Κατά τον εθνικοσοσιαλισμό, κράτος είναι η οργάνωση μιας κοινωνίας όμοιων ανθρώπων - στα φυσικά και στα ψυχικά τους χαρακτηριστικά - που σκοπό έχει την διατήρηση του είδους ώστε να πραγματοποιηθούν αποτελεσματικότερα οι καθορισμένοι από την Πρόνοια σκοποί. Για την εκπλήρωση των στόχων του εθνικοσοσιαλισμού το κράτος πρέπει να είναι ισχυρό στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό του..
…Όπως τα έθνη έτσι και τα άτομα που απαρτίζουν ένα έθνος είναι μεταξύ τους άνισα. Η άσκηση της πολιτικής εξουσίας δεν ανατίθεται σε όλους τους πολίτες ανεξαιρέτως, η κυβέρνηση δεν ορίζεται από την τύχη ή από την απόφαση της πλειοψηφίας στο εθνικοσοσιαλιστικό κράτος. Φορέας της κρατικής κυριαρχίας είναι ολόκληρος ο λαός, η οργάνωση και η καθοδήγηση του κράτους όμως είναι αριστοκρατική, με την έννοια ότι ότι η εξουσία ασκείται από τους άριστους. Ως άριστοι θεωρούνται όχι τόσο οι μορφωμένοι τεχνοκράτες –δηλαδή οι κάτοχοι πτυχίων- όσο εκείνοι που εκδηλώνουν αφοσίωση στο έθνος, είναι ηθικοί χαρακτήρες και διαθέτουν τόλμη και αποφασιστικότητα. Στα πλαίσια αυτής της ηθικής η φιλοπατρία και η εθνική υπερηφάνεια των αρίστων να μην έχει εκδηλωθεί μονάχα στα λόγια αλλά με προσωπικές θυσίες για το συμφέρον της πατρίδας…
…Τους άριστους αναζητά να ανακαλύψει ο εθνικοσοσιαλισμός μεταξύ των όμαιμων πολιτών, όπου κι αν βρίσκονται αυτοί, σε οποιαδήποτε κοινωνική τάξη κι αν ανήκουν. Η εξουσία των αρίστων που βρίσκεται πάνω από τις κοινωνικές τάξεις, σε αντίθεση με τις κομματικές κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις, έχει τη δύναμη να επιβάλλει την εθνική ομοψυχία και να εξαφανίσει την κρατική μεροληψία έναντι κάποιας κοινωνικής τάξης. Η εξουσία των αρίστων έχει την δύναμη να εκτονώσει κάθε προστριβή από εκείνες που προκύπτουν στον κοινοβουλευτισμό λόγω των αδικιών που δημιουργούνται μεταξύ των κοινωνικών τάξεων, αδικιών που διατηρούν σε αναβρασμό την τάξη που αδικείται. Από τα βασικά σημεία της ιδεολογίας είναι η ανάπτυξη του αισθήματος ευθύνης και από την πλευρά όσων ασκούν εξουσία αλλά και από τις λαϊκές μάζες…
…Η κεφαλαιοκρατική ανάπτυξη εξαφάνισε κατά τους δυο τελευταίους αιώνες τις μεσαίες παραγωγικές τάξεις και δημιούργησε δύο αντικρουόμενες και κοινωνικά διαφορετικές τάξει: α) την πολυάριθμη τάξη των μισθωτών εργατών και υπαλλήλων οι οποίοι ζουν διαθέτοντας στην αγορά μονάχα την εργατική τους δύναμη και β) την τάξη των ολιγάριθμων εργοδοτών οι οποίοι συγκέντρωναν στα χέρια τους τα υλικά μέσα παραγωγής και τα κεφάλαια. Οι σχέσεις μεταξύ των δύο αυτών κοινωνικών τάξεων υπήρξαν πάντοτε εχθρικές. Κατά τον εθνικοσοσιαλισμό είναι αναγκαία η ενίσχυση των μέσων παραγωγικών τάξεων (μικροί ανεξάρτητοι παραγωγοί στη γεωργία, τη βιοτεχνία, στο εμπόριο κλπ) η κατοχύρωση της κοινωνικής δικαιοσύνης στην οικονομική ζωή και η προσέγγιση της οικονομίας προς την ηθική. Η εργασία αποτελεί το πολυτιμότερο αγαθό του λαού η οποία αποτελεί τον βασικότερο συντελεστή της παραγωγής, είναι η πηγή της ανθρώπινης ευτυχίας και χωρίς την εργασία δεν μπορεί να υπάρχει χαρά στη ζωή. Δεν αποτελεί δικαίωμα των ατόμων αλλά σπουδαιότατη κοινωνική υποχρέωση. Η ενεργή συμβολή στην παραγωγική δράση χάριν του κοινωνικού συνόλου αποτελεί την προϋπόθεση ένταξης στην λαϊκή κοινότητα...
Δημοσθένης Στεφανίδης
«ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ»
…Όπως τα έθνη έτσι και τα άτομα που απαρτίζουν ένα έθνος είναι μεταξύ τους άνισα. Η άσκηση της πολιτικής εξουσίας δεν ανατίθεται σε όλους τους πολίτες ανεξαιρέτως, η κυβέρνηση δεν ορίζεται από την τύχη ή από την απόφαση της πλειοψηφίας στο εθνικοσοσιαλιστικό κράτος. Φορέας της κρατικής κυριαρχίας είναι ολόκληρος ο λαός, η οργάνωση και η καθοδήγηση του κράτους όμως είναι αριστοκρατική, με την έννοια ότι ότι η εξουσία ασκείται από τους άριστους. Ως άριστοι θεωρούνται όχι τόσο οι μορφωμένοι τεχνοκράτες –δηλαδή οι κάτοχοι πτυχίων- όσο εκείνοι που εκδηλώνουν αφοσίωση στο έθνος, είναι ηθικοί χαρακτήρες και διαθέτουν τόλμη και αποφασιστικότητα. Στα πλαίσια αυτής της ηθικής η φιλοπατρία και η εθνική υπερηφάνεια των αρίστων να μην έχει εκδηλωθεί μονάχα στα λόγια αλλά με προσωπικές θυσίες για το συμφέρον της πατρίδας…
…Τους άριστους αναζητά να ανακαλύψει ο εθνικοσοσιαλισμός μεταξύ των όμαιμων πολιτών, όπου κι αν βρίσκονται αυτοί, σε οποιαδήποτε κοινωνική τάξη κι αν ανήκουν. Η εξουσία των αρίστων που βρίσκεται πάνω από τις κοινωνικές τάξεις, σε αντίθεση με τις κομματικές κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις, έχει τη δύναμη να επιβάλλει την εθνική ομοψυχία και να εξαφανίσει την κρατική μεροληψία έναντι κάποιας κοινωνικής τάξης. Η εξουσία των αρίστων έχει την δύναμη να εκτονώσει κάθε προστριβή από εκείνες που προκύπτουν στον κοινοβουλευτισμό λόγω των αδικιών που δημιουργούνται μεταξύ των κοινωνικών τάξεων, αδικιών που διατηρούν σε αναβρασμό την τάξη που αδικείται. Από τα βασικά σημεία της ιδεολογίας είναι η ανάπτυξη του αισθήματος ευθύνης και από την πλευρά όσων ασκούν εξουσία αλλά και από τις λαϊκές μάζες…
…Η κεφαλαιοκρατική ανάπτυξη εξαφάνισε κατά τους δυο τελευταίους αιώνες τις μεσαίες παραγωγικές τάξεις και δημιούργησε δύο αντικρουόμενες και κοινωνικά διαφορετικές τάξει: α) την πολυάριθμη τάξη των μισθωτών εργατών και υπαλλήλων οι οποίοι ζουν διαθέτοντας στην αγορά μονάχα την εργατική τους δύναμη και β) την τάξη των ολιγάριθμων εργοδοτών οι οποίοι συγκέντρωναν στα χέρια τους τα υλικά μέσα παραγωγής και τα κεφάλαια. Οι σχέσεις μεταξύ των δύο αυτών κοινωνικών τάξεων υπήρξαν πάντοτε εχθρικές. Κατά τον εθνικοσοσιαλισμό είναι αναγκαία η ενίσχυση των μέσων παραγωγικών τάξεων (μικροί ανεξάρτητοι παραγωγοί στη γεωργία, τη βιοτεχνία, στο εμπόριο κλπ) η κατοχύρωση της κοινωνικής δικαιοσύνης στην οικονομική ζωή και η προσέγγιση της οικονομίας προς την ηθική. Η εργασία αποτελεί το πολυτιμότερο αγαθό του λαού η οποία αποτελεί τον βασικότερο συντελεστή της παραγωγής, είναι η πηγή της ανθρώπινης ευτυχίας και χωρίς την εργασία δεν μπορεί να υπάρχει χαρά στη ζωή. Δεν αποτελεί δικαίωμα των ατόμων αλλά σπουδαιότατη κοινωνική υποχρέωση. Η ενεργή συμβολή στην παραγωγική δράση χάριν του κοινωνικού συνόλου αποτελεί την προϋπόθεση ένταξης στην λαϊκή κοινότητα...
Δημοσθένης Στεφανίδης
«ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ»
