Στα Ελληνόφωνα χωριά της κάτω Ιταλίας

Γράφει ο/η zimiara

Στον Ιταλικό Νότο, στην περιοχή της Απουλίας και της Καλαβρίας βρίσκεται μια Ελλάδα ξεχασμένη, με την πιο γλυκιά, την πιο τραγουδιστή ελληνική που μιλήθηκε ποτέ, την Griko… Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φως θα ελιχθώ προς τα πάνω όπως ένα ρυάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε μεταξύ τους με μουσική Ν. Βρεττάκος Διαφορετικές και αντικρουόμενες απόψεις έχουν κατά καιρούς εκφραστεί για τους ελληνόφωνους πληθυσμούς της Κάτω Ιταλίας κυρίως λόγω έλλειψης ιστορικών στοιχείων. Ο γνωστός γλωσσολόγος Γ. Χατζιδάκης εντόπισε κοινά γλωσσολογικά στοιχεία ανάμεσα στη δωρική διάλεκτο και στα γκρεκάνικα και κατέληξε στο συμπέρασμα της γλωσσικής συνέχειας. Άλλοι γλωσσολόγοι υποστηρίζουν τη βυζαντινή προέλευση των ελληνόφωνων και άλλοι θεωρούν ότι η αλήθεια βρίσκεται κάπου ανάμεσα. Θεωρούν δηλαδή, ότι υπήρχε κάποιος αρχικός πυρήνας ελληνοφώνων ο οποίος ενισχύθηκε στα βυζαντινά χρόνια. Τα ελληνόφωνα χωριά εντοπίζονται στις περιοχές της Απουλίας και της Καλαβρίας. Συγκεκριμένα τα ελληνόφωνα χωριά της Απουλίας βρίσκονται νότια της πόλης του Lecce και είναι τα εξής : η Καλημέρα, το Μαρτάνο, το Καστρινιάνο ντέι Γκρέτσι, το Μαρτινιάνο, το Τζολίνι, το Σολέτο, η Στερνατία και το Μελπινιάνο. Τα ελληνόφωνα χωριά της Καλαβρίας βρίσκονται βορειοδυτικά του Ρέτσιο, μια από τις φτωχότερες περιοχές ολόκληρης της Ευρώπης. Τα χωριά αυτά είναι : Αμυγδαλέα, το Γκαλλιτσιανό, η Μπόβα, το Ροκαφόρτε ντελ Γκρέκο, το Ροχούντι, το Πεντιτάτιλο και το χωριό του Ροχούντι. Ιδιαίτερα γνωστά είναι τα ελληνόφωνα χωριά για τη μουσική τους παράδοση. Τα ελληνόφωνα τραγούδια του Σαλέντο τραγουδιούνται με δυο φωνές και περιλαμβάνουν νανουρίσματα, μοιρολόγια και τραγούδια της δουλειάς και της αγάπης. Τραγουδιούνται με συνοδεία κιθάρας, ταμπορέλο, οργανέτο και ακορντεόν. Χαρακτηριστικά είναι τα τραγούδια εκείνα που σχετίζονται με το τσίμπιμα αράχνης τα λεγόμενα tarantela pitsika. Στην προσπάθεια μας να εντοπίσουμε τα χαρακτηριστικά της griko, ο Filippo Violi, φιλόλογος και συγγραφέας από την Κάτω Ιταλία, μας παρέπεμψε στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα στην ιστοσελίδα του Πολιτιστικού Συλλόγου “Οδυσσέας”, ενός δραστήριου συλλόγου ελληνοφώνων της Bova Marina. Το κείμενο που βρήκαμε εκεί είναι το εξής: “Agapimèna leddhìdia ce agapimèni fili an ton cosmo, "KALOS IRTHETE" sto web-site tu sillògu “Odisseas” ce tu còmbu “Megàli Ellàda”. Se tundi merìa tis Kalavrìa èchi acomì pende chorìa pu i jieri platèggusi grèka: to Vunì, to Gaddhicianò, o Vùa, o Jalò tu Vùa ce to Richùdi. Ma arte manachà i jèri platèggusi greko ce i glossa dikìma stèki pethènonda ligo ligo, imèran imèra. Emì-s- ìmmaste i telestèi Greci an tin Kalavrìa ce ta pappùdia dikàma ìrtasi òde dio chigliàde ce estacòssia chrònia apìssu. Ma o kerò, to zzèrome, kigliàzi òla ta pràmata, ciòla tin dìnami tos athòpo to plèn megàlo. Ma stin Kalavrìa, dè! Jatì den mas emìriae o kerò, den mas emìriae mia thàlassa amètristi ce den mas emìriae i zulìa tos athròpo. Echi chrònia ce chrònia tòssa ti i glòssama ejàne òde, se tunda chorìa, ce àrte, pos ìpame, stèki pethènonda, ma i Greci tis Kalavrìa tin cratùsi acomì stin cardìa dikìndo. Sìmero thàmme den èchome plèo ola ta lòja tis glòssa ma èchome ton idio ema, èchome acomì tin idia cultura, ton idio soma, ton ìdio ammialò ce èchome pànda tin Ellàda stin cardìa-ma. Jàsto emì, me to sìllogo “Odisseas” ce me ton combo “Megali Ellada”, pèrrome ghiro ghiro ston cosmo, ta tragùdia-ma ce ta chorèmmata dikàma, jatì i glòssa-ma ce i cultùra-ma èchi na zi panda!” Πρόκειται πραγματικά για ένα κείμενο πρωτόγνωρο για πολλούς από εμάς. Αρκετό όμως για να αποδείξει πως η griko είναι γλώσσα καθαρά ελληνική. Πηγή: www.epirusglobal.gr