Συγκλονίζει η μαρτυρία αυτόπτη μάρτυρα που είδε χθες
έναν όχλο από αναρχικούς, αντιεξουσιαστές και αντιφασίστες να δέρνουν, να ξεγυμνώνουν, να κλέβουν και να καίνε στο τέλος τα ρούχα και όλα τα προσωπικά αντικείμενα φαντάρου που βρέθηκε τυχαία στο σταθμό του Μετρό στο Μοναστηράκι. Το λάθος του ήταν ότι κράταγε στα χέρια του τη στρατιωτική τσάντα και τον «καταδίκασαν» ως χρυσαυγίτη!
Ο αυτόπτης μάρτυρας ανήρτησε την μαρτυρία του στη γνωστή ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου κάνοντας λόγ0 για την ντροπή που ένιωσε από την φασιστική συμπεριφορά των δήθεν «αναρχικών» και «αντιφασιστών» όπως σημειώνει.
Ολόκληρη η συγκλονιστκή μαρτυρία:
«Ο Μιχάλης ήταν εκεί, την λάθος στιγμή, στον λάθος τόπο. Βρέθηκε στο Μοναστηράκι την ώρα που εκεί βρισκόντουσαν -ανάμεσα σε άλλους χωρίς εισαγωγικά- και άτομα του «αντιεξουσιαστικού», «αναρχικού», «αντιφασιστικού» χώρου -με μεγάλα εισαγωγικά-. Ο ίδιος φαντάρος σε κάποιο νησί, είχε πάρει πενθήμερη άδεια και στο δρόμο για το χωριό κάπου στη βόρεια Ελλάδα, έκανε αναγκαστική στάση στην Αθήνα. Απ το πλοίο, στο σταθμό, με όλα του τα υπάρχοντα και παρέα ένα φίλο απ την ίδια μονάδα, κατέβηκαν για ένα καφέ στην πλατεία.
Το «λάθος» του όμως ήταν πως κουβαλούσε στον ώμο του μια στρατιωτική τσάντα. Μια τσάντα που έγινε το «κόκκινο» πανί στα μάτια κάποιων απ τους παρευρισκομένους και η αφορμή για να πέσουν πάνω του. Αυτή ήταν το μόνο κριτήριο για να τον θεωρήσουν χρυσαυγίτη και να τον δικάσουν σε μια δίκη του δευτερόλεπτου, ως φασίστα, χωρίς να ακούσουν ούτε για μια στιγμή την απολογία του «Δεν είμαι φασίστας, φαντάρος είμαι».
Η τύχη του φίλου του αγνοείτε. Όσοι ώρα βρισκόμασταν στο σημείο δεν τον είδαμε τριγύρω. Ο ίδιος δεν μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί του, το κινητό του όπως και όλα του τα ρούχα, μαζί με τα έγγραφά του και άλλα προσωπικά αντικείμενα, καιγόντουσαν λίγο παραδίπλα. Ένα σάκος με κάποια άλλα πράγματα και ένα λάπτοπ είχε «απαλλοτριωθεί».
Μπόρεσε να ανασύρει από μνήμης ένα τηλέφωνο φίλου του για να έρθει να τον παραλάβει και να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο. Το πρόσωπό του έσταζε συνέχεια αίμα από διάφορα σημεία, αλλοιωμένο απ τα χτυπήματα, μα ο ίδιος ευτυχώς σε κατάσταση που μπορούσε να έχει επαφή με το περιβάλλον.
Στον ίδιο προσπάθησα όση ώρα περιμέναμε, να τον πείσω πως αυτές δεν είναι ενέργειες ανθρώπων που πρεσβεύουν τον αναρχισμό. Πως το χειρότερο για αυτόν θα ήταν ένα ακόμα πιο δυνατό χτύπημα, αυτό που θα τον οδηγούσε η οργή και ο θυμός, του να πάει στην άλλη πλευρά.
Όταν έφτασαν οι φίλοι του και τον είδαν σοκαρίστηκαν από το θέαμα. Σε όλη την διαδρομή μέχρι να φτάσουν, μας έλεγαν πως τους ήταν αδύνατο να πιστέψουν πως έγινε κάτι τέτοιο από αναρχικούς. Μας ρωτούσαν αν ήταν όντως αναρχικοί, μήπως κάναμε λάθος, μήπως ήταν άλλοι.
ΥΓ. Ειρωνεία… Κάποια στιγμή εμφανίστηκε ένα πιτσιρίκι Ρομά κρατώντας λίγα λουλούδια για πούλημα. Κοίταζε τριγύρω και ρώτησε.
Αυτοί εδώ είναι χρυσαυγίτες;
Όχι απάντησε κάποιος. Εδώ είναι αναρχικοί.
Α! είπε το πιτσιρίκι δείχνοντας πως καταλαβαίνει την διαφορά. Και συνέχισε… Αυτοί που μας προστατεύουν!!!
Ο αυτόπτης μάρτυρας ανήρτησε την μαρτυρία του στη γνωστή ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου κάνοντας λόγ0 για την ντροπή που ένιωσε από την φασιστική συμπεριφορά των δήθεν «αναρχικών» και «αντιφασιστών» όπως σημειώνει.
Ολόκληρη η συγκλονιστκή μαρτυρία:
«Ο Μιχάλης ήταν εκεί, την λάθος στιγμή, στον λάθος τόπο. Βρέθηκε στο Μοναστηράκι την ώρα που εκεί βρισκόντουσαν -ανάμεσα σε άλλους χωρίς εισαγωγικά- και άτομα του «αντιεξουσιαστικού», «αναρχικού», «αντιφασιστικού» χώρου -με μεγάλα εισαγωγικά-. Ο ίδιος φαντάρος σε κάποιο νησί, είχε πάρει πενθήμερη άδεια και στο δρόμο για το χωριό κάπου στη βόρεια Ελλάδα, έκανε αναγκαστική στάση στην Αθήνα. Απ το πλοίο, στο σταθμό, με όλα του τα υπάρχοντα και παρέα ένα φίλο απ την ίδια μονάδα, κατέβηκαν για ένα καφέ στην πλατεία.
Το «λάθος» του όμως ήταν πως κουβαλούσε στον ώμο του μια στρατιωτική τσάντα. Μια τσάντα που έγινε το «κόκκινο» πανί στα μάτια κάποιων απ τους παρευρισκομένους και η αφορμή για να πέσουν πάνω του. Αυτή ήταν το μόνο κριτήριο για να τον θεωρήσουν χρυσαυγίτη και να τον δικάσουν σε μια δίκη του δευτερόλεπτου, ως φασίστα, χωρίς να ακούσουν ούτε για μια στιγμή την απολογία του «Δεν είμαι φασίστας, φαντάρος είμαι».
Η τύχη του φίλου του αγνοείτε. Όσοι ώρα βρισκόμασταν στο σημείο δεν τον είδαμε τριγύρω. Ο ίδιος δεν μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί του, το κινητό του όπως και όλα του τα ρούχα, μαζί με τα έγγραφά του και άλλα προσωπικά αντικείμενα, καιγόντουσαν λίγο παραδίπλα. Ένα σάκος με κάποια άλλα πράγματα και ένα λάπτοπ είχε «απαλλοτριωθεί».
Μπόρεσε να ανασύρει από μνήμης ένα τηλέφωνο φίλου του για να έρθει να τον παραλάβει και να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο. Το πρόσωπό του έσταζε συνέχεια αίμα από διάφορα σημεία, αλλοιωμένο απ τα χτυπήματα, μα ο ίδιος ευτυχώς σε κατάσταση που μπορούσε να έχει επαφή με το περιβάλλον.
Στον ίδιο προσπάθησα όση ώρα περιμέναμε, να τον πείσω πως αυτές δεν είναι ενέργειες ανθρώπων που πρεσβεύουν τον αναρχισμό. Πως το χειρότερο για αυτόν θα ήταν ένα ακόμα πιο δυνατό χτύπημα, αυτό που θα τον οδηγούσε η οργή και ο θυμός, του να πάει στην άλλη πλευρά.
Όταν έφτασαν οι φίλοι του και τον είδαν σοκαρίστηκαν από το θέαμα. Σε όλη την διαδρομή μέχρι να φτάσουν, μας έλεγαν πως τους ήταν αδύνατο να πιστέψουν πως έγινε κάτι τέτοιο από αναρχικούς. Μας ρωτούσαν αν ήταν όντως αναρχικοί, μήπως κάναμε λάθος, μήπως ήταν άλλοι.
ΥΓ. Ειρωνεία… Κάποια στιγμή εμφανίστηκε ένα πιτσιρίκι Ρομά κρατώντας λίγα λουλούδια για πούλημα. Κοίταζε τριγύρω και ρώτησε.
Αυτοί εδώ είναι χρυσαυγίτες;
Όχι απάντησε κάποιος. Εδώ είναι αναρχικοί.
Α! είπε το πιτσιρίκι δείχνοντας πως καταλαβαίνει την διαφορά. Και συνέχισε… Αυτοί που μας προστατεύουν!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου