταν σε μονοκατοικία της οδού Αγράμπελης 6, στην Εκάλη, εμβαδού 532 τ.μ. Είχε, όμως, επεκταθεί κατά 380 τ.μ. Χώροι στάθμευσης, πισίνα, υπόγειοι βοηθητικοί χώροι, αποθήκες και το εκκλησάκι στον κήπο.
Στο ίδιο «πόθεν έσχες» αναφερόταν ότι ο Α. Παπανδρέου για την αγορά του σπιτιού είχε δανειστεί χρήματα από έξι άτομα του στενού του φιλικού του περιβάλλοντος. Από τον Γιάννη Αλεξίου 10 εκατ., ο οποίος είχε κάνει και τη διαπραγμάτευση με τους κληρονόμους Λουμίδη και είχε υπογράψει προσύμφωνο στο όνομά του. Τον μαιευτήρα Θέμη Λαμπρινόπουλο 20 εκατ., τον επιχειρηματία Τζορτζ Χάλαγκ 65 εκατ., τον Κάρολο Παπούλια 10 εκατ., τον Γιώργο Κατσιφάρα 20 εκατ. και τον Αντώνη Λιβάνη 30 εκατ..»
Αληθεια:
Η ολοσχερης απομακρυνση των πολιτικων από την τραγικη πραγματικοτητα που βιωνει ο Ελληνας , τις καθημερινες δολοφονικες επιθεσεις κατά των αστυνομικων, την απαξιωση από τα λυμματα των οχετων των ΜΜΕ κατά των δικαστικων την εγκληματικοτητα, την αποθρασυνση των μεταναστατων, την ανυπαρξια εκπαιδευσεως από την στοιχειωδη μεχρι την λεγομενη ανωτατη, την ανυπακοη των καθηγητων που αρνουνται να εφαρμοσουν τον νομο, την πληρη αποβιομηχανοποιηση της χωρας.Ολα αυτά οι Κοι αυτοι, που επι 38χρονια καλοτρεφονται και εξασφαλιζουν το μελλον των απογονων των, δεν βρηκαν μια λεξη να πουν. Αλλα τα φορτωσαν όλα στην ανεργια και στην οικονομικη κριση?
Η Ελλαδα βρισκεται σε κριση από τις αρχες της δεκαετιας του 80.Μετα την παραδοση της σοσιαλμανους πολιτικης του ιδρυτου της δυναστειας Καραμανλη στο γνησιο σοσιαλισμο του ΠΑΣΟΚ, όταν οι βιομηχανιες, τα ναυπηγεια, τα εργοστασια, σταδιακως αρχισαν να κλεινουν οι επιχειρηματιες και η ιδιωτικη πρωτοβουλια να διωκονται και ετσι να εγκαταλειπουν την σοσιαλιστρικη φορομπηκτικη Ελλαδα στους δημοσιους υπαλληλους και τα κομματοσκυλα.
Δεν ζημιωθηκε λοιπον τωρα-σημερα η Ελλαδα με την " παγκοσμια¨ κριση, διοτι τωρα ισως απολυθει και κανενας δημοσιος υπαλληλος..Η Ελλαδα ουτως ή αλλως κειται εκτος του παγκοσμιου γιγνεσθαι και ομφαλοσκοπε
Κι ενώ επιεικώς μόνον απογοήτευση προκαλεί στους σκεπτομένους Έλληνες αυτός ο άκαιρος και άστοχος συν-θλιπτικός «εορτασμός» που συμπίπτει με την τραγική επέτειο του διαμελισμού της Κύπρου.
Οι φιλότιμες προσπάθειες να συνδεθη με ο,τι προκαλεί συζήτηση. Όπως η εγκυκλο-παιδικη αποψις της αριστερας «για το τελος μιας εποχης, οπου , το κυρίαρχο μοντέλο οργάνωσης της οικονομίας αμφισβητείται εκ των πραγμάτων» ή « για την κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών απέναντι στο πολιτικό σύστημα, ..γιατί κάποιοι εκπρόσωποι του λαού χρησιμοποιούν την πολιτική ως εφαλτήριο για τρυφηλή ζωή.»Προκαλουν νευρικα γελια ατελειωτα:
Διοτι:
Τον θανατο του ελευθερου καπιταλισμου κε Προεδρε, τον ακουμε από την εποχη του Λενιν και του Σταλιν τον διαβαζουμε καθημερινως στον Ριζοασπαστη, τελικως όμως αυτό που ειδαμε ΟΛΟΙ ηταν το αληθινο τελος του σταλινικου κομμουνισμου το 1989 με την καταρευση του υπαρκτου , ανυπαρκτου πλεον σοσιαλισμου στην Ευρωπη και την Ρωσια και τις χιλιαδες των μεταναστατων από τις χωρες αυτές για κάθε επαγγελμα μεχρι το αρχαιοτερο ..
Ενω στον καθ όλα εντιμοτατο αλλα σιωπηλο Προεδρο μας, να εξηγησουμε τι διερχεται του νοος μας, οσακις τον ακουμε, να μας ομιλει περι διαφανειαςκαι αξιακης κρισεως.
(http://archive.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=03.05.2003,id=2435332
«…Στις αρχές του 1995 η βίλα πολυαπασχόλησε τα μέσα και τον ίδιο χρόνο το θέμα φούντωσε όταν δημοσιεύτηκε το «πόθεν έσχες» του 1994 περιλαμβάνοντας για πρώτη φορά τη βίλα. Σ' εκείνο το «πόθεν έσχες» αναφερόταν η αγορά του οικοπέδου της Εκάλης, έκτασης 3,7 στρεμμάτων, με κτίσμα 532 τ.μ. με το ποσό των 170 εκατ. δραχμών. Το «πόθεν έσχες» του 1995 αναφερόταν σε μονοκατοικία της οδού Αγράμπελης 6, στην Εκάλη, εμβαδού 532 τ.μ. Είχε, όμως, επεκταθεί κατά 380 τ.μ. Χώροι στάθμευσης, πισίνα, υπόγειοι βοηθητικοί χώροι, αποθήκες και το εκκλησάκι στον κήπο.
Στο ίδιο «πόθεν έσχες» αναφερόταν ότι ο Α. Παπανδρέου για την αγορά του σπιτιού είχε δανειστεί χρήματα από έξι άτομα του στενού του φιλικού του περιβάλλοντος. Από τον Γιάννη Αλεξίου 10 εκατ., ο οποίος είχε κάνει και τη διαπραγμάτευση με τους κληρονόμους Λουμίδη και είχε υπογράψει προσύμφωνο στο όνομά του. Τον μαιευτήρα Θέμη Λαμπρινόπουλο 20 εκατ., τον επιχειρηματία Τζορτζ Χάλαγκ 65 εκατ., τον Κάρολο Παπούλια 10 εκατ., τον Γιώργο Κατσιφάρα 20 εκατ. και τον Αντώνη Λιβάνη 30 εκατ..»
Αληθεια:
Η ολοσχερης απομακρυνση των πολιτικων από την τραγικη πραγματικοτητα που βιωνει ο Ελληνας , τις καθημερινες δολοφονικες επιθεσεις κατά των αστυνομικων, την απαξιωση από τα λυμματα των οχετων των ΜΜΕ κατά των δικαστικων την εγκληματικοτητα, την αποθρασυνση των μεταναστατων, την ανυπαρξια εκπαιδευσεως από την στοιχειωδη μεχρι την λεγομενη ανωτατη, την ανυπακοη των καθηγητων που αρνουνται να εφαρμοσουν τον νομο, την πληρη αποβιομηχανοποιηση της χωρας.Ολα αυτά οι Κοι αυτοι, που επι 38χρονια καλοτρεφονται και εξασφαλιζουν το μελλον των απογονων των, δεν βρηκαν μια λεξη να πουν. Αλλα τα φορτωσαν όλα στην ανεργια και στην οικονομικη κριση?
Η Ελλαδα βρισκεται σε κριση από τις αρχες της δεκαετιας του 80.Μετα την παραδοση της σοσιαλμανους πολιτικης του ιδρυτου της δυναστειας Καραμανλη στο γνησιο σοσιαλισμο του ΠΑΣΟΚ, όταν οι βιομηχανιες, τα ναυπηγεια, τα εργοστασια, σταδιακως αρχισαν να κλεινουν οι επιχειρηματιες και η ιδιωτικη πρωτοβουλια να διωκονται και ετσι να εγκαταλειπουν την σοσιαλιστρικη φορομπηκτικη Ελλαδα στους δημοσιους υπαλληλους και τα κομματοσκυλα.
Δεν ζημιωθηκε λοιπον τωρα-σημερα η Ελλαδα με την " παγκοσμια¨ κριση, διοτι τωρα ισως απολυθει και κανενας δημοσιος υπαλληλος..Η Ελλαδα ουτως ή αλλως κειται εκτος του παγκοσμιου γιγνεσθαι και ομφαλοσκοπε
