ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΩΡΕΣ

ΕΩΣ 27 ΩΡΕΣ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ, ΕΩΣ 24 ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ

Νομοθετική διάταξη που ψηφίστηκε στη Βουλή αυξάνει από τον Σεπτέμβριο τις ώρες διδασκαλίας των εκπαιδευτικών, με συνέπεια να μειωθούν δραστικά οι θέσεις των αναπληρωτών. Υποτυπώδεις θα είναι οι προσλήψεις μονίμων.

Σοβαρές αλλαγές στο εργασιακό καθεστώς των εκπαιδευτικών φέρνει η διάταξη που ψηφίστηκε χθες το βράδυ στη Βουλή και η οποία προβλέπει μείωση των αναπληρωτών μέσω της αύξησης των ωρών διδασκαλίας για το μόνιμο διδακτικό προσωπικό της δημόσιας εκπαίδευσης.

Πρόκειται για το νέο νομοσχέδιο που αφορά στην «επικαιροποίηση του Μεσοπρόθεσμου 2013-16», το οποίο προβλέπει περικοπές στις κοινωνικές κρατικές παροχές.

Κατόπιν αυτού οι εκπαιδευτικοί θα έρθουν αντιμέτωποι με την αύξηση του χρόνου εργασίας τους με στόχο να εξοικονομηθούν το 2013 περίπου 41,2 εκατομμύρια ευρώ και το 2014 περίπου 61,8 εκατομμύρια ευρώ.

Μετά την ψήφιση της διάταξης το υπουργείο Παιδείας θα πρέπει να καθορίσει ακριβώς το νέο ωράριο των εκπαιδευτικών. Πάντως, υπολογίζεται ότι η αύξηση των ωρών διδασκαλίας θα είναι κατά 2 με 3 ώρες την εβδομάδα και θα «εξοικονομήσει» 8.000-10.000 θέσεις αναπληρωτών. Το βέβαιο πάντως είναι ότι και το 2013-14 οι διορισμοί μόνιμου προσωπικού στην εκπαίδευση (πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια) θα είναι μηδενικοί και οι προσλήψεις αναπληρωτών εξαιρετικά περιορισμένες.

Βέβαια τα πρώτα βήματα προς την κατεύθυνση της μείωσης του εκπαιδευτικού προσωπικού έχουν ήδη γίνει, κατάσταση η οποία θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια. Φέτος προσλήφθηκαν περίπου 12.000 αναπληρωτές, ενώ για το επόμενο σχολικό έτος η μείωση θα είναι κατακόρυφη, αφού η πρόβλεψη αφορά μόνο 2.000 άτομα. Με λίγα λόγια, τελικός στόχος είναι να πάψει οριστικά ο θεσμός των αναπληρωτών και οι ανάγκες σε διδακτικό προσωπικό να καλυφθούν με την αύξηση του ωραρίου των μόνιμων.

«Με τα μέτρα αυτά η δημόσια εκπαίδευση πλήττεται ανεπανόρθωτα» αναφέρουν οι καθηγητές (ΟΛΜΕ) σε ανακοίνωσή τους και τονίζουν ότι με το νέο νομοσχέδιο περικόπτονται κατά 14,2% οι δαπάνες εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας. Συνεπώς, οι πραγματικές δαπάνες από τον τακτικό προϋπολογισμό για την εκπαίδευση οδηγούνται στο 2,15% επί του ΑΕΠ το 2016.

Υφιστάμενο καθεστώς
Σύμφωνα με το ισχύον καθεστώς, οι νεοδιόριστοι δάσκαλοι έχουν 24 ώρες διδασκαλία την εβδομάδα ενώ ύστερα από 10 χρόνια οι ώρες διδασκαλίας μειώνονται στις 23 την εβδομάδα. Στα 20 χρόνια οι δάσκαλοι διδάσκουν 21 ώρες την εβδομάδα. Αντίστοιχα, οι νεοδιόριστοι καθηγητές της Μέσης Εκπαίδευσης διδάσκουν 21 ώρες την εβδομάδα και στα 20 χρόνια υπηρεσίας ο αριθμός αυτός πέφτει στις 16 ώρες. Βέβαια, να σημειωθεί ότι το βλέμμα της κυβέρνησης είναι στραμμένο κυρίως στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, γιατί το ωράριο θεωρείται πολύ μικρό αλλά και γιατί πολλοί καθηγητές και κυρίως Φυσικής Αγωγής και τεχνικοί δεν κάνουν καν το υποχρεωτικό τους ωράριο.

ΜΕΛΕΤΗ
Υποδείξεις από τον ΟΟΣΑ

Οι αποφάσεις για την αύξηση του χρόνου εργασίας των εκπαιδευτικών ενισχύονται και από σχετική έκθεση του ΟΟΣΑ, η οποία είχε παραδοθεί τον Αύγουστο του 2011 στην κυβέρνηση. Στη μελέτη του ΟΟΣΑ για την κατάσταση της Εκπαίδευσης στην Ελλάδα τονίζεται μεταξύ άλλων ότι «οι καθηγητές δουλεύουν λιγότερο συγκριτικά με τον μέσο όρο της Ευρώπης» και ότι «το κόστος ανά μαθητή στην Ελλάδα είναι υψηλό. Και αυτό εξαιτίας κυρίως της αναλογίας μαθητών-εκπαιδευτικών, αφού ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 14,4 όταν στην Ελλάδα (στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση) είναι 10,1 μαθητές ανά δάσκαλο». Για τους λόγους αυτούς ο ΟΟΣΑ είχε κάνει και πρόταση: «Η Ελλάδα θα πρέπει να αυξήσει την εβδομαδιαία υποχρεωτική διδασκαλία κατά μέσο όρο τέσσερις με πέντε ώρες». Οπως υπογραμμίζει πάντως η Ομοσπονδία Λειτουργών Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, «η κυβέρνηση δεν λαμβάνει υπόψη της μελέτη της UNESCO (2012) ότι ''κάθε ώρα διδακτικού έργου ενός καθηγητή αντιστοιχεί σε 4 ώρες εργασίας γραφείου'', δηλαδή ότι 21 ώρες διδασκαλίας ισοδυναμούν με 84 ώρες δουλειάς. Οτι οι Ελληνες εκπαιδευτικοί εργάζονται πάνω από τον Μ.Ο. της Ευρώπης

Τι ισχύει στην Ευρώπη
14 ώρες εβδομαδιαίως σε Πολωνία, 24 σε Βουλγαρία

Στην έκθεση του ΟΟΣΑ για το ωράριο των εκπαιδευτικών στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης φαίνεται ότι θα στηριχθεί η κυβέρνηση προκειμένου να αυξήσει τις ώρες διδασκαλίας δασκάλων και καθηγητών από το ερχόμενο σχολικό έτος. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ και του Δικτύου Ευρυδίκη, «Αριθμοί-κλειδιά της εκπαίδευσης στην Ευρώπη» ο μέσος όρος διδασκαλίας στην ΕΕ είναι 19,1 για την κατώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (γυμνάσια) και 18,4 για την ανώτερη ΔΕ (λύκεια). Στην Ελλάδα δεν υπάρχει αντίστοιχος διαχωρισμός με τον μέσο όρο διδασκαλίας να διαμορφώνεται στις 18,5 ώρες ανά εβδομάδα. Ωστόσο, οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες υποστηρίζουν ότι οι καθηγητές στην Ελλάδα δεν έχουν να εκπληρώσουν μόνο τα διδακτικά τους καθήκοντα αλλά και διοικητικά.

Στοιχεία «27»
Σύμφωνα με στοιχεία που υπάρχουν διαθέσιμα για 27 χώρες και έχει επεξεργαστεί το Κέντρο Μελετών της ΟΛΜΕ τις περισσότερες ώρες διδάσκουν οι εκπαιδευτικοί που εργάζονται σε Βουλγαρία (24), Εσθονία (έως 24), Μάλτα (26), Σκοτία (23). Τις λιγότερες ώρες οι εκπαιδευτικοί στην Πολωνία (14), Σλοβενία (15), Γαλλία (14-17), Τσεχία (16-17). Στη Φινλανδία οι ώρες διδασκαλίας στα γυμνάσια και τα λύκεια κυμαίνονται από 11 έως 17.

Οπως προβλέπεται στον νόμο για την επικαιροποίηση του μεσοπρόθεσμου, όσον αφορά στις μισθολογικές παρεμβάσεις, προβλέπεται η μείωση των αναπληρωτών και αύξηση του ωραρίου εργασίας για τους εκπαιδευτικούς με συνολική εξοικονόμηση 103 εκατομμυρίων ευρώ για το 2013-14 (για το 2015 και 2016 δεν υπάρχει πρόβλεψη). Γενικότερα η μείωση των δαπανών για την παιδεία προβλέπει επίσης: μείωση δαπανών κεντρικών και περιφερειακών υπηρεσιών 23,1 εκατομμύρια για το 2013, μείωση λειτουργικών δαπανών ΑΕΙ-ΤΕΙ με συγχωνεύσεις 67,4 εκατομμύρια ευρώ για το 2013-14, μείωση επιχορηγήσεων για πολιτισμό και αθλητισμό 39 εκατομμύρια για το 2013.

ΝΙΚΟΛ. ΤΡΙΓΚΑ - ΜΙΧ. ΝΙΒΟΛΙΑΝΙΤΗΣ

Τα Χριστούγεννα έφτασαν και οι μαθητές ακόμη περιμένουν τα βιβλία! Η κυρια ειναι ακομη υπουργος. Πουθενα φιλοτιμο...

Χριστούγεννα φτάνουν και η μόνη ελπίδα να φτάσουν βιβλία στα σχολεία είναι να τα φέρει ο Άγιος Βασίλης. Στο μεταξύ τα μισά παιδιά διαβάζουν από φωτοτυπίες.
Σύμφωνα με την Real News το ζήτημα δεν είναι ότι σε ευρωπαϊκή κατά τα άλλα χώρα, τα παιδιά δεν έχουν βιβλία αλλά ότι δεν υπάρχει και κανείς να ξέρει πότε θα γίνει αυτό.


Δύο μήνες πριν από το οριστικό κλείσιμο του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων οι εργαζόμενοι προειδοποιούν ότι ενδέχεται να μην προλάβουν να τυπώσουν περίπου 2 εκ. βιβλία ενώ οι ποιο αισιόδοξες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για ένα “υπόλοιπο” βιβλίων της τάξης του 10-15%. Το μεγαλύτερο πρόβλημα θα το έχουν στα δημοτικά, αφού ακόμη δεν έχει τυπωθεί το 25% των βιβλίων που χρειάζονται τα παιδιά.


Ο πρόεδρος του συλλόγου εργαζομένων στον ΟΕΔΒ αναφέρει ερωτηθείς για το ποιος θα αναλάβει μετά την εκτύπωση, τη βιβλιοδεσία και την αποστολή βιβλίων στα σχολεία: “Μόλις κλείσει ο οργανισμός, η αρμοδιότητα για τα βιβλία περνά πλέον στον ΝΠΙΔ 'Διόφαντο', αλλά από όσο γνωρίζουμε έχει δρομολογηθεί η διαδικασία μόνο για τα βιβλία της επόμενης χρονιάς.Άρα μένει αναπάντητο το ερώτημα τι θα γίνει με τα υπόλοιπα βιβλία”.


Όπως αναφερει η εφημερίδα, αυτή τη στιγμή η διαδικασία εκτύπωσης των βιβλίων είναι στο 74%. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με την ΟΛΜΕ, στα Λύκεια οι ελλείψεις αγγίζουν το 30%, στα γυμνάσια το 40 με 50%. Στα δημοτικά της Θεσσαλονίκης εκτιμάται ότι έχει φτάσει το 45% των τίτλων.


newsit.gr

Δεν δίνουν άδεια για τα σχολικά βιβλία ελληνικής γλώσσας στους Ομογενείς μαθητές Κων/πολης

ΑΔΙΑΛΛΑΚΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ...

....ΕΝΩ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ

Ενώ προηγήθηκε ο έλεγχος, έγιναν οι διορθώσεις που ήθελαν και επανατυπώθηκαν Από την Εφημερίδα «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ» της Πόλης

«Η έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς είναι εντός του Σεπτεμβρίου. Η εκπαίδευση είναι ένα από τα σπουδαιότερα θέματα που απασχόλησε και απασχολεί την Ομογένεια. Παλαιότερα τα σχολεία μας άνοιγαν τις πύλες τους με πολλά και ποικίλα προβλήματα. Τα τελευταία έτη τα προβλήματα αυτά, με την καλή θέληση και προθυμία των εκπαιδευτικών αρχών, μειώθηκαν στο ελάχιστο. Ένα θέμα όμως που παραμένει άλυτο είναι το θέμα των διδακτικών βιβλίων, κυρίως στα δημοτικά. Δεν υπάρχουν βιβλία των ελληνικών γλωσσικών μαθημάτων. Το παρελθόν έτος ετοιμάστηκαν βιβλία ελληνικής γλώσσας και Μαθηματικών, των οποίων δείγματα εστάλησαν διά της διπλωματικής οδού από την Ελλάδα, τον Ιούλιο του 2010, προς εξέταση και έγκριση. Τα βιβλία εξετάστηκαν και με έγγραφο του ΥΠΕΞ Τουρκίας (2010/KDGY/720511) ζητήθηκαν ορισμένες διορθώσεις, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν και τυπώθηκαν ειδικά για την Πόλη μας 25 βιβλία, τα οποία εστάλησαν και πάλι επισήμως και τοποθετήθηκαν στις αποθήκες της Ζαππείου Σχολής στις 30.01.2011. Έκτοτε αναμένεται η επίσημη άδεια διανομής των βιβλίων στους μαθητές, η οποία παρά την έναρξη του σχολικού έτους μέχρι σήμερα δεν ήρθε. Οι αρμόδιοι της Διεύθυνσης της Παιδείας εδώ στην πόλη μας, προφορικά δήλωσαν κατ’ αρχήν άγνοια του θέματος, ενώ αργότερα ανέφεραν ότι τα βιβλία εστάλησαν στην Επιτροπή Εκπαίδευσης και Διαπαιδαγώγησης (Talim Terbiye Kurulu) προς εξέταση και θα δοθεί απάντηση μετά τη γνωμοδότηση της Επιτροπής. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, η σχολική χρονιά άρχισε και τα βιβλία βρίσκονται ακόμη στις αποθήκες. Άγνωστο εάν η γραφειοκρατία είναι αυτή που, παρά τις επίσημες αποφάσεις, κάνει και πάλι το θαύμα της ή συμβαίνει κάτι άλλο». Σημείωση «Χρόνου» Σίγουρα συμβαίνει κάτι άλλο αφού η Τουρκία υπερεκτιμώντας τις δυνάμεις της τελευταία προσπαθεί να οξύνει τις σχέσεις της με όλους αφού λειτουργεί ο δερβέναγας στην περιοχή. Τους Έλληνες ομογενείς μαθητές θα σεβαστεί; Οι πληροφορίες μας λένε ότι πίσω απ όλη αυτή την κωλυσιεργία βρίσκεται η Τουρκάλα υποδιευθύντρια του Ζαππείου, γνωστή για τις προσπάθειες τουρκοποίησης του σχολείου και τη σκληρή συμπεριφορά της έναντι των ομογενών εκπαιδευτικών στο ιστορικό σχολείο της Ρωμιοσύνης. Οι αναγνώστες μας κατανοούν απόλυτα ότι στα ομογενειακά σχολεία της Πόλης συνεχίζουν να κάνουν κουμάντο οι Τούρκοι υποδιευθυντές υπό τον πλήρη έλεγχο και εντολές των οποίο λειτουργούν οι ομογενείς Διευθυντές και εκπαιδευτικοί. Πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα από τα τεκταινόμενα στην ελληνική Θράκη όπου οι μουσουλμάνοι διευθυντές απαγορεύουν τους μαθητές να γιορτάσουν την εθνική γιορτή της Ελλάδας επειδή βρίσκουν τα ποιήματα που θα απαγγελθούν “ακατάλληλα και εθνικιστικά” για τα παιδιά της μειονότητας... Για σκεφθείτε τι θα γινόταν αν ο αντίστοιχος για παράδειγμα με τον Μεχμέτ Ντερντιμάν ομογενής διευθυντής μειονοτικού σχολείου της Πόλης προέβαινε στις δηλώσεις και συμπεριφορές του. Κατά τα άλλα η Τουρκία με το γνωστό θράσος της ζητεί αμοιβαιότητα (!) μεταξύ της συρρικνωμένης για τους γνωστούς λόγους ομογένειας και της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης αγνοώντας και τα σχολικά βιβλία που καθ υπόδειξίν της ετοίμασε το ελληνικό κράτος αλλά δεν μοιράστηκαν. Μ.Μ.

xronos.gr

Γιούχαραν την αποτυχημενη Διαμαντοπούλου και τον Αδωνη Γεωργιαδη

ΑΠΥΘΜΕΝΟ  ΘΡΑΣΟΣ ΑΝΕΥΘΥΝΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ

Αντι να εξαφανισθει γιατι αφησε τα παιδια των δημοτικων σχολειων της χωρας χωρις βιβλια, πηγε και σε σχολειο να κανει ...αγιασμο!!!

Σε σχολείο της Αγίας Παρασκευής παραβρέθηκε η υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου, όπου, όπως είναι λογικό, γιουχαρίστηκε εντόνως, για τα ξεφτιλίκια του υπουργείου Παιδείας, σχετικά με τις φωτοτυπίες. Είναι κοινότυπο βέβαια το γεγονός ότι ένας υπουργός της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ γιουχαρίστηκε, αφού ως γνωστόν πληθαίνουν τα μαγαζιά  που πουλάνε περούκες γύρω από την βουλή. 

Στην προκειμένη βέβαια είχε να κάνει με παιδιά Δημοτικού και έτσι η Αννούλα δεν φοβήθηκε τόσο πολύ. 

Θα της είχε δώσει και μια διμοιρία ΜΑΤ ο Jeffrey σε κάθε περίπτωση, βέβαια.

Στο σχολείο ήταν και κάποιος άλλος, ο οποίος αποδοκιμάστηκε εξίσου, αν και τα ρεπορτάζ των διαπλεκόμενων ΜΜΕ δεν τον αναφέρανε καθόλου, με σκοπό να τον προστατεύσουν. Ο λόγος φυσικά για τον Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος ακολούθησε την αγαπημένη του υπουργό στο ίδιο σχολείο και άκουσε επίσης “τα σχολιανά” του και φυσικά τα ΜΜΕ “μόκο”.

Το σκάνδαλο του μονοτονικού...!

Του Σαράντου Καργάκου
Το μονοτονικό επιβλήθηκε στον ελληνικό Λαό από την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ -Υπουργός Παιδείας κ. Ελευθ. Βερυβάκης- με τροπολογία που αιφνίδια προτάθηκε, κοντά στα μεσάνυχτα, όταν η Βουλή των Ελλήνων (συνεδρίαση της 11.1.1982) είχε περατώσει τη συζήτηση και είχε ψηφίσει το ένα και μόνο άρθρο του Νόμου 1228, που αποτελούσε «Κύρωση της από 11.11.1981 πράξης του Προέδρου της Δημοκρατίας περί εγγραφής μαθητών στα Λύκεια της Γενικής και Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαιδεύσεως» και με αυτόν ακριβώς τον τίτλο δημοσιεύθηκε στο Α' Τεύχος του φύλλου 15/11.2.82 της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως....

Ένα κεφαλαιώδες, λοιπόν, εθνικό θέμα, το θέμα του τρόπου γραφής των λέξεων μιας πανάρχαιας γλώσσας -τρόπου καθιερωμένου με εφαρμογή πολλών αιώνων- αντιμετωπίστηκε με ασύγνωστη, ανατριχιαστική επιπολαιότητα.
Διότι: α) εισάγεται προς συζήτηση με άρθρο «της προσκολλήσεως» σε θέμα νόμου άσχετο, β) εισάγεται μεσάνυχτα, όταν η πλειονότητα των βουλευτών απουσιάζει, γ) εισάγεται αιφνίδια (κι αυτό, θα ιδούμε γιατί), δ) εισάγεται αντισυνταγματικά (προσκολλημένο σε νόμο άσχετο) και ε) εισάγεται χωρίς να ερωτηθεί ούτε ο Λαός -ενώ τότε ακριβώς υποστηριζόταν πως για δύο στρατιωτικές βάσεις έπρεπε να γίνει.... δημοψήφισμα- ούτε η Ακαδημία Αθηνών, ούτε τα Πανεπιστήμια της χώρας και ιδίως οι Φιλοσο­φικές τους Σχολές, ούτε οι Εταιρίες των Συγγραφέων-Λογοτεχνών -παρά την βαρυσήμαντη απόφανση του σοφού καθηγητή και τότε Γεν. Γραμματέα της Ακαδημίας Ι.Ν. Θεοδωρακόπουλου πως «Την γλώσσα την αναπτύσσουν μόνον εκείνοι οι οποίοι έχουν να ειπούν κάτι, δηλαδή οι πνευματικοί άνθρω­ποι, και όχι οι απνευμάτιστοι γλωσσοπλάστες και νομοθέτες... Οι γλωσσι­κοί νομοθέτες δεν έχουν καμιά αρμοδιότητα και ανακόπτουν απλώς την εξέ­λιξη του γλωσσικού μας πολιτισμού».
Υπήρξε, βέβαια, πολύ πριν από την ημερομηνία αυτή, εξαγγελία κύκλων του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο για την επιβολή του μονοτονικού αλλά για έσχατη απλοποίηση της γλώσσας μας (ωσάν να είμαστε οι άξεστοι Τούρκοι του Κε­μάλ Ατατούρκ και όχι οι φορείς της αρχαιότερης ζωντανής γλώσσας του κό­σμου...)· Στο «Δελτίο Συνδέσμου Ελληνίδων Επιστημόνων» (Οκτώβριος 1979) προαναγγέλεται πως «το μονοτονικό είναι ένα βήμα» προς την ταύτιση της γραπτής με την προφορική λαλιά (δεν μας μιμήθηκαν οι Άγγλοι και οι Γάλλοι...), δηλαδή: την κατάργηση των διφθόγγων, των πολλών ι, των δύο ε και ο, -και «σ' αυτή την επίμονη», λέει το κείμενο, «διεργασία πρωτοστατούν οι δημοσιογράφοι, οι προκηρυξιογράφοι-τοιχοκολλητές, οι μπροσουροποιοί, μανιφεστογράφοι... που θα λυτρώσουν τη γλώσσα μας από την σκουριά αιώνων». Μόνο αυτοί είναι αρμόδιοι...
Καμιά προγενέστερη ευρεία, ανοιχτή και ελεύθερη συζήτηση δεν σημειώ­θηκε στην χώρα για το μέγα αυτό θέμα μετά από εκείνη την παλιά, αλήστου μνήμης «Δίκη των τόνων», που απόμεινε χωρίς συνέχεια και σποραδικές εδώ κι εκεί απόψεις. Η μόνη που φαίνεται ρωτήθηκε -γιατί ούτε τα Κόμματα ενη­μερώθηκαν, όπως αμέσως θα φανεί- ήταν μια Επιτροπή που συγκρότησε όπως ήθελε ο τότε Υπουργός Παιδείας καθώς και το περιλάλητο ΚΕΜΕ του ίδιου Υπουργείου. Τι ακριβώς αποφάνθηκε η Επιτροπή και τι είπε το ΚΕΜΕ σαφώς, δεν γνωρίζουμε, ούτε αν υπήρξε και τι ακριβώς υποστήριξε η μειοψη­φία. Αλλά ούτε και η Εθνική Αντιπροσωπεία το εγνώριζε, όταν τα μεσάνυχτα της 11.2.1982 εισήχθη εντελώς αιφνίδια το άρθρο της προσκολλήσεως σε αλλότριο νόμο, η παρονυχίδα στο νόμο περί εγγραφής μα­θητών στα Λύκεια κ.λπ. Πάντως, ανακοινώνουμε τα ονόματα των μελών της με βαρύτατες εθνικές ευθύνες Επιτροπής εκείνης, για να αναλάβει καθένα την προσωπική του ευθύνη και να μη τους λησμονήσει ο ελληνικός Λαός, που τον έσωσαν, φαίνεται, από την αγραμματοσύνη και την διασπάθιση χρόνου και χρήματος...: Καθηγ. Εμμ. Κριαράς πρόεδρος, Φάνης Κακριδής καθηγ. Παν/μίου, Χρίστος Τσολάκης φιλόλογος, Βασ. Φόρης φιλόλογος, Δημ. Τομπαϊδης σύμβουλος ΚΕΜΕ, Χρ. Μιχαλές Πρόεδρος της ΟΛΜΕ, Απόστ. Κοτλίττας διδάσκαλος, Αλόη Σιδέρη φιλόλογος της ΟΙΕΛΕ.
Όλα αυτά σημαίνουν, κατά την γνώμη μας, ότι ο αρμόδιος Υπουργός χειρίστηκε το κολοσσιαίο θέμα αλλαγής της γραφής της γλώσσας μας μετά τόσους αιώνες αδιάλειπτης πρακτικής αντιλαϊκά, ως ένα θεματάκι που με μια Επιτροπούλα και με μιά-δυό συνεδριάσεις του ΚΕΜΕ τακτοποι­είται....
Τα πρακτικά της συνεδρίασης εκείνης της Βουλής των Ελλήνων, της αιφνίδια κρισιμότατης, παρέχουν συγκλονιστικές πληροφορίες και στοιχειοθετούν τον χαρακτηρισμό της πράξης ως σκανδάλου. Λοιπόν:
α) Προς τα μεσάνυχτα της 11.1.1982 είχε περατωθεί η συζήτηση για την εγγραφή μαθητών των Λυκείων, οπότε τελείως αιφνίδια εισάγεται, της προσκολλήσεως καθώς είπαμε, ως άρθρο 2, ένα εντελώς άσχετο -και εθνικώς μέγα- θέμα: η επιβολή του μονοτονικού (γιατί άλλο πράγμα είναι η αναγνώριση μιας πραγματικότητας που υπάρχει και λειτουργεί, όπως έγινε με την δημοτική γλώσσα, και άλλο η αυταρχική επιβολή μιας ανύπαρκτης πραγματικότητας).
β) Μετά από μιαν άτυχη παρέμβαση του Ευάγγελου Αβέρωφ, που ερώτη­σε ποιο είδος μονοτονικού σκέφτεται να εφαρμόσει η Κυβέρνηση και που η αδεξιότητα του αρμόδιου Υπουργού φανέρωσε πως το θέμα δεν τον είχε κα­θόλου απασχολήσει...- και μετά από την ακατάσχετη, ανοημάτιστη φλυαρία κάποιων βουλευτών, παρεμβαίνει ο τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της τότε Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (σελ. 456 των Πρακτικών της Βουλής) και επισημαίνει διαμαρτυρόμενος τα ακόλουθα:
1. Το άρθρο αυτό περί μονοτονικού «προστίθεται σήμερα, την τελευταία ώρα... αιφνιδιαστικώς. Αναφέρεται σε ένα μέγα θέμα...».
2. Ζητεί να μετατεθεί στην επόμενη συνεδρίαση της Βουλής η συζήτηση του άρθρου περί μονοτονικού. «Δεν είναι δυνατόν να έχει η Κυβέρνηση την απαίτηση να μας φέρνει το θέμα αυτό το μέγα, αιφνιδιαστικά, και να απαιτεί να το ψηφίσουμε και μετά την 12ην (νυκτερινή)». «Η τροπολογία» (Θεέ και Κύριε, με... τροπολογία μεσονύκτια αλλάζει αιφνί­δια η γραφή των λέξεων που είχε επί αιώνες τηρηθεί!) «αναφέρεται σ' ένα πολύ σοβαρό θέμα».
3. Ανακοινώνει ότι αν η Κυβέρνηση επιμείνει, η Αξιωματική Αντιπολίτευση είναι υποχρεωμένη να αποχωρήσει από την Αίθουσα (σελ. 456, β' στήλη).
4. Δευτερολογεί ο κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κι επισημαίνει και πάλι (σελ. 457): α) τη σοβαρότητα του θέματος, β) ότι κακώς αυτό προτείνε­ται με τροπολογία, γ) ότι κακώς καλείται η Βουλή να το συζητήσει μετά το μεσονύκτιο, δ) ότι έτσι καθώς έρχεται «ένα τέτοιο θέμα», αιφνίδια, η Αντιπολίτευση δεν έχει προλάβει να προετοιμαστεί, να το διαβάσει, να ενημερωθεί. «Δεν έχουμε κανένα φάκελλο... καμία προετοιμασία. Δεν έχει καμία σχέση με το συζητούμενο νομοσχέδιο. Είναι σαφές ότι είναι αντισυνταγματική η τροπολογία... Δώστε μας το χρόνο να προετοιμαστούμε...».
γ) Από μέρους του ΚΚΕ η κ. Μαρία Δαμανάκη παρεμβαίνει δύο φορές (σελ. 457, β' στήλη) και ζητεί και εκείνη αναβολή, γιατί «το Σώμα έχει κουραστεί» -ίσως δεν θέλει να πει ότι δεν υπάρχει πια απαρτία. Άλλα ο προεδρεύ­ων κ. Μιχ. Στεφανίδης αποκρίνεται σε όλα αυτά με τα εξής αμίμητα (σελ. 457, β' στήλη): «Είναι απαράδεκτο και αδιανόητο για τον Ελληνικό Λαό, ο οποίος όταν πληροφορηθεί τη συζήτηση αυτή που γίνεται εδώ, θα αισθανθεί απογοήτευση» (μόνο γι' αυτό...).
δ) Ο κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης επανέρχεται (σελ. 458, α' στήλη) για να επισημάνει πως «η Κυβέρνηση και το Προεδρείο επιμένουν εις αυτόν τον αντιδημοκρατικόν και αντικοινοβουλευτικόν τρόπον της συζη­τήσεως αυτής της τροπολογίας. Εφ' όσον η Κυβέρνηση και το Προεδρείο επιμένουν... υπό τάς συνθήκας αυτάς λυπούμεθα ειλικρινώς, αλλά δεν δυ­νάμεθα να παρακολουθήσουμε την συζήτηση και είμεθα υποχρεωμένοι να αποχωρήσουμε (και οι βουλευτές της "Νέας Δημοκρατίας" ΑΠΟΧΩΡΟΥΝ από την αίθουσα)».
Έτσι, το έγκλημα κατά της γλώσσας μας πραγματοποιήθηκε: με τρόπο σκανδαλώδη, αιφνίδιο, απροετοίμαστο και αντισυνταγματικό, και αν κρί­νουμε από την φλυαρία που επακολούθησε, την επιπόλαιη και αξιοδάκρυτη, η άσχετη αυτή, βαρυσήμαντη τροπολογία περί επιβολής του μονοτονικού στον ελληνικό Λαό ψηφίστηκε γύρω στις 2 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα, για να επαληθευθεί ακόμη μια φορά το λεγόμενο από τον λαό μας: της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά...
Από πόσους ψηφίστηκε η τροπολογία αυτή; Κατά δήλωση του αείμνηστου Παναγ. Κανελλόπουλου -δεν ήταν παρών στην συνεδρίαση, αφού ουδείς εγνώριζε πως η Κυβέρνηση αιφνίδια θα εισήγαγε προσκολλημένο σε άσχετο, επουσιώδη νόμο, τέτοιο μέγιστο εθνικό θέμα για συζήτηση- ψηφίστηκε από όχι περισσότερους από 30 (τριάντα) βουλευτές! Την πληροφορία επαναλαμβάνει ο ποιητής-ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος («Έθνος» της 8.5.1990). Ό, τι λοιπόν έπλασαν αιώνες, στις 2 μετά τα μεσά­νυχτα το εγκρέμισαν 30 περίπου βουλευτές... Σκανδαλώδης, επιπόλαιη πρά­ξη αντεθνικής βαρύτητας.
Ο νόμος, έτσι που χαλκεύτηκε, δημοσιεύτηκε, καθώς μνημονεύσαμε πριν, στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως με άλλο τίτλο και χρειάζεται υπερβολική φαντασία για να τον ανακαλύψει κανείς.
Και όμως, ουδείς είχε τότε, ούτε τώρα, ζητήσει από την Πολιτεία την επιβολή του μονοτονικού. Το αίτημα του αιώνα μας για τη γλώσσα μας υπήρξε σταθερά ένα και μόνο: η αναγνώριση της δημοτικής, της γλώσ­σας του Εθνικού μας Ύμνου, ως της μοναδικής σήμερα γλώσσας του ελλη­νικού Λαού. Και την αναγνώριση αυτής της πραγματικότητας -όχι την αιφνίδια επιβολή μιας νέας εντελώς πραγματικότητας-πραγματοποίησε η μεταδικτατορική Κυβέρνηση του κ. Κωνσταντίνου Καραμανλή με Υπουργό Παιδείας τον κ. Γεώργιο Ράλλη, προσφέροντας στους μαθητές και στο Λαό μια απλοποιημένη και αρκετά συγχρονισμένη Νεοελληνική Γραμματική, που αντιμετωπίζει όλες σχεδόν τις εμπλοκές τονισμού των λέ­ξεων που βασάνιζαν τις παλιότερες γενιές, και κάνει εύκολο, εναρμονισμέ­νο το έργο του τονισμού -υπογραμμίζοντας συγχρόνως πως το μέγα χρέος, για δεκαετίες ίσως, όλων μας, είναι να μάθουμε να γράφουμε και να χρησι­μοποιούμε σωστά, όμορφα τη δημοτική.
Τότε βέβαια, αμέσως μετά την δικτατορία (με προδρόμους, πριν από την δικτατορία, δυο εφημερίδες της Θεσσαλονίκης που, ωστόσο, διατηρούσαν ένα σημάδι στη θέση των πνευμάτων και τόνιζαν όλες τις λέξεις), είχαν αρχί­σει κάποιες εφημερίδες της Αθήνας να εφαρμόζουν το μονοτονικό -για λό­γους οικονομικούς, όπως δήλωναν, για να κερδίσουν χρόνο στη στοιχειοθέ­τηση και στις διορθώσεις. Αλλά ποιος σοβαρός άνθρωπος θα διανοούνταν να υποστηρίξει ποτέ ότι εκδότες, φωτοσυνθέτες και διορθωτές θα καθορί­ζουν πώς θα γράφεται η γλώσσα; Η γλώσσα μας αποτελεί πνευματικό και ιστορικό γεγονός κρυσταλλωμένο μέσα στους αιώνες και δεν μπορεί να υπο­κύπτει σε πενιχρά χρησιμοθηρικά κριτήρια, όταν άλλες, νεότερες γλώσσες δεν τα δέχονται. Ούτε είναι λογικό -για να μην ειπούμε πως είναι καταγέλαστο- ανάλογα με τη στάθμη γλωσσικής μόρφωσης της πλειοψηφίας, ίσως, του λαού σε μια δεδομένη ιστορική περίοδο, η υπεύθυνη Πολιτεία να αυξάνει ή να περιορίζει τις αξιώσεις στη γλώσσα, ώστε η γλώσσα κάθε φορά -άθυρμα πλέον- να προσαρμόζεται στην οκνηρία των πολλών και όχι οι πολλοί στην αρετή της γλωσσικής παιδείας.
Μετά τη δημοσίευση του νόμου, άρχισε να εφαρμόζεται ένα εκτεταμένο σχέδιο φανατικής γλωσσικής και υλικής καταστροφής:
α) τρομοκρατήθηκαν από την Εξουσία όλοι οι υπάλληλοι του Δημοσίου και των Δημοσίων Οργανισμών (ξεχωριστά οι εκπαιδευτικοί, βέβαια), μη τυχόν και αντιδράσουν, και δεν εφαρμόσουν το μονοτονικό.
β) Καταστράφηκαν χιλιάδες χιλιάδων βιβλία εκπαιδευτικά, αξίας πολλών εκατομμυρίων, επειδή η γλώσσα τους ήταν δημοτική πολυτονική, και ξαναστοιχειοθετήθηκαν μονοτονικά -ωσάν τα πνεύματα και οι τόνοι να εμπόδιζαν την ανάγνωσή τους από τους μονοτονιστές, ενώ το αντίθετο λογι­κά συμβαίνει: όταν για κάποιον αναγνώστη λείπουν κάποια σημεία γνωρι­μίας και τονισμού των λέξεων, αυτός δυσκολεύεται να διαβάσει ένα κείμενο και χάνει χρόνο.
γ) Ναυάγησε η διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής -της κληρονομιάς μας- στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και στις Φιλοσοφικές Σχολές.
δ) Άρχισε η βιαστική, ασθματική και άκριτη «μετάφραση» των Βασικών Νόμων του Κράτους, πριν προλάβει να δουλευτεί με την κρατική πρακτική η δημοτική γλώσσα, αλλά για να περάσει, μαζί με τη δημοτική, και το μονοτονικό -με προφανή βιασμό του ρυθμού εξέλιξης και κάθαρσης της γλώσσας μας, αλλά και της νόμιμης αναχώνευσης και μίξης των στοιχείων της.
Αμέσως μετά από αυτή την αιφνίδια, βίαιη αλλαγή, αρκετοί μορφωμένοι Έλληνες -κάποιοι από αυτούς με το αγιάτρευτο «σύνδρομο του προοδευτισμού»...- εκοιμήθηκαν, καθώς θα έλεγε ο Λαός μας, πολυτονιστές και την επόμενη κιόλας ημέρα, χωρίς να αναρωτηθούν ή να ρωτήσουν τί και πώς, εξύπνησαν μονοτονιστές. Αιφνίδια, τα χαράματα της 11ης προς την 12η Ιανουαρίου 1982, μετά από μια ολόκληρη ζωή, κατάλαβαν τί δεν ήταν γράφοντας επί τόσες πριν δεκαετίες. Κι από τότε, υποστηριχτές των 30 βουλευτών που νυσταγμένοι εψήφισαν το μονοτονικό, δεν έπαψαν να το εφαρμόζουν και να το κηρύττουν, τονίζοντας τα οικονομικά, χρονικά και μορφωτικά του οφέλη.
Ρωτούμε: Ποια αρχαία γλώσσα, φυσιολογικά και αβίαστα εξελισσόμενη μέσα στους αιώνες, εφάρμοσε εκπτώσεις στις αξιώσεις ιστορικής μνήμης και ακρίβειας, υποκύπτοντας σε μη γλωσσικά, δηλαδή δικά της, αυτόνομα και όχι εμπορευματολογικά κριτήρια; Τότε, αν τέτοια κριτήρια ισχύσουν, η γλώσσα μας, χαροποιώντας τους οκνηρούς, ημιμαθείς, καθώς και τις πολυε­θνικές των ηλεκτρονικών υπολογιστών, έπρεπε να εφαρμόσει το λατινικό αλφάβητο -οπότε πολλά τα οικονομικά και άλλα υλικά οφέλη... Και όμως, όλες οι γλώσσες με μακρό παρελθόν -και όχι τόσο μακρό όσο η ελληνική- είναι δύσκολες, απαιτητικές, πυκνές σε μνήμη σημειολογική, και αρνούνται να υποταγούν σε κριτήρια χρησιμοθηρικά. Μετά από συζητήσεις 100 και πλέον ετών, η γαλλική γλώσσα πέρυσι δέχτηκε κάποιες δειλές αλλαγές -στην πραγματικότητα: εναρμονίσεις- μετά από μηνών δημόσιες συζητήσεις, αλλά κι αυτές τις πενιχρές, δικαιολογημένες λογικά αλλαγές, τελικά τις απέκρου­σε η Γαλλική Ακαδημία -νόμιμος φρουρός της γλώσσας του Λαού.
Και εκείνοι δεν έχουν το βαρύ, ιερό χρέος να προασπίσουν, καθώς εμείς, που είμαστε και οι μόνοι, τα αρχαία μας Κείμενα, που χωρίς τόνους και πνεύματα δεν νοούνται. Και είναι γνωστή η νικηφόρα αντίσταση των Ισπανών στην ιταμή αξίωση των πολυεθνικών εταιριών για να καταργήσουν το ψηφίο η~.
Με τον αιφνίδιο, αντισυνταγματικό τρόπο που επιβλήθηκε μεταμεσονύχτια το μονοτονικό, κανείς δεν θέλησε να συνειδητοποιήσει, ούτε ο απληρο­φόρητος Υπουργός τότε Παιδείας, πώς δημιουργήθηκε με τη συνεργεία 30 βουλευτών, της πενιχρότερης που γίνεται μειοψηφίας της Βουλής των Ελλήνων, ένας νέος γλωσσικός διχασμός του Λαού μας.
Τότε δημοσιεύτηκε και η ακόλουθη Διακήρυξη Ελλήνων Συγγραφέων:
«Πιστεύαμε πως η πράξη της Πολιτείας με την οποία, πριν λίγα χρόνια, αναγνώρισε την δημοτική ως την μοναδι­κή γλώσσα του Έθνους μας σήμερα, θα λύτρωνε τον λαό μας από την μάστιγα ενός, πολιτικοποιημένου μάλιστα γλωσσικού ζητήματος και θα ήταν η απαρχή μιας βαθύτερης μελέτης και γνώσης της γλώσσας, μιας συνειδητότερης χρήσης και γραφής των λέξεών της.
Αντί γι' αυτό, με λύπη μας είδαμε να δημιουργείται τε­χνητά, αμέσως, ένα νεόμορφο γλωσσικό πρόβλημα, το πρό­βλημα του τονισμού των λέξεων στον γραπτό λόγο και, μαζί μ' αυτό, να συζητείται κιόλας το θέμα της γραφής των λέξε­ων από μερικούς, δηλαδή η πλήρης εξάρθρωση της ελλη­νικής γλώσσας. Κι εκείνοι που δημιούργησαν το πρόβλημα αυτό, φρόντισαν να το πολιτικοποιήσουν, χωρίς ν' αντιλαμ­βάνονται ότι, αναθέτοντας στην Πολιτεία πάλι την λύση του, ανελάμβαναν απέναντι στο Έθνος βαρύτατη ευθύνη. Κι έτσι έχουμε νέα γλωσσική εμπλοκή στην Ελλάδα.
Επειδή όμως:
1. Οι λέξεις, όπως μας τις παρέδωσαν οι πατέρες του Δημοτικισμού, γράφονται έτσι επί 2000 τώρα χρόνια, έχο­ντας κρυσταλλώσει παράδοση αξιοσέβαστη, ακόμη κι από τους ξένους·
2. το πώς θα γράφονται οι λέξεις είναι πάντοτε αρμοδιό­τητα αποκλειστική των συγγραφέων ενός τόπου και ποτέ άλλων παραγόντων της ζωής·
3. το κύριο χρέος μας σήμερα είναι να μάθουν να μιλούν και να γράφουν οι Έλληνες σωστά την παραδομένη δημοτι­κή·
4. οι απλοποιήσεις της γλώσσας μας τα τελευταία χρόνια περιόρισαν στο ελάχιστο τις δυσκολίες τονισμού των λέξε­ών της,
διακηρύσσουμε ότι:
δεν δεχόμαστε οποιαδήποτε αλλαγή στην γραφή των λέ­ξεων της γλώσσας μας και θα συνεχίσουμε να γράφουμε και να τυπώνουμε τα βιβλία μας με σέβας προς την ζωντα­νή γλωσσική παράδοση και την πλήρη μορφή των λέξεων, όπως μας δίδαξαν οι πατέρες του Δημοτικισμού και οι με­γάλοι Νεοέλληνες συγγραφείς.
Οι συγγραφείς:
Νίκος Αθανασιάδης, Τάσος Αθανασιάδης, Έφη Αιλια­νού, Ορέστης Αλεξάκης, Κώστας Ασημακόπουλος. Τάκης Βαρβιτσιώτης, Όλγα Βότση, Νικηφόρος Βρεττάκος, Πέ­τρος Γλέζος, Μαργαρίτα Δαλμάτη, Διαλεχτή Ζευγώλη-Γλέζου, Λιλή Ζωγράφου, Νανά Ησαΐα, Ιουλία Ιατρίδη, Πάνος Καραβιάς, Αντρέας Καραντώνης, Ζωή Καρέλλη, Γρηγ. Κασιμάτης, Τάσος Κορφής, Γιωργής Κότσιρας, Β. Κωνσταντίνος, Χριστόφορος Λιοντάκης, Ν.Κ. Λούρος, Χρήστος Μαλεβίτσης, Γ. Μανουσάκης, Μελισσάνθη, Ε.Ν. Μόσχος, Δημήτρης Μυράτ, Έλλη Νεζερίτη, Θεόδ. Ξύδης, Θ. Παπαθανασόπουλος, Δημ. Παπακωνσταντίνου, Λένα Παππά, Π. Β. Πάσχος. Γ. Πατριαρχέας, Ν. Γ. Πεντζίκης, Ε.Ν. Πλάτης, Αλέξης Σολομός, Τατιάνα Σταύρου, Γεωρ­γία Ταρσούλη, Φώφη Τρέζου, Ιωάννου Τσάτσου, Κώ­στας Ε. Τσιρόπουλος, Θ.Δ. Φραγκόπουλος, Νίκος Φωκάς, Παναγιώτης Φωτέας, Ερρίκος Χατζηανέστης, Ντίνος Χριστιανόπουλος».
Το Μανιφέστο αυτό, που προκάλεσε οργή, ύβρεις και συκοφαντήσεις-λιβελλογραφήματα των οψίμων μονοτονιστών, ακολούθησαν πλήθος γνώμες εξεχόντων ανθρώπων του πνευματικού μας πολιτισμού -και μόνο αυτά θα αναχαίτιζαν μιαν ευαίσθητη, με εθνική συνείδηση Κυβέρνηση και θα την έφερναν σε αυτο-επίγνωση, ώστε τουλάχιστο να θέσει σε ευρύτατη, λαϊκή συζήτηση το θέμα και να μην επιμείνει στην αυταρχική επιβολή του μονοτονικού.
Ο Οδυσσέας Ελύτης εδήλωσε:
«Εγώ είμαι υπέρ του παλαιού συστήματος, εναντίον του μονοτονικού και υπέρ της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών. Είναι η βάση για να ξέ­ρεις την ετυμολογία των λέξεων. Η σημερινή κακοποίηση της γλώσσας με ενοχλεί και αισθητικά. Θέλω να δω γραμμένο "καφενείον" κι ας μην το προ­φέρουμε το «ν». Τώρα, όλες οι λέξεις έχουν μια τρύπα».
Ο Νικηφόρος Βρεττάκος υπογράμμισε:
«Υπερτιμήθηκε η άποψη ότι διευκολύνει τους μαθητές, κάτι που, ίσως, είναι αντιπαιδαγωγικό. Υπάρχει, άλλωστε και μια παράδοση που εκφράζει την άποψη μεγάλων παιδαγωγών, οι οποίοι επιμένουν ότι το παιδί πρέπει να κοπιάζει για να γίνει άνθρωπος ικανός, ώστε στη ζωή του ν' αντιμετωπίσει όλες τις αντιξοότητες. Υποστηρίχτηκε, επίσης, υπέρ του μονοτονικού και η άποψη ότι διευκολύνονται οι τυπογράφοι και οι στοιχειοθέτες, γενικά, και ότι οι εκδόσεις, πάλι γενικά, γίνονται οικονομικότερες.
Παραγνωρίστηκαν, όμως, οι λόγοι που επέβαλαν στους "Αλεξανδρινούς χρόνους την καθιέρωση των τόνων, οι οποίοι ισχύουν και σήμερα. Πολλές φορές, τα γραπτά μου δεν διαβάζονται σωστά όταν τυπώνονται στο μονοτονικό. Ας ελπίσουμε ότι θα επανεξεταστεί μελλοντικά το θέμα κι ότι θα επι­κρατήσουν σωφρονέστερες απόψεις».
Ο Κορνήλιος Καστοριάδης ετόνισε:
«Τώρα για το μονοτονικό. Αν δεν θέλετε κύριοι του Υπουργείου να κάνετε φωνητική ορθογραφία, τότε πρέπει ν' αφήσετε τους τόνους και τα πνεύματα, γιατί αυτοί που τους βάλανε, ξέρανε τι κάνανε. Δεν υπήρχαν στα αρχαία ελληνικά, γιατί απλούστατα υπήρχαν μέσα στις ίδιες τις λέξεις. Αυτοί, οι Κριαράς και οι άλλοι (...) που έκαναν αυτές τις μεταρρυθμίσεις -αυτό παρακαλώ να γραφτεί στις εφημερίδες- δεν ξέρουν τι είναι γλώσσα. Δεν ξέρουν αυτό που γνώριζε η κόρη μου στα τρία της χρόνια. Μάθαινε μία λέξη και μετά έψαχνε για τις συγγενείς της. Αυτό είναι μια γλώσσα. Ένα μάγμα, ένα πλέγμα, όπου οι λέξεις παράγονται οι μεν από τις δε, όπου οι σημασίες γλιστράνε από τη μια στην άλλη, είναι μια οργανική ενότητα από την οποία δεν μπορείς να βγάλεις και να κολλήσεις πράγματα, δυνάμει μιας ψευτοκυβέρνησης, καθισμένος σ' ένα γραφείο στο υπουργείο Παιδείας. Η κατάργηση των τόνων και των πνευμάτων είναι η κατάργηση της ορθογραφίας, που είναι τελικά η καταστροφή της συνέχειας. Ήδη τα παιδιά δεν μπορούν να καταλάβουν Καβάφη, Σεφέρη, Ελύτη, γιατί αυτοί είναι γεμάτοι από τον πλούτο των αρχαίων ελληνικών. Δηλαδή πάμε να καταστρέψουμε ό,τι κτίσαμε πριν λίγα χρόνια; Αυτή είναι η δραματική μοίρα του σύγχρο­νου ελληνισμού».
Ακολούθησαν διαμαρτυρίες, δημόσιες συζητήσεις, προσφυγές. Η Κυβέρνηση έμεινε ασυγκίνητη, πιστεύοντας πως από χρόνο σε χρόνο θα κέρδι­ζε με καταναγκασμό, τρομοκράτηση, διαδόσεις πως δεν υπάρχουν πια γρα­φομηχανές πολυτονικές, ούτε τυπογράφοι πολυτονιστές, πως το Κράτος δεν αγοράζει τάχα βιβλία πολυτονικά, πως θα επιβαλλόταν τελικά το μονοτονικό. Ερωτούμε όμως: μπορεί μια εξαναγκαστική πρακτι­κή 8 χρόνων να ανατρέψει παράδοση πρακτικής πολλών αιώνων; Ας μας απαντήσουν οι υπεύθυνοι.
Πάντως, και τα παιδιά μας, στα δίσεχτα αυτά χρόνια, δεν έμαθαν καλύτε­ρα τη γλώσσα μας, επειδή καταργήθηκαν τόνοι και πνεύματα, και τα γραπτά τους, κατά γενική ομολογία, κάθε χρόνο είναι και πιο αξιοθρήνητα, πειστή­ρια γλωσσικής διάλυσης. Η πλειονότητα των συνειδητών συγγραφέων μας εξακολουθεί να γράφει πολυτονικά -και των νέων συγγραφέων μας επίσης, όχι μόνο των παλιότερων,- σπουδαία περιοδικά και διαπρεπείς εκδοτικοί Οίκοι εξακολουθούν να χρησιμοποιούν το πολυτονικό και ο Λαός επιμένει. Ιερή εθνική επιμονή, αξιοθαύμαστη αντίσταση στην καταστροφή.
Συμπεραίνουμε:
1. Η επιβολή του μονοτονικού υπήρξε α) άκαιρη, β) αυθαίρετη, γ) αυταρ­χική, δ) αιφνίδια, ε) αντισυνταγματική, στ) δεν έγινε από τον Λαό μας, και κυρίως από τους ειδικά ενδιαφερομένους, αποδεκτή. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα αληθινό Σκάνδαλο πανεθνικής σημασίας.
2. Η «Νέα Δημοκρατία» ΔΕΝ ΔΕΣΜΕΥΤΗΚΕ να εφαρμόσει το μονοτονικό. Ο σημερινός Πρωθυπουργός κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αντιστά­θηκε προσωπικά στην εσπευσμένη, καταστροφική εκείνη πράξη και διέταξε την αποχώρηση όλων των βουλευτών της τότε Αξιωματικής Αντιπολίτευ­σης από την μεταμεσονύχτια συνεδρίαση της Βουλής. Επομένως, ούτε το Κόμμα, ούτε ο Πρωθυπουργός, ούτε οι Υπουργοί του, ούτε οι βουλευτές του έχουν ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΔΕΣΜΕΥΣΗ και υποχρέωση να εφαρμόσουν και να επιμείνουν στο μονοτονικό. Δεν συνέπραξαν, ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΑΝ στην χάλκευση του Σκανδάλου αυτού.
Ζητούμε:
1. Να διατάξει η Κυβέρνηση και να αρχίσει ο αξιότιμος κ. Υπουργός Παιδείας, σε συνεργασία με την κ. Υπουρ­γό Πολιτισμού, την επανασυζήτηση περί μονοτονικού. Την ανοιχτή, δημοκρατική και άφοβη συζήτηση και να κληθούν σ' αυτό τον αντιαυταρχικό διάλογο όλοι οι αρμόδιοι: η Ακαδημία Αθηνών, τα Πανεπιστή­μια, τα Σωματεία Λογοτεχνών.
2. Να επιτρέψει αμέσως η Κυβέρνηση ώστε όλοι οι κρατικοί λειτουργοί και των τριών Εξουσιών της Δημοκρατίας να μπορούν, αν κριθούν, ελεύθε­ρα να γράφουν πολυτονικά, χωρίς φόβο και οποιαδήποτε πίεση.
3. Να τεθούν τα συμπεράσματα των συζητήσεων αυτών, αν όχι στην άμε­ση κρίση, όπως θα άρμοζε, των Ελλήνων με σαφές δημοψήφισμα, στην Εθνική Αντιπροσωπεία και σε ειδική συνεδρίαση έγκαιρα και πλήρως προετοιμασμένη, ώστε εκείνη να αποφασίσει ελεύθερα, υπεύθυνα, ελλη­νικά.
Αθήνα, Σεπτέμβριος 1991Πηγή

ΠΑΙΔΕΙΑ. Η θηλυκη τριάδα της καταστροφής…

ΓΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΑΝ Ν"ΑΓΓΙΞΟΥΝ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΤΗΣ  ΠΑΙΔΕΙΑΣ. ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ.  ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΛΙΓΟΣΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΕΤΗΣΙΩΣ, 0-25 ΩΡΕΣ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΩΣ ΚΑΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ...

 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

                                                   

Πέρυσι , τέτοιες μέρες, από  αυτό το βήμα πάλι γράφαμε για το κατάντημα του εκπαιδευτικού συστήματός μας που επιβραβεύει το απόλυτο μηδέν, αφού με τις “ πρωτοποριακές” εκπαιδευτικές εφαρμογές, οι τρεις κυρίες της εθνικής μας καταστροφής (φωτό), κατάφεραν να εισάγουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μαθητές που έγραψαν μηδέν και στα έξι μαθήματα των πανελληνίων εξετάσεων!!! Βέβαια μην ξεχνάμε και την καταλυτική συμβολή και του τότε υφυπουργού Παιδείας κ. Πανάρετου..
Φέτος για άλλη μια χρονιά κατάφεραν το ακατόρθωτο. Επειδή έτσι αποφάσισαν μια ωραία πρωΐα κι επειδή δεν ήθελαν να εξορθολογίσουν το σύστημα των μετεγγραφών, απλά το κατήργησαν και στην θέση του έβαλαν ένα ακατανόητο σύστημα όπου η κάθε σχολή “ κρατάει” θέσεις για φοιτητές ειδικών κατηγοριών που είναι λογικό και κοινωνικά αποδεκτό να δικαιούνται μιας καλύτερης μεταχείρισης (πχ. πολύτεκνοι). Έτσι κατάφεραν μαθητές του 2 και του 3 να εισαχθούν σε σχολές που οι υπόλοιποι συνυποψήφιοί τους εισήχθησαν με 17,5!
Δεν μπορώ να πω θέλει προσπάθεια τόση ισοπέδωση!!!
Εν όψη μιας χρονιάς που αναμένεται χειρότερη από την περσινή, η οποία περσινή χαρακτηριζόταν η χειρότερη μεταπολεμικά, όπου ξέρουμε ήδη ότι θα υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και βιβλία, βλέπετε και τον ΟΕΔΒ κατήργησαν για να πληρώνουμε ιδιώτες να τυπώνουν τα σχολικά βιβλία και η τρόικα επιβάλει μειώσεις και στην μόρφωση των παιδιών μας, θα έχουμε κινητοποιήσεις εκπαιδευτικών σε όλες τις βαθμίδες αλλά και καταλήψεις σχολών από φοιτητές που διαμαρτύρονται για το νομοσχέδιο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και είναι παραπάνω από εμφανές ότι η πάλαι ποτέ Εθνική Παιδεία οδεύει στον όλεθρο.
Η ηγεσία της Άννας Διαμαντοπούλου στο υπουργείο Παιδείας έχει καταστρέψει την δομή και την λειτουργία των σχολείων και γενικά της ελληνικής εκπαίδευσης, δεν λειτουργεί τίποτα σωστά και όλες οι “ καινοτομίες” που προσπάθησε να εισάγει έχουν αποτύχει παταγωδώς… Κι όμως συνεχίζει να έχει την στήριξη του πρωθυπουργού.
Τελικά ακολουθεί λάθος πορεία ή αυτήν που πρέπει;
Τόσα χρόνια στην Λέσχη βλέπτε δεν είναι τυχαία…

αἰέν ἀριστεύειν

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΗΣΙΟΔΟΥ  Ο σημερινος πρωθυπουργος Γ.Παπανδρεου εχει χρηματισει υπουργος Εθνικης Παιδειας την περιοδο που πρωθυπουργος ηταν  ο πατερας του, και ο ιδιος ομιλουσε κακιστα  την ελληνικη!!

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ ΤΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ. ΔΙΕΛΥΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΤΗΣ ΑΛΛΟΔΑΠΗΣ!

H κόρη του Παπουτσή στο Yale-εκεί σπούδασε κι ο γιος του Αλογοσκούφη- o γιος του Σκανδαλίδη στο Georgetown, τα δίδυμα της Δαμανάκη στην Αγγλία-δείτε και των υπολοίπων.

Από την Μύριαμ Αδάμου

Τα πρώτα χρόνια του σοσιαλισμού (στις 18 σοσιαλισμός)- στην εγχώρια λαιφασταιλοβλαχομπαρόκ έκδοσή του- ήθελαν τα κυβερνητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ αλλά και τους βουλευτές του, ν ανταγωνίζονται ποιος θα βγάλει την πιο όμορφη γκόμινα, ποιος θα πρωτοπάει στη Μύκονο-ενίοτε με θαλαμηγούς επιχειρηματιών-ποιος θα οδηγήσει την πιο ακριβή κούρσα και ποιος θ αποκτήσει την πιο μεγάλη βίλα.

Στη συνέχεια ανακάλυψαν τους υπεράκτιους λογαριασμούς και πάει λέγοντας.

Τα ίδια σκατά έκαναν και οι δεξιοί, στη διάρκεια των γνωστών παρενθέσεων που βρέθηκαν στην εξουσία.

Τα τελευταία χρόνια κι αφού τα  ταγάρια-τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ- απέκτησαν πλέον τεράστιες περιουσίες, δόξα και πολυτελή διαβίωση, ανταγωνίζονται ποιος θα στείλει τα βλαστάρια του στο πιο μουράτο κολλέγιο –κυρίως των ΗΠΑ και της Αγγλίας-για σπουδές.

Στη μεγάλη λίστα με τα παιδιά της εξουσίας που σπουδάζουν σ αυτά τα κολλέγια-που χρειάζεται σε πολλές περιπτώσεις και λίγο σπρώξιμο για να επιλέξουν τον κανακάρη σου-προστέθηκαν πρόσφατα η κόρη του Χρήστου Παπουτσή και ο γιος του Κώστα Σκανδαλίδη.

Η κόρη του Παπουτσή σπουδάζει στο Yale και ο γιος του Σκανδαλίδη στο Georgetown.

Κάπου εκεί έξω σπουδάζουν και οι γόνοι όλων σχεδών των υπολοίπων πολιτικών-φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις με πιο ταπεινές επιλογές-οι οποίοι έφεραν τη χώρα στο σημείο της εξαθλιωμένης ζητιάνας που εκλιπαρεί γονατιστή τη ξένη ελεημοσύνη για να επιβιώσει. Ηταν οι πολιτικοί μας, από τη μεταπολίτευση ως σήμερα, που έφεραν τη χώρα σ αυτό το σημείο της ξεφτίλας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Κι όμως τόσο οι ίδιοι όσο και οι γόνοι τους ζουν πλουσιοπάροχα σαν ντούροι καπιταλιστές.

Πρόσφατα η κόρη γαλάζιου πρώην κυβερνητικού στελέχους αναρωτιόταν πως είναι να είναι κανείς φτωχός. Στο σπίτι του συγκεκριμένου κυρίου η τουαλέτα είναι κοντά στα 80 τ.μ και δεν είναι αυτός που φαντάζεστε.

Το άρθρο που ακολουθεί για τις σπουδές των γόνων της εξουσίας γράφτηκε από τη Βασιλική Σιούτη το 2007 στην «Ελευθεροτυπία». Προγενέστερο είναι και το άρθρο της Ολυμπίας Λιάτσου. Αμφότερα όμως διαχρονικά και αποκαλυπτικά.

Σύμφωνα με πληροφορίες η κα Άννα Διαμαντοπούλου σε πρόσφατο ταξίδι της στην Αμερική έκανε ένα τσεκάρισμα του ιδανικού Πανεπιστημίου για τον γιο της.

Την ώρα που ο μέσος Ελληνας αναρωτιέται αν τα δημόσια ή τα «μη κρατικά» πανεπιστήμια είναι καλύτερα για το μέλλον του παιδιού του και οι πολιτικοί εμφανίζονται διχασμένοι, στην πράξη τα προβλήματα αυτά δείχνουν λυμένα.

Κι αυτό διότι όσοι έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν τα παιδιά τους σε ονομαστά πανεπιστήμια του κόσμου «(...) μακριά από τον ορυμαγδό των καταλήψεων και την απραξία των απεργιών στα δημόσια ΑΕΙ», όπως έγραψε πρόσφατα και ο καθηγητής Κ. Μπέης, το κάνουν.

Στο «κατεστημένο» ανήκει, φυσικά, και το μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών. Είναι, δε, χαρακτηριστικό ότι οι περισσότεροι που διετέλεσαν υπουργοί Παιδείας(!) (Γ. Αρσένης, Π. Ευθυμίου, Γ. Παπανδρέου...) δεν εμπιστεύθηκαν τα παιδιά τους στη δημόσια εκπαίδευση, ούτε καν στην πρωτοβάθμια.

*Τα παιδιά του «τσάρου» της Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφη, δεν έδωσαν καν πανελλήνιες εξετάσεις. Προτίμησαν το International Baccalaureat (ΙΒ), δηλαδή το διεθνές απολυτήριο, που επιλέγουν όσοι θέλουν να σπουδάσουν απευθείας στο εξωτερικό. Σήμερα, ο πρωτότοκος ο Σπύρος, σπουδάζει Οικονομικά, στο Yale, και η αδερφή του, η Αθηναΐδα, Ιστορία στο London School of Economics (LSE).

*Τα παιδιά της Ντόρας Μπακογιάννη πήγαν επίσης στο εξωτερικό. Η μεγαλύτερη, η Αλεξία, σπούδασε Επικοινωνία στη Σορβόνη και έκανε μεταπτυχιακά στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Ο γιος της, Κώστας Μπακογιάννης, Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Μπράουν και έχει κάνει μεταπτυχιακά (Δημ. Διοίκηση) στο καλύτερο πανεπιστήμιο του κόσμου, το Χάρβαρντ.

*Ο γιος του Γ. Παπανδρέου, ο Αντρίκος, αφού αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών, πήγε στις

ΗΠΑ και στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης για να σπουδάσει Οικονομικά. Στη συνέχεια, πήγε στη Νορβηγία για μεταπτυχιακές σπουδές, τις οποίες συνεχίζει σήμερα στο Λονδίνο. Στις ΗΠΑ θα σπουδάσει και η Μαργαρίτα Παπανδρέου, η κόρη του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, η οποία είναι στην Γ' λυκείου προετοιμάζεται κι εκείνη για το ΙΒ.

*Σπουδές στη Βρετανία και στις ΗΠΑ έχουν κάνει και τα τρία παιδιά του έλληνα επιτρόπου στην Κομισιόν, Στ. Δήμα. Στα βιογραφικά και των τριών φιγουράρουν μερικά από τα σημαντικότερα πανεπιστήμια: Η κόρη του Αντιγόνη σπούδασε βιολογία στο Imperial του Λονδίνου, έκανε μεταπτυχιακά στην Οξφόρδη και διδακτορικό στο Κέμπριτζ. Ο γιος του Κώστας σπούδασε Νομικά στην Οξφόρδη και έκανε μεταπτυχιακό στο Πανεπιστήμιο της Ν. Υόρκης. Ο μικρότερος γιος, ο Χρήστος, σπούδασε Νομικά στο Queen Mary του Λονδίνου αλλά και στη Νομική Σχολή της Αθήνας. Εκανε μεταπτυχιακό στο LSE και στο ίδιο πανεπιστήμιο έκανε και το διδακτορικό του.
*Ο υφυπουργός Ανάπτυξης, Γ. Παπαθανασίου, έχει δύο κόρες που έχουν σπουδάσει και οι δύο στο Λονδίνο. Η μεγάλη έχει σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων στο King's College και η μικρή Ευρωπαϊκές Σπουδές και Πολιτική Επιστήμη στο UCL.

*Στο Λονδίνο σπούδασαν νομικά και έκαναν master και οι δύο γιοι του Δ. Σιούφα (η κόρη του φοίτησε στο ιδιωτικό κολέγιο, στην Αθήνα, BCA).

*Ο γιος του Β. Πολύδωρα Γιώργος διάλεξε την Ιταλία και το Πανεπιστήμιο του Καμερίνο για να σπουδάσει Νομικά.

*Η κόρη του Γιάννου Παπαντωνίου, η Δάφνη, σπούδασε Κοινωνιολογία και Κοινωνικές Επιστήμες στο Κέιμπριτζ και πήρε μάστερ στη Διοίκηση Επιχειρήσεων από την Πολυτεχνική Σχολή του Παρισιού.

*Η κόρη του Π. Ευθυμίου(!) Σελήνη έφυγε απευθείας μετά το λύκειο για σπουδές στο Λονδίνο.

*Για την Αγγλία έφυγαν και τα δίδυμα της Μαρίας Δαμανάκη: ο γιος της σπουδάζει Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του York και η κόρη της στο Leicester.

*Στη Βρετανία, στο Essex, σπουδάζει και το παιδί του αντιπροέδρου της Βουλής, Σ. Χατζηγάκη.
Πολλά παιδιά πολιτικών, ωστόσο, προτιμούν να ολοκληρώσουν τις προπτυχιακές σπουδές τους στην Ελλάδα και να φύγουν στις ΗΠΑ ή στην Ε.Ε. για μεταπτυχιακά ή διδακτορικό.

*Οι κόρες του Κ. Σημίτη έχουν περάσει και οι δύο από το Λονδίνο. Η Φιόνα, που είναι ζωγράφος, έκανε μεταπτυχιακά στην Ιστορία της Τέχνης και η Μαριλένα (έχει σπουδάσει στο Πολιτικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών) έκανε μεταπτυχιακά στο Columbia της Νέας Υόρκης και στο London School of Economics, όπου έκανε και το διδακτορικό της.

*Η μεγάλη κόρη του Ν. Κωνσταντόπουλου, η Ζωή, σπούδασε νομικά στην Αθήνα και έκανε μεταπτυχιακά στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης.

*Η κόρη του υφυπουργού Αμυνας, Νόρα Μιχαλολιάκου, πήρε μάστερ στο Μάρκετιγκ, στο Stratchlyde της Σκοτίας μετά τις σπουδές της στην Ελλάδα, στο ιδιωτικό κολέγιο «IST» όπου φοίτησε στο τμήμα Διοίκησης Επιχείρησεων.
Αρκετά παιδιά πολιτικών, ωστόσο, προτίμησαν να δώσουν πανελλήνιες. Ο γιος του Γ. Παπαντωνίου, Νικήτας, σπούδασε Φυσική στην Αθήνα, έκανε μεταπτυχιακό στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο όπου τώρα κάνει και το διδακτορικό του.

*Οι δίδυμες κόρες του Β. Πολύδωρα, Μαργαρίτα και Κωνσταντίνα, σπουδάζουν στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά Ευρωπαϊκές Σπουδές.

*Η κόρη του Α. Παπαληγούρα ολοκληρώνει τις σπουδές της στο Πάντειο, στο τμήμα ΜΜΕ (ενώ έχει αποφοιτήσει και από τη θεατρική σχολή του Θεάτρου Τέχνης).

*Τα παιδιά του Σ. Τσιτουρίδη, Κυριάκος και Βιργινία, σπουδάζουν στο Πάντειο, ενώ η κόρη του Γ. Καλού στη Νομική Σχολή της Αθήνας.
*Στη Νομική φοίτησε και η μικρή κόρη του υπουργού Αιγαίου, Αρ. Παυλίδη, αλλά και μία από τις δύο κόρες του υφυπουργού Εσωτερικών, Απ. Ανδρεουλάκου.

*Κάποιοι γόνοι πολιτικών προτιμούν για τις σπουδές τους το ιδιωτικό ελληνοαμερικανικό κολέγιο Deree: Η μεγάλη κόρη του υπουργού Αιγαίου σπούδασε εκεί Κοινωνιολογία και Management, η κόρη του υφυπουργού Εξωτερικών, Θ. Κασσίμη, Οικονομικά και Επικοινωνία και ο γιος του Τηλ. Χυτήρη Επικοινωνία.

*Σπουδές σε ιδιωτικά ιδρύματα ή απευθείας στο εξωτερικό έκαναν και τα παιδιά των ηγετών της αριστεράς(!!!). Η κόρη τηςΑλέκας Παπαρήγα, Βασιλεία, επέλεξε το Deree, για να σπουδάσει Οικονομικά, ενώ οι δυο κόρες του Αλ. Αλαβάνουπροτίμησαν τα βρετανικά πανεπιστήμια για να σπουδάσουν Κοινωνική Ανθρωπολογία και Καλές Τέχνες.

Άρθρο της Βασιλικής Σιούτη δημοσιευμένου στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" στις 14/01/2007

Κι ένα παλιότερο άρθρο (του 1999) της Ολυμπίας Λιάτσου στην ίδια εφημερίδα:

«Για λόγους ωραρίου, είμαι υποχρεωμένη να στείλω το παιδί μου στο ιδιωτικό», δήλωνε πρόσφατα σε ραδιοφωνική εκπομπή μέλος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Οταν τα πράγματα δεν λέγονται με το όνομά τους... Για λόγους που όλοι εμείς ξέρουμε, αλλά εκείνοι δεν τους ομολογούν, δηλαδή για λόγους «ασφάλειας», επιφανή στελέχη της πολιτικής μας ζωής δεν εμπιστεύονται τα παιδιά τους σε δημόσια σχολεία. Προτιμούν να πληρώνουν κάτι παραπάνω (μερικά εκατομμύρια δηλαδή), αλλά να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Και να που τούτες τις μέρες δικαιώθηκαν. Πόσο δικαιούται όμως ο υπουργός Παιδείας, την ώρα που προσπαθεί να αναβαθμίσει τη δημόσια Παιδεία, να επιλέγει για την παιδεία της κόρης του ένα ιδιωτικό σχολείο, από τα πιο εγγυημένα μάλιστα; Γιατί δεν τη στέλνει σε ένα από τα ολοήμερα Δημοτικά σχολεία που νομοθέτησε ο ίδιος και τα διαφημίζει ως τα σχολεία του 2000; Από τους 15 υπουργούς και υφυπουργούς της κυβέρνησης που τα παιδιά τους πηγαίνουν σχολείο, οι 9 έχουν επιλέξει το ιδιωτικό. Δύο μόνον από τους υπουργούς στέλνουν τα παιδιά τους σε δημόσια σχολεία. Eίναι ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Φιλ. Πετσάλνικος και ο υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Γ. Πασχαλίδης.

Kαι τα τρία παιδιά του κ. Πετσάλνικου πηγαίνουν στο δημόσιο, όπως και το ένα αγόρι του κ. Πασχαλίδη, που είναι στο Γυμνάσιο. Από τους υφυπουργούς, τώρα, σε δημόσιο σχολείο της περιοχής όπου κατοικούν πηγαίνουν ο γιος του υφυπουργού Μεταφορών Ν. Σαλαγιάννη, ο γιος του υφυπουργού Εθνικής Οικονομίας Αλ. Μπαλτά, η κόρη του υφυπουργού Ανάπτυξης Μ. Χρυσοχοΐδηκαι η κόρη του υφυπουργού Οικονομικών Γ. Δρυ.

Στο Κολέγιο Ψυχικού πηγαίνει η μικρή κόρη του υπουργού Παιδείας Γ. Αρσένη.

Στο Κολέγιο είναι επίσης μαθητής του Δημοτικού ο γιος του υπουργού Εξωτερικών Θ. Πάγκαλου.

Στο ίδιο σχολείο και τα δύο παιδιά του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου (η κόρη του στο Δημοτικό, ο γιος του στο Λύκειο).

Στο Αρσάκειο Λύκειο πηγαίνει η κόρη του υφυπουργού Παιδείας Γ. Ανθόπουλου. Στη Λεόντειο Σχολή είναι μαθήτρια στο Λύκειο η κόρη του υπουργού Εσωτερικών Αλ. Παπαδόπουλου.

Στο Αρσάκειο πηγαίνουν στο Δημοτικό τα δύο αγόρια της δέυτερης γυναίκας του υπουργού Οικονομικών Γ. Παπαντωνίου. Στη Σχολή Μωραΐτη είναι μαθήτρια της Β' Λυκείου η κόρη του υπουργού Περιβάλλοντος Κ. Λαλιώτη. Στη Γερμανική Σχολή, στο Δημοτικό, πηγαίνει ο γιος του υφυπουργού ΕργασίαςΧρ. Πρωτόπαπα.

Στα Εκπαιδευτήρια των Κωστέα-Γείτονα πηγαίνει, στο Nηπιαγωγείο, ο γιος της υφυπουργού ΑνάπτυξηςΑννας Διαμαντοπουλου. Στα Πρότυπα Eκπαιδευτήρια στη Θεσσαλονίκη είναι μαθήτρια στο Δημοτικό η κόρη του υπουργού Πολιτισμού Ευ. Βενιζέλου.

Τα παιδιά των συνδικαλιστών της ΟΛΜΕ πλην του γενικού γραμματέα Α. Αντωνάκου, που στέλνει το γιο του σε ιδιωτικό σχολείο, πηγαίνουν στα δημόσια της περιοχής τους.

Aπό τους αρχηγούς κομμάτων μόνον ο πρόεδρος του Συνασπισμού N. Kωνσταντόπουλος έχει παιδιά που πηγαίνουν σχολείο. Στο Kολέγιο Ψυχικού είναι μαθήτρια του Δημοτικού η μικρή του κόρη, ενώ η μεγαλύτερη πηγαίνει Λύκειο, στα Eκπαιδευτήρια Kωστέα-Γείτονα.

H κόρη της γενικής γραμματέως του KKE Aλέκας Παπαρήγα, που τελείωσε το Λύκειο στο Kολέγιο Ψυχικού, είναι τώρα σπουδάστρια στο Deree, το οποίο είναι Eργαστήριο Eλευθέρων Σπουδών.

ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΣΕ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ 250 ΙΕΡΟΔΙΔΑΣΚΑΛΩΝ ΚΟΡΑΝΙΟΥ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ!!

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ Η ΔΡΑΣΙΣ ΤΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΘΡΑΚΗ 

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΞΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ 250 ΝΕΟΥΣ ΚΗΡΥΚΕΣ ΤΟΥ ΕΚΤΟΥΡΚΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ!!

Πειραιώς Σεραφείμ: “Τόσο πολύ αμβλύνθηκε η εθνική μας μνήμη;”

Επίθεση στην υπουργό Παιδείας εξαπολύει ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ σχετικά με την προτεραιότητα που φέρεται να δίνει στις προσλήψεις ιεροδιδασκάλων στις Μουφτείες της Θράκης, ενώ δεν έχει γίνει καμία πρόβλεψη για την Ορθόδοξη Εκκλησία!Σύμφωνα με την ανακοίνωση του μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ:

Το υπ’ αριθμ. Πρωτ. 2/8243/0020/1.3.2011 (σχετ. 2/10033/31.1.2011, 2/8955/25.1.2011) έγγραφο του Υπουργείου Οικονομικών και της Γεν. Γραμματείας Δημοσιονομικής Πολιτικής, που υπογράφεται από τον Υφυπουργό κ. Φίλιππο Σαχινίδη με θέμα: «Έγκριση πρόσληψης προσωπικού» φέρει στο φως τα υπ’ αριθμ. Φ.908/3936/Η & Φ.908/3836ο/Η έγγραφα του Υπουργείου Παιδείας, δια βίου μαθήσεως και Θρησκευμάτων με τα οποία υπεβλήθη ο προγραμματισμός των προσλήψεων προσωπικού του Υπουργείου, για το οικονομικό έτος 2011.

Στον προγραμματισμό αυτόν προβλέπεται η πρόσληψις 44.045 νέων υπαλλήλων αρμοδιότητος του Υπουργείου Παιδείας μεταξύ των οποίων και…. η πρόσλη-ψις 250 ιεροδιδασκάλων στις Μουφτείες της Θράκης για την διδασκαλία του Κορανίου.Σε αυτόν τον προγραμματισμό που περιβάλλει με τόση «αβρότητα» τις Μουφτείες της Θράκης δεν ευρέθη ούτε μία θέσις για την τροφό και κιβωτό του Γένους Ορθόδοξο Καθολική Εκκλησία της Ελλάδος παρά τις κίβδηλες και ψευδείς δεσμεύσεις και υποσχέσεις του Πρωθυπουργού της Κυβερνήσεως και του μέχρι προ τινος αρμοδίου επί των Εσωτερικών Υπουργού σε αντιπροσωπεία της Ιεράς Συνόδου.Τίθεται λοιπόν το ερώτημα οι Μουφτείες των Μουσουλμάνων συμπολιτών μας της Θράκης είναι στην κρίση και την αντίληψη των κυβερνώντων μείζονος σημασίας θεσμοί από την διασώσασα την εθνική μας ιδιοπροσωπεία και με ποταμούς αίματος ποτίσασα το δένδρο της εθνικής μας παλιγγενεσίας Αγιωτάτη μας Εκκλησία; 
Οι Μουφτείες της Θράκης, και οι «ιεροδιδάσκαλοι» του Κορανίου μας χάρισαν την εθνική μας ελευθερία, ώστε να μην αποτελούμε σήμερα το υπόλοιπον της Ευρωπαϊκής Τουρκίας;
Τόσον πολύ αμβλύθηκε η εθνική μας μνήμη και σε τέτοιο βαθμό εθνικής υποθερμίας έχουμε φτάσει, ώστε να λησμονούμε ότι όποιος στα τέσσερα μαύρα ατέλειωτα εκατόχρονα της σκλαβιάς εξισλαμίζετο ταυτόχρονα και εκτουρκίζετο;
Η μήπως το χάπι της δήθεν πολυπολιτισμικότητας που «πλασάρουν» οι διεθνείς έμποροι της αλλοτρίωσης στο club των οποίων τακτική θαμών είναι η κ. Υπουργός επί της Παιδείας, που με την απάλειψη του προσδιορισμού «εθνική» σηματοδότησε και την νέα τάξη πραγμάτων, έχει και ιδιότητες «νηδύμου ύπνου» πέραν των άλλων δολίων επιπλοκών;
Τα δημοκρατικά ανακλαστικά της κ. Υπουργού Παιδείας και της Κυβερνήσεως εξαντλούνται μόνο στην ενίσχυση της διδασκαλίας του Κορανίου και επιχειρούν να θέσουν στο περιθώριο της ιστορίας και της ζωής την Εκκλησία του Γένους και τις ουσιώδεις ποιμαντικές ανάγκες της συντριπτικής πλειονοψηφίας του Ελληνικού λαού που όσο και αν «αλυχτούν» οι γλοιώδεις ινστρούκτορες του δαιμονικου περιπαίγματος και οι διατάκτες τους στα Μ.Μ.Ε. ο οντολογικός και ιδεολογικός χωρισμός Εκκλησίας και Έθνους δεν θα επισυμβεί ποτέ διότι στον πνευματικό γενετικό κώδικα των Ελλήνων ενυπάρχει διϊστορικά η ακατάλυτη κοινωνία Ρωμηοσύνης και Ευαγγελίου.
Είναι βέβαια για τους σχεδιασμούς της νέας εποχής που αγωνίζεται να σαπροποιήσει το ανθρώπινο πρόσωπο και να χωματοποιήσει την ψυχή του και να το μεταβάλλει σε άθυρμα των σχεδιασμών της με τον ατομοκεντρισμό και την καταναλωτική μανία, δύσχρηστος ο αληθής χριστιανός διότι είναι αδύνατος η καταδολίευσις της ελευθερίας του κατά τον μεγαλειώδη λόγο του Ευαγγελίου: «Μη φοβείσθε από των αποκτεινόντων το σώμα την δε ψυχήν υμών μη δυναμένων αποκτενείν» (Ματθ. 10:28).

Το µόνο µέρος στην Ελλάδα όπου η ελευθερία της σκέψης είναι σοβαρά περιορισµένη είναι στα πανεπιστήμια, λόγω της ασυλίας που απολαμβάνουν

 
  Εγκλωβισμένο στις πεποιθήσεις των φοιτητικών παρατάξεων το άσυλο. Σε αδιέξοδο οι κυβερνήσεις. Φόβος από τους 2.000 γνωστούς – αγνώστους που απειλούν τη λειτουργία των ΑΕΙ, είναι σημεία που συμπεριλαμβάνονται σε έκθεση του Ντάνιελ Σπέκχαρντ. “Το µόνο µέρος στην Ελλάδα όπου η ελευθερία της σκέψης είναι σοβαρά περιορισµένη είναι οι ίδιες οι πανεπιστηµιουπόλεις”, σχολίαζε ο Αμερικανός πρεσβευτής, Ντάνιελ Σπέκχαρντ, συνοψίζοντας τη θεώρησή του για το άσυλο στη χώρα µας σε εµπιστευτικό τηλεγράφηµα που απέστειλε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ στα τέλη του 2009, σύμφωνα με το Wikileaks. Ο τίτλος του διπλωµατικού εγγράφου είναι “Πανεπιστηµιακό άσυλο στην Ελλάδα: Όταν η ∆ηµοκρατία πάει στραβά”. Λίγο καιρό πριν από την αποστολή τού εν λόγω εµπιστευτικού τηλεγραφήµατος, σειρά βίαιων επιθέσεων σε πανεπιστηµιακούς στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη είχε πυροδοτήσει τις συζητήσεις για την κατάργηση του ασύλου.

Ξύλο στους ανυπάκοους καθηγητές

Το πλέον πρόσφατο βίαιο περιστατικό εκδηλώθηκε κατά του καθηγητή του Οικονοµικού Πανεπιστηµίου Αθηνών (ΟΠΑ) Γεράσιµου Σαπουντζόγλου, που “στοχοποιήθηκε από ταραξίες οι οποίοι του επιτέθηκαν και τον χτύπησαν όταν αρνήθηκε να διακόψει την παράδοση ενός µαθήµατος”, αναφέρεται στο διπλωµατικό έγγραφο της αµερικανικής πρεσβείας. Συγκεκριµένα, το απόγευµα της Τετάρτης 25 Νοεµβρίου την ώρα που ο κ. Σαπουντζόγλου έκανε µάθηµα στο κτίριο του πανεπιστηµίου επί της οδού Πατησίων, 15 άτοµα εισέβαλαν και του ζήτησαν να αποχωρήσει επειδή ήθελαν να κάνουν χρήση της αίθουσας. Εκείνος αρνήθηκε και τότε εκείνοι του επιτέθηκαν µε κλωτσιές ενώ κάποιοι τον άρπαξαν από τον λαιµό. Την επόµενη µέρα σηµειώθηκε άλλη επίθεση µε λοστούς, ενώ την Παρασκευή 27 Νοεµβρίου άτοµα που έβγαιναν από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο πέταξαν µπουκάλια σε περιπολικό.

Η παραίτηση του Χρ. Κίττα έφερε τα πάνω κάτω στις συζητήσεις για το άσυλο

Στο αµερικανικό διπλωµατικό έγγραφο υπάρχουν αναφορές και για τον πρώην πρύτανη του Πανεπιστηµίου Αθηνών Χρήστο Κίττα: “Παραιτήθηκε αφού υπέστη καρδιακή προσβολή έπειτα από επίθεση. Στην επιστολή παραίτησής του, που έλαβε µεγάλη δηµοσιότητα, ο Κίττας συµβούλευσε τη νεολαία της Ελλάδας ότι είναι πλέον καιρός γι’ αυτούς να βρουν µη βίαια µέσα για να εκφράζονται”, έγραφε ο Σπέκχαρντ. Και συνεχίζει: “∆ιάφοροι άλλοι πανεπιστηµιακοί υπέστησαν παρόµοιες επιθέσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια του προηγούµενου χρόνου, όµως οι περισσότεροι απέφυγαν να τις καταδικάσουν φοβούµενοι αντεκδίκηση”, σηµείωνε ο Σπέκχαρντ στο εµπιστευτικό τηλεγράφηµα στις 23 ∆εκεµβρίου 2009, όπου εξηγούσε τους λόγους για τους οποίους δηµιουργήθηκε η νοµοθεσία για το άσυλο αλλά και τους φόβους των πανεπιστηµιακών να επιτρέψουν στην αστυνοµία να εισέλθει στους πανεπιστηµιακούς χώρους κατά τις ταραχές του προηγούµενου ∆εκεµβρίου µετά τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου.


Αµέσως µετά την επίθεση στον Χρήστο Κίττα η υπουργός Παιδείας Άννα ∆ιαµαντοπούλου καταδίκασε το γεγονός. Όπως αναφέρει ο Αμερικανός πρεσβευτής, η υπουργός δήλωσε ότι η ισχύουσα νοµοθεσία για το άσυλο είναι επαρκής αφού προσφέρει στα πανεπιστήµια την επιλογή να επιλέξουν πώς να προστατέψουν καλύτερα τις εγκαταστάσεις τους και να επιτρέψουν την επέµβαση της αστυνοµίας στους χώρους έπειτα από πρόσκληση των πρυτάνεων. “Οι ισχυρισµοί της ∆ιαµαντοπούλου µπορεί να στοχεύουν στον κατευνασµό των αριστερόφρονων στοιχείων εντός του κόµµατος του ΠΑΣΟΚ και εκτός, αλλά αντικρούονται από άλλους”, έγραφε ο Σπέκχαρντ για τη στάση της υπουργού.


Αποπνιχτική η ατμόσφαιρα στα πανεπιστήμια

Στα πλαίσια της άντλησης στοιχείων για την κατάσταση µε το πανεπιστηµιακό άσυλο, ο Αμερικανός πρεσβευτής πραγµατοποίησε συναντήσεις µε δύο καθηγητές, από το Πανεπιστήµιο Πειραιά και το Πάντειο. Και οι δύο ανέφεραν ότι οι πανεπιστηµιακοί δέχονται απειλές για τις ζωές τους. Ο πρώτος επεσήµανε πως “(οι ταραξίες) γνωρίζουν πού κατοικούν (τα µέλη της πανεπιστηµιακής διοίκησης) και δεν φοβούνται να χρησιµοποιήσουν αυτή την απειλή”, σύµφωνα πάντα µε το τηλεγράφηµα.

Ο δεύτερος τόνισε ότι τα ταραχοποιά στοιχεία χρησιµοποιούν εκφοβιστικές τακτικές, περιλαµβανοµένης της δηµοσίευσης ονοµάτων των καθηγητών – στόχων σε ηλεκτρονικές σελίδες αναρχικών, ενώ αποκάλυψε πως είχε φτάσει στο σηµείο να φιλοξενήσει επισκέπτες καθηγητές σε χώρους εκτός πανεπιστηµίου ώστε “να αποφύγει τις επιθέσεις µε γιαούρτια ή ακόµη χειρότερα από χούλιγκαν”. Μάλιστα, υποστήριξε ότι υποχρεώθηκε να πληρώσει 6.000 ευρώ για ενοικίαση χώρων εκτός του πανεπιστηµίου για πρόσφατο διεθνές συνέδριο αποφεύγοντας το ρίσκο της διακοπής του από ταραξίες.

Οι γνωστοί άγνωστοι

Σύµφωνα µε εκτιµήσεις του καθηγητή του Παντείου, τα προβλήµατα δηµιουργούνται από 2.000 χούλιγκαν, από τους οποίους κάποιοι είναι φοιτητές και τους οποίους “γνωρίζει η αστυνοµία αλλά ποτέ δεν συλλαµβάνονται”, όπως αναφέρουν “Τα Νέα”. Επιπλέον οι καθηγητές εξηγούν στον πρεσβευτή ότι οι εκλεγµένοι στις φοιτητικές εκλογές συνδέονται µε πολιτικά κόµµατα, καθώς και ότι λόγω της µεγάλης αποχής σε πολλές περιπτώσεις αριστερές οµάδες επικρατούν σε τµήµατα που είναι πιο ένθερµοι υποστηρικτές του ασύλου.

“Οι εκπρόσωποι των φοιτητικών ενώσεων κρατούν τα κλειδιά για τους διορισµούς των πρυτάνεων, εκπροσωπώντας το 30% των ψήφων. Αποτέλεσµα είναι να έχει δηµιουργηθεί µεταξύ της πανεπιστηµιακής διοίκησης και των φοιτητικών οµάδων µία πελατειακή σχέση που δυσχεραίνει τους διοικούντες να υιοθετήσουν σκληρή γραµµή στο θέµα του ασύλου”, σηµειώνει ο πρεσβευτής και συνεχίζει αναφέροντας πως ένας καθηγητής τού είπε ότι ακόµα και οι ίδιες οι κοµµατικές παρατάξεις δεν µπορούν να ελέγξουν τα φοιτητικά σωµατεία τους.

Χαρακτηριστικό παράδειγµα, σύµφωνα µε το διπλωµατικό έγγραφο, η επίπληξη που δέχθηκε η ∆ΑΠ – Ν∆ΦΚ της Νοµικής από τον νεοεκλεγµένο τότε πρόεδρο της Ν.∆. Αντώνη Σαµαρά, επειδή είχε αντιταχθεί στην πρόταση της διοίκησης της σχολής για την είσοδο των φοιτητών στον χώρο µε επίδειξη της φοιτητικής ταυτότητας. Τέλος, ο πρεσβευτής αναφέρεται στο υπέρογκο κόστος για την επιδιόρθωση των ζηµιών που προκαλούνται από τους ταραξίες, το οποίο “ανέρχεται στο 12% του ετήσιου προϋπολογισµού των πανεπιστηµίων”, καθώς και στις “συχνές διακοπές µαθηµάτων, που είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο µέσος φοιτητής χρειάζεται έξι χρόνια για να πάρει ένα πτυχίο το οποίο θα έπαιρνε κανονικά σε τέσσερα”.

Πηγή

"τα νέα"
[www.istorikathemata.com] 

To υπουργείο Νεοταξικής Παιδείας της κ. Διαμαντοπούλου

Υποβλήθηκε από antibaro 

Θυμάστε  την πρόταση της επιτρόπου της Ε.Ε. (

1999-2004 ) κ. Διαμαντοπούλου περί θεσμοθέτησης της Αγγλικής γλώσσας, ως

δεύτερης επίσημης γλώσσας στην Ελλάδα; Η πρόταση εκείνη ήταν πολύ

πονηρή, γιατί θα σήμαινε πως η διδασκαλία των Αγγλικών ως δεύτερης

επίσημης γλώσσας και η καθιέρωση της διδασκαλίας της ως βασικό μάθημα

στο σχολείο θα της έδινε προτεραιότητα προκειμένου να καταστεί σε βάθος

χρόνου, πρωτεύουσα γλώσσα του κράτους. Έτσι εξυπηρετούσε τα μακροχρόνια

νεοταξικά και πολυπολιτισμικά σχέδια των μεντόρων της Νέας Τάξεως

πραγμάτων.

Με την κατάθεση της προτάσεως αυτής, που ουδέποτε αποποιήθηκε μέχρι

σήμερα, όπως ήταν επακόλουθο ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, όχι μόνο από

την αξιωματική αντιπολίτευση αλλά και από τα περισσότερα πρωτοκλασάτα

στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ.( Ευθυμίου, Βενιζέλος κ.α. )

Το Μάιο του 2006 η κ. Διαμαντοπούλου κυκλοφόρησε το βιβλίο της με τίτλο

«η Έξυπνη Ελλάδα» που είναι ύμνος στον κοινωνικό φιλελευθερισμό τον

οποίο και η ίδια πρεσβεύει καλυπτόμενη πίσω από τον ψευδεπίγραφο μανδύα

του σοσιαλισμού. Εκεί υπερασπίζεται την θέση της περί της καθιέρωσης της

Αγγλικής ως δεύτερης επίσημης γλώσσας, στο κεφάλαιο « Η ξένη γλώσσα ως

συστατικό του ανθρωπίνου κεφαλαίου».

Από τότε μέχρι σήμερα έχει περάσει αρκετό χρονικό διάστημα και βρίσκουμε

την κ. Διαμαντοπούλου, Υπουργό Παιδείας (όχι Εθνικής ) δια βίου μάθησης

και Θρησκευμάτων να έχει ήδη καταγράψει στο πλούσιο βιογραφικό της την

αποπομπή της Ελληνίδας δασκάλας Χαράς Νικοπούλου από το μειονοτικό

σχολείο του Μεγάλου Δέρειου Έβρου, όπου η Χαρά προσπαθούσε να εμφυσήσει

τον πατριωτισμό στα Ελληνόπουλα και επίσης προσπαθούσε να συνενώσει τους

Έλληνες με τους Πομάκους, που έχουν παραδοθεί από όλες τις Ελληνικές

Κυβερνήσεις, βορά στις διαθέσεις των Τούρκων.

Ξεπερνώντας, τα πολιτικά ατοπήματα που διαπράττει με τις παρεμβάσεις

της στην οργανωτική δομή της παιδείας, με τις συγχωνεύσεις σχολείων, με

το νόμο των ωρομίσθιων, των αδιόριστων και τις αποσπάσεις τους, εν

ονόματι της τηρήσεως του Μνημονίου,  θα ήθελα να σταθώ σε δύο από τις

αμέτρητες και απαράδεκτες αναφορές που γίνονται σε σχολικά βιβλία από

συντακτικές ομάδες τύπου, Θάλειας Δραγώνα με την έγκριση βεβαίως του

Υπουργείου.

Η πρώτη απαράδεκτη αναφορά γίνεται στο σχολικό βιβλίο της Γ΄ Λυκείου,

«Ιστορία του νεώτερου και σύγχρονου κόσμου» στην σελίδα 130 όπου υπάρχει

χάρτης που αναφέρει το ψευδοκράτος των Σκοπίων με το όνομα «Μακεδονία».

Σε περίοδο που το μείζον Εθνικό θέμα της ονομασίας της γείτονας χώρας

βρίσκεται σε πολύ κρίσιμο σημείο από διαπραγματευτικής πλευράς, τέτοιες

«αβλεψίες» υπονομεύουν την Εξωτερική πολιτική της χώρας και διχάζουν την

μαθητιώσα νεολαία της πατρίδος μας.

Η δεύτερη αναφορά είναι εξ ίσου σημαντική όχι μόνο για το ύποπτο

περιεχόμενό της αλλά γιατί απευθύνεται στην τρυφερή ηλικία μαθητών της

ΣΤ΄Δημοτικού.

Πιο συγκεκριμένα στα Μαθηματικά, στο Τετράδιο εργασιών, γ΄τεύχος, στο

κεφάλαιο 45 και στην παράγραφο, Δραστηριότητες με προεκτάσεις:

«Ξενοφοβία», αναφέρονται τα παρακάτω:

«Η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες , λόγω της οικονομικής ανάπτυξης,

έγινε τόπος προορισμού πολλών οικονομικών μεταναστών. Οι άνθρωποι αυτοί

έφυγαν από τις πατρίδες τους αναζητώντας καλύτερη τύχη στη δική μας. Αν

και η Ελληνική κοινωνία τους δέχτηκε και τους φιλοξένησε σαν παιδιά της,

υπήρξαν κάποιες, ευτυχώς λίγες, φωνές διαμαρτυρίας. Να φύγουν οι ξένοι,

φώναξαν κάποιοι, μας αλλάζουν τη σύνθεση του Ελληνικού κράτους, είπαν

άλλοι. Ας πάμε λίγα χρόνια πιο πίσω στο 1913 και ας εξετάσουμε τις

Εθνικότητες που ζούσαν στην πόλη της Θεσσαλονίκης.

Εθνικότητες:

Έλληνες 39.956, Εβραίοι 61.439, Οθωμανοί 45.867, Βούλγαροι 6.263 και άλλοι ξένοι 4.364»

Ζητούν δε από τα παιδιά της έκτης δημοτικού να συμπληρώσουν με τα παραπάνω στοιχεία, παράπλευρο ραβδόγραμμα.

http://www.pi-schools.gr/books/dimotiko/math_st/covers/teyxos_a.pdf

http://www.pi-schools.gr/books/dimotiko/math_st/erg/teyxos_c.pdf

Κα Διαμαντοπούλου, ειλικρινά πιστεύετε πως οι φωνές διαμαρτυρίες κατά

του κύματος λαθρομεταναστών στη χώρα μας είναι κάποιες μεμονωμένες φωνές

πολιτών;

Κλείνετε τα μάτια σας στις κατά καιρούς δημοσκοπήσεις που δείχνουν

ποσοστά άνω του 80% του λαού μας που ζητούν να φύγουν όλοι οι

λαθρομετανάστες;

Τυχαία έχει ξεσηκωθεί η κοινωνία πολιτών των πόλεων των Πατρών, της Ηγουμενίτσας και του Αγίου Παντελεήμονα Αθηνών;

Είναι τυχαία η αλματώδης αύξηση της εγκληματικότητας και η παρουσίαση

χρόνιων νοσημάτων που επί δεκαετίες είχαν επαλειφθεί από την χώρα μας;

Είναι τυχαίο το γεγονός της μη δυνατότητας κυκλοφορίας σε ορισμένες περιοχές του κέντρου των Αθηνών, μετά την δύση του ηλίου;

Είναι τυχαίο το γεγονός της αναφοράς σας στο τετράδιο εργασιών, της

πόλης της Θεσσαλονίκης ως παράδειγμα για την πληθυσμιακή της σύνθεση το

1913;

Ενδόμυχα εύχεσθε να γίνει εκ νέου πολυπολιτισμική η Θεσσαλονίκη;

Ti σχέδια τέλος πάντων απεργάζεστε και προσπαθείτε να τα περάσετε μέσω της τρυφερής ηλικίας παιδιών δώδεκα ετών;

Ποια η σκοπιμότητα του παραπάνω προβληματισμού, σε βιβλίο των μαθηματικών;

Παναγιώτης Αποστόλου