Τον τελευταίο καιρό, στα ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ, η Χρυσή Αυγή γράφεται ως «Χρυσή Αβγή» και οι χρυσαυγίτες» ως «χρυσαβγίτες». Προφανώς, οι κομμουνιστές θυμήθηκαν την… σταλινική ορθογραφία!
Τι ήταν, λοιπόν, η «σταλινική ορθογραφία»; Η εφαρμογή της γνωστής ρήσεως του σιωνιστού Κίσσινγκερ (πριν καν την πει), από τους σιωνιστάς της ΕΣΣΔ: «Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ, δηλαδή, να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας».
Εις τα εδάφη της ΕΣΣΔ ζούσαν στις αρχές του 20ου αιώνος περίπου 400.000 Έλληνες, με το 1/3 εξ’ αυτών να έχει την ελληνική υπηκοότητα. Η πιο συμπαγής ελληνική παρουσία ήταν στις περιοχές του Καυκάσου, στην Κριμαία και στην Μαριούπολη της Ουκρανίας.
Στις 10 Μαΐου 1926, συνήλθε στην Μόσχα «Πανσυνδεσμιακή Σύσκεψη» των υπό σοβιετική καθοδήγηση ελληνικών συλλόγων και εκπαιδευτικών και απεφάσισε την επιβολή της δημοτικής γλώσσης και της φωνητικής γραφής, με την αντικατάσταση του εικοσιτετραγράμματου αλφαβήτου με το εικοσιγράμματο. Με την απόφαση αυτή: καταργήθηκαν οι δίφθογγοι, διατηρήθηκαν μόνο το “ι” και το “ο”, στη θέση του “ου” καθιερώθηκε το “υ”, στη μικρογράμματη γραφή παρέμεινε μόνο το “ς” ενώ καταργήθηκε το “σ”, τα διπλά σύμφωνα γράφονταν αναλυτικά (δηλαδή το “ξ” ως “κς” και το “ψ” ως “πς”) και καθιερωνόταν το ενωτικό στις κτητικές αντωνυμίες.
Θα αναφέρουμε κάποια παραδείγματα από την «νεοελινικι γραματικι» που συνέγραψε κάποιος ονόματι Κ. Τοπχαράς. Η Σμύρνη γραφόταν «Ζμίρνι», το αποτέλεσμα «αποτέλεζμα», ο ελληνισμός «ελινιζμος», ο σοσιαλισμός «ςοςιαλιζμος», ο σχηματισμός «ςκιματιζμος», το πες μου «πεζ-μυ», ο άγγελος «άνκελος», το γκρέμισμα «νκρέμιζμα», ο γκρίζος «νκρίζος», ο φθόγγος «φτόνκος», το σθένος «ςτένος», το σχολείο «ςκολίο», κ.τ.λ.
Πολύ γρήγορα δημιουργήθησαν δύο ελληνικοί εκδοτικοί οίκοι, ο «Κολεχτιβιςτις» στην Μαριούπολη και ο «Κομυνιςτις» στο Ροστόβ, που ανέλαβαν την εκτύπωση των ελληνικών βιβλίων –σχολικών και μη- στην φωνητική γραφή. Αργότερα, εξεδόθησαν και εφημερίδες, με τους ως άνω τίτλους. Επίσης, στο Σοχούμι της Υπερκαυκασίας, κυκλοφόρησε η εφημερίδα «Κοκινος Καπνας».
Η κακοποίηση της ελληνικής γλώσσης διήρκεσε έως το 1937. Όταν ο Στάλιν, στα πλαίσια της νέας πολιτικής του περί υποχρεωτικής αφομοιώσεως των μειονοτήτων, διέταξε την κατάργηση της ελληνικής εκπαιδεύσεως, το κλείσιμο των ελληνικών σχολείων, των ελληνικών κοινοτήτων και συλλόγων, των ελληνικών εκδοτικών οίκων και εφημερίδων, την ολοκληρωτική καταστροφή των ελληνικών τυπογραφείων, την εκτόπιση δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων στις ερήμους του Καζαχστάν και του Ουζμπεκιστάν, καθώς επίσης και την σύλληψη όλων των Ελλήνων κομμουνιστών, που χαρακτηρίσθηκαν «αντισοβιετικά στοιχεία» και «Έλληνες εθνικιστές που αγωνίζονταν για την δημιουργία ελληνικού κράτους στην νότιο Ρωσσία». Ποια ήταν η τύχη αυτών των εξωμοτών; Οι περισσότεροι εξετελέσθησαν. Ολίγοι «τυχεροί» εστάλησαν στα Γκουλάγκ, απ’ όπου ελάχιστοι επέστρεψαν μετά το 1956, σακατεμένοι.
Ανάλογες αντιλήψεις για την γλώσσα μας είχαν βεβαίως και οι εγχώριοι κομμουνιστές, οι οποίοι εάν έρχονταν στην εξουσία πιθανότατα θα εφήρμοζαν την… σταλινική γραμματική. Ιδού τι έγραφε το 1930, εις το 3ο τεύχος του κομμουνιστικού περιοδικού «Πρωτοπορία», ο κομμουνιστής «διανοούμενος» (παρανοούμενος) Δημήτρης Γλυνός:
«Η σημερινή ελληνική ορθογραφία δε μπορεί να κρατηθεί. Οι λύσεις είναι τρεις:
1) Ν’ απλοποιηθεί το σημερινό ορθογραφικό σύστημα συντηρητικά. Δηλαδή: Να καταργηθούν οι τόνοι και τα πνέβματα. Ο Ελισαίος Γιανίδης έχει προτείνει ένα αρκετά καλό σύστημα ως προς αφτό. Ένα άλλο σύστημα είναι να κρατηθεί ένας τόνος για κάθε τονιζόμενη λέξη. Να καταργηθούν τα διπλά σύμφωνα παντού. Το αυ, ηυ, ευ, να γράφονται όπως προσφέρονται. Η συνίζηση να γράφεται παντού με ι.
2) Να εισαγάγουμε τη φωνητική ορθογραφία. Οι Έλληνες της Ρουσίας έκαμαν την αρχή. Μπορούμε να μελετήσουμε το σύστημά τους και να το διορθώσουμε.
3) Να πάρουμε το λατινικό αλφάβητο.
2) Να εισαγάγουμε τη φωνητική ορθογραφία. Οι Έλληνες της Ρουσίας έκαμαν την αρχή. Μπορούμε να μελετήσουμε το σύστημά τους και να το διορθώσουμε.
3) Να πάρουμε το λατινικό αλφάβητο.
Την τρίτη λύση θεωρούμε για την καλύτερη, γιατί πρώτα πρώτα μας εισάγει μoρφικά στην οικογένεια των εβρωπαϊκών λαών, έπειτα λύνει με μιας ολόκληρο το ορθογραφικό πρόβλημα. Δε θα μπορεί και θέλοντας κανείς να ορθογραφήσει. Τρίτο και πολύ σπουδαίο: Διατηρεί ανέπαφη την ορθογραφία της αρχαίας και της αρχαΐζουσας, δε δημιουργεί επομένως, διπλές οπτικές εικόνες για κάθε λέξη. Έτσι η ψυχολογική αντίσταση για όλους μας υπερνικιέται με μιας και εφκολύνονται, όσοι θα μαθαίνουν τα αρχαία ελληνικά. Ως προς το ζήτημα του «Εθνικού φιλοτίμου» αρκεί να υπενθυμίσουμε, πως και οι πρόγονοί μας το αλφάβητο το πήραν από τους Φοίνικες και ακόμα πως το λατινικό αλφάβητο κατάγεται από το ελληνικό».
Ερωτώ, λοιπόν, τους γραικύλους του ΣΥΡΙΖΑ: εσείς ποια από τις τρεις λύσεις που προτείνει ο Γλυνός θα εφαρμόσετε όταν (και αν…) ανέλθετε εις την εξουσία;
(ΥΓ): Παρότι σας αρέσει η φωνητική γραφή (διότι σας θυμίζει τον «μεγάλο Στάλιν»), πιθανολογώ πως θα επιλέξετε την τρίτη λύση (το λατινικό αλφάβητο), διότι τώρα τα αφεντικά άλλαξαν και είστε πλέον… αμερικανοκομμουνιστές.
Γ. Δημητρακόπουλος
Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός
(Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύεται στην εθνική εφημερίδα «Εμπρός» που κυκλοφορεί).
